KTO: Raphael Bradford, Jukka Bostwick
KIEDY: pewien wiczór w lipcu 2225 roku.
GDZIE: Rodzinne spotkanie w pubie Pijany Tordivler.

Wieczory w Rode były nudne, jak obróbka mięsa chobo(n)sa. Jukka nie narzekał, taki stan oznaczał, że wszystko biegnie swoim torem, a jednak nie żył tylko pracą, wbrew pozorom. Wszedł do środka całkiem przyjemnego lokalu, mieszkał tu kilka lat i dalej nie mógł się nadziwić, że to miasto kryje w sobie takie pozytywne niespodzianki. Zasiadł na wysokim krześle barowym, zdjął marynarkę i zamówił piwo, które było warzone tutaj na zapleczu. Na chwilę zawiesił wzrok na tablicy do rzutków, lubił to, chociaż był bardziej, niż beznadziejny. Zdążył już odebrać swoje zamówienie i wypić z pół kufla, zanim nadszedł jego współtowarzysz.

Raphael zgasił papierosa tuż przed wejściem do lokalu. Zadeptał go butem i z lekko ironią pomyślał, że sam sobie powinien mandat wlepić, choć tutaj nikt się zbytnio takimi "wykroczeniami" nie przejmował, były w końcu poważniejsze. Dawna kolonia karna nadal miała swoje owoce.
Wszedł do lokalu i rozejrzał się szukając znajomej twarzy. Nie wyglądał tak elegancko jak Jukka ale nie przeszkadzało to w niczym a może nawet było mu wygodniej. Dostrzegł kuzyna przy barze i ruszył w jego kierunku. Dwóch wyrzutków rodziny mieszkających poza NY.
- To samo poproszę.- odezwał się do barmana i nim zajął miejsce wyciągnął do kuzyna rękę na powitanie.

Wymienili się uściskami. Trochę, jak za bycia gnojkiem uścisk był mocny, żeby nie wyjść na słabeusza. Pokłosie starego siłowania się przy powitaniach. Dziwnie wypadki się ułożyły, że wylądowali tu razem. Jukka oczywiście nie powiedział tego na głos nigdy, ale był wdzięczny, że z całej rodziny padło na Raphaela i to nie z powodów czysto egoistycznych czy materialnych, jak nigdy u niego. Z nikim z rodzeństwa nie dogadywał się tak, jak z kuzynem, choć w przypadku Bostwicka to więcej było milczenia, niż gadania.
- A stać cię? Pensje budżetówki nie powalają - taka wymiana uprzejmości, jak zawsze. - I za spóźnienie stawiasz następną kolejkę. Ciotka by cię przećwiczyła, gdyby wiedziała. - Wszyscy byli trenowani w grach i warunkowaniu na modłę elit. Można byłoby to ignorować, ale nie dało się zapomnieć.
- Co się z tobą ostatnio działo? Pościgi za chocobo(n)sami, jakiś może wściekły ogar czy inny pracownik doków rozrabiał w mieście? - Rozgadał się Jukka, jak nie on.

Przed Raphaelem wylądowała zamówione piwo. Upił niespiesznie kilka łyków nim posłał kuzynowi lekki uśmiech.Obydwaj wiedzieli, że pensja Raphaela jest tylko dodatkiem w jego dochodach. Mógłby zrobić eksperyment i próbować żyć tylko z niej ale po co?
- Musiałem raport skończyć.- mruknął tylko i wzruszył ramionami. Tak jak i Jukka doskonale wiedział, że dla matki byłaby to słaba wymówka na szczęście nie istniała obawa, że ta wyskoczy mu nagle zza pleców.
Upił kolejne dwa łyki piwa. Były całkiem przyzwoite w sumie.
- Dokładnie tym się zajmowałem przy czym te cholerne chocobonsy zajmowały najwięcej czasu.- tak naprawdę Raphael zajmował morderstwem kobiety w dokach. Jukka na pewno o tym słyszał bo fabryka znajdowała się w pobliżu doków lotniczych.
- Fabryka jeszcze stoi?- dopytał kuzyna choć wiedział, że ten nie zajmuje się zarządzaniem.

Dwójka pariasów z wyższej sfery z sąsiedniej metropolii siedziała popijając miejscowy browar. Więc znajdź dwa niepasujące elementy w tym obrazie, ale nikt nie szuka, nie ma takiej potrzeby.
- Poprawiłeś interpunkcję, żeby kapitan nie zgubił sensu? - zapytał z krzywym uśmiechem i napił się piwa, po czym oparł się na przedramionach o bar. Ale to prawda przecinki mogą ratować życie, jak "jedzcie dzieci", a "jedzcie, dzieci".
- Doprawdy, a stawiałem, że jednak te ogary najwięcej zabierają energii. Na festynie były gwoździem programu, jak miało się okazać.
Jukka dopił swoje piwo i skinął barmanowi, aby polał im następną kolejkę.
- Stoi, pracuje. Dostawy wjeżdżają i wyjeżdżają - szczególnie ten łańcuch był istotny. - A co potrzebujesz nowego holowizora albo klimatyzację? - Ambitna produkcja fabryki, wyzwania technologiczne i tania siła robocza, Rode zaprasza.

Raf wyciągnął z kieszeni pomiętą paczkę papierosów i zapalił jednego. Ostatnio stanowczo zbyt dużo palił, ale widmo raka płuc czy innej choroby nie spędzało mu snu z powiek.
Uśmiechnął się krzywo do młodszego kuzyna.
- Po co? I tak pewnie nawet go nie przeczytał, lub niewiele z niego zrozumiał.- strzepnął popiół do popielniczki i wypił kolejny łyk piwa. Było zimne i po całym dniu smakowało doskonale.
- Nawet mi nie wspominaj o festynie. Człowiek z pracy nie może spokojnie wrócić do domu. Jakieś ogary, pożary, zaginione dzieciaki.- no i tyłek pewnej tak kusząco wypięty, ale o tym już nie wspominał.
- W sumie holowizor nowy mógłby się przydać, pod warunkiem, że dostanę promocyjną cenę na niego.- jego mieszkanie tutaj odbiegało nieco standardami od tego w NY ale tutaj częściej czuł się jak w domu.

Zmierzył wzrokiem ruchy kuzyna, bo jakoś nie wierzył, że ten nie wypalił fajkę przed wejściem do lokalu. Podniósł brew do góry, ale nie wypowiedział słowa, w końcu wybitnie to nie była jego sprawa.
- Bradfordowa brawura - skomentował z śmiechem, choć niebezpiecznie było bagatelizować przeciwnika czy szefa, może na jedno wychodził. - A co dalej obsada rodeńskiego posterunku nie zjednała ciebie? - Pogłoski chodziły dość niewybredne i jednoznaczne o miejscowych policjantach. A Jukka trochę widział ich w akcji na festynie.
- U mnie przebiegła impreza z podobnymi atrakcjami odejmując te dzieciaki, a dodając ryzyko stratowania.
Bostwcik wyzerował browar i zamówił następny dla siebie i kuzyna.
- Nadrabiaj - puknął palcem w szkło, bo Rafał przez spóźnienie miał zaległości. - Zniżki to mogę ci wynegocjować, wiesz jak jest, jakoś zawsze coś się zawieruszy przy pakowaniu. Najczęściej uszkadza się - spojrzał na Raphaela. Szwindel stary jak świat, jakieś tam nadwyżki pracownicy potrafili upłynnić. - Chociaż nie chcesz VR? Jak dobrze pójdzie Rode może zacząć produkować ekonomiczną wersję. - Ekonomiczna lepiej brzmi, niż sprzęt dla ubogich.

Jukka zapewne już się przyzwyczaił do ilości wypalanych przez Raphaela papierosów. Całe szczęście, że nie prawił mu w tym temacie kazań ale tego by się raczej po kuzynie nie spodziewał. Już prędzej ciętej riposty, która rozbawiłaby go do łez.
- Jest jak w każdym innym miejscu. Część jest w porządku a część..- tutaj wymownie wzniósł do góry. Tak jednak było wszędzie, czy w Rode, czy w Nowym Jorku. Bradfordowi udawało się wbić w tutejszą społeczność, choć wychowanie i pozycja jego rodziny nie raz i nie dwa z niego wychodziły. Arogancja Bradfordów, tego nie dało się wykorzenić. Na szczęście na stanowisku, które zajmował zupełnie to nie wadziło.
- Przynajmniej do następnego roku nam to nie grozi.- chodziło mu oczywiście,  o ryzyko stratowania w festynowym tłumie bo biedny Jukka zawsze mógłby wpaść na stado chocobonsów.
- Już, już.- roześmiał się i dorównał do kolejki bo nie mógł pozostawać w tyle.
Doskonale rozumiał co kuzyn ma na myśli mówiąc o stratach w fabryce, które przecież były nieuniknione a to kto co z tego wyciągał to inna sprawa.
-VR?Hmmm byle nie wersję ekonomiczną.- uniósł znacząco brwi w górę i lekko się uśmiechnął. W Rode zapewne wersja ekonomiczna będzie hitem.

Z tym się zgadzał, że tej cechy rodzinnej nie dało się w żaden sposób wyplenić. Nawet, gdy drogie kuzynostwo po brodę się topiło w grząskim bagnie kolejnej afery, to robiło to z cwanym i pełnym zadowolenia uśmiechem każąc sobie dolewać drinka. To była właśnie arogancja Bradfordów, u Bostwicków raczej nie występowała, im wyraźnie wystarczało tkwienie w cieniu senatorstwa i zmuszanie innych do brudzenia sobie rąk.
- Pozwolę sobie nie uczestniczyć w tak niebezpiecznych imprezach. Asymilacja ludności nie powinna kosztować zdrowia i życia, na tym polegają chyba konflikty zbrojne. - Pewnie i tak się pojawi na festynie czy innej zabawie, na chwilę, żeby się pokazać, postawić piwo. Dalej pogrywać równego chłopa.
- Innej tu nie dostaniesz. Rode całe jest ekonomiczne. Ale mimo wszystko to VR nie będzie tragiczne, widziałem wstępną specyfikację, rozdzielczość, odświeżanie całkiem przyzwoite, jak już się rozhula i nie będzie komuś przeszkadzał czas wgrywania - zrobił minę no nie najgorzej. Naprawdę tak myślał, w końcu od zawsze bawił się technologiami.
- Chcesz jeszcze jakieś techniczne szczegóły sprzętu? - Chwilę nawet poczuł jakieś takie obrzydzenie, że nawet przed rodziną kreował siebie na zafiksowanego inżyniera, ale szybko mu minęło, tym bardziej, że skończył kolejne piwo.

Cecha, której nie dało się wyplenić. Raphael nawet nie próbował ale starł się nie utopić w bagnie i nie oblepić się zbytnio mułem. Tutaj nie było najgorzej, dało się przeżyć a stężenie Bradfordów na jeden metr kwadratowy, było zdecydowanie bardziej do przyjęcia,  niż na przykład w Nowym Jorku.  Biedny Raf nie wiedział jeszcze, że za jakiś czas jego sielski spokój zostanie zburzony za sprawą zagrywek Bena.
- Ty się nie zarzekaj. Wydelegują cię z fabryki jako przedstawiciela czy kogoś w tym stylu i nie będziesz miał wyboru.- tak naprawdę, kiedy pojawiał się taki festyn to całe Rode nim żyło  i trudno było uniknąć uczestnictwa w nim, w większym czy w mniejszym stopniu.
- Przetestujemy to zobaczymy.- wierzył Jukce. Zresztą kuzyn był w sprawach technologicznych nie do pobicia. Bradford zazwyczaj zwracał się do niego, kiedy potrzebował pomocy. Właściwie, kiedyś pomyślał, że można by z Bostwicka zrobić konsultanta policyjnego. Problem stanowiło tylko to, że w Rode zapewne by to nie przeszło albo budżet miejski by tego nie wytrzymał.
-Nie. Wystarczy mi twoja opinia.- uśmiechnął się do kuzyna a potem sięgnął po kufel i upił kilka łyków. Dało się przeżyć.