First topic message reminder :

KTO: Vincent, Taya
KIEDY: po wprowadzeniu się do hotelu
GDZIE: Hotel

Vincent dość szybko się zaaklimatyzował w nowym miejscu. W ciągu tych kilku dni, udało mu się umówić na rozmowę o pracę w ratuszu, spotkać z kilkoma starymi znajomymi, odwiedzić babkę Bucket (kapuśniaczek za free? Zawsze) i doprowadzić się do ładu i porządku.
Pierwszego dnia po małej "domówce" z nim i Theo, Taya w dość...niecodzienny sposób odkryła, że jednym ze sposobów, utrzymania formy przez Edamsa jest parkour. Jak się o tym dowiedziała?
Ano w bardzo niefortunnym momencie postanowiła sobie dokuśtykać do biura, gdy programista akurat czynił przewrót z czwartego schodka. Dosłownie minęli się na milimetry, a zarówno Vincent i Taya prawie skończyli z zawałem serca. Sytuacja dość zabawna, ale do śmiechu im wtedy nie było. Gdy tylko Edams myślał, w jaki sposób mógł ją znokautować, to robiło mu się dziebko słabo.
Kolejne co odkryła, zupełnym przypadkiem to to, że ten lubi tańczyć. I jest w tym całkiem dobry. Zostawił kiedyś uchylone drzwi i ta przyłapała go na wygibasach.
Zgodnie z ich ustaleniami, Vincent pomagał w hotelu. Od prac typowo porządkowych, pomoc przy recepcji, w pubie na zmywaku, nawet w dostawach. Nie narzekał- w końcu dzięki temu miał gdzie spać. Był za to Crimson dozgonnie wdzięczny.
Tego dnia, w którym zaczyna się historia, nie miał dyżuru w pubie. Uporał się dość szybko z dostawami i zapukał do drzwi biura właścicielki. Otrzymawszy pozwolenie, podszedł do biurka.
- Skończyłem z dostawą. Mam coś jeszcze do roboty? - położył potwierdzenie przyjęcia paczek tuż przed nią - Jak noga?

Ok. Wpierw chomik. Potem słodziak. Potem gej. Taya szła dzisiaj na rekord.
-Nienienie. Miałem na myśli Z NIKIM. Nie jestem...no wiesz. Jestem hetero, zapewniam Cię - sprawdzał to. Długa historia.
- Po prostu... - odchrząknął, znów podpierając dłonie na biodrach - Nie czaję fenomenu...no wiesz. Tego.
Ta.

XXIII wiek, a oni prowadzą takie rozmowy i to prawie w formie pszczólek i kwiatkow.
- Mówisz o seksie czy o milości? - poprosiła, zeby sprecyzował i usiadła na łożku, bo noga ja zaczynala boelc od stania. Niby miala juz juz iść, ale jakos nie wyszło.

Skoro ona klapnęła, to i on klapnął. Siedli sobie na łóżku, a Vincent wydawał się być pierwszy raz, tak bardzo zmieszany. Zwykle zachowywał względną powagę.
-Eyyy...nie byłem nigdy ...zakochany. Więc...to pierwsze. Tak sądzę - odchrząknął, wbijając wzrok w swoje kolano.
- Tylko...nie mów nikomu, okej? Nawet Theo. Nikomu nigdy o tym nie mówiłem. Zaraz zaczęliby dośpiewywać sobie teorie. - uśmiechnął się blado - Wystarczy, że jestem słodkim chomikiem, tytułu geja, lub impotenta dodatkowo mi nie trzeba.

- Dlaczego mam komukolwiek mówic? Prywatna rozmowa, zostaje między nami - zapewniła go z lekkim uśmiechem, takim z rodzaju uspokajających raczej.
- No dobrze. Ale brakuje ci tego czy nie? - wazne pytanie. Bo jeśli nie.. To co za problem?

Wzruszył ramionami. Sam w sumie nie wiedział. No bo...to chyba nie było do końca normalne.
- W zasadzie...to nie wiem. Nie...chyba nie - mruknął - Nie wiem. To dziwne chyba jest. Moi rówieśnicy, czy w szkole czy na studiach gadali " a zrobiłbym tą", "zrobiłbym tamtą", "patrz jaka dupa", "no stary, nie wytrzymam, jak jej nie zaliczę". Ja udawałem, że "nono, super dupa, super", ale tak naprawdę mnie to gadanie...drażniło. Czułem się jakbym siedział z pięciolatkami. Nie wiedziałem, o co tyle szumu. - odchrząknął - Na początku myślałem, że może nie wiem co tracę, bo wiesz...to było wciąż przede mną.... No, ale przyszło co do czego, no i...nadal zdania nie zmieniłem. - minę miał kwaśną. - No to pomyślałem, że może po prostu słabo trafiłem. No i się pojawiła druga okazja...i bez zmian. - wzruszył ramionami. - Nie mogę ogarnąć...jak dla takiej...pierdoły, ludzie mogą się upokarzać, zdradzać, porzucać rodziny, wręcz tracić rozum, bo cytując "muszą upuścić z krzyża".
Skrzywił się. To chyba nie za dobrze świadczyło o jego byciu facetem, co ?
- To chyba nie jest normalne, w moim wieku, co ? - zapytał w końcu zrezygnowany

Zamilkła na chwile, zastanawiala sie nad czymś.
- No dobrze. A byłeś zakochany w tamtych dziewczynach? Czy po prostu jakieś... jednorazowe sprawy? - zapytala. Polozyla sie na lozku, z nogami na ziemi i patrzyla w sufit. Nie nasmiewala sie z Vinca, nie komentowala, nie wytykała ze "pewnie pedał". Po oc?

Spojrzał na Tayę i po chwili pokręcił głową.
- Nie, nie. Jednorazowe. Zdecydowanie. Nie miałem nawet ochoty powtarzać - zaśmiał się pod nosem - No, ale wiesz to nie powinno mieć specjalnego znaczenia. Seks, to seks, tak? Fizyczny akt, popęd, pożądanie, taka syutacja
Pewnie z osobą, którą sie kocha, to wychodzi lepiej...ale mimo wszystko powinien mieć tak czy siak jakąś frajdę z tego. A tak...dla chwilowej przyjemności...no chyba nie chciał mu się nawet gimnastykować. Potem same problemy z tego były.

Pokręciła głową.
- No nie. Właśnie nie u każdego. Zapomniałam jak to się nazywa, wiesz.. Hm.. Kiedyś o tym czytałam. Niektórzy ludzie mają tak, że póki nie są zakochani czy tam nie czują się psychicznie zaangażowani w daną relację, to seks ich nie kręci. W sensie jako taki. Z kimkolwiek. Tylko przy emocjonalnym zaangażowaniu się to zmienia - obróciła glowę i spojrzałą na niego. A sam powiedział, że się nie zakochał w tych dziewczynach. Czekała na jakieś uwagi z jego strony, ma sens to co mowi, nie ma sensu..?

Patrzył na nią zdziwiony. Naprawdę było coś takiego ? Czyli on nie był...nienormalny? Czytał o różnych zaburzeniach, nawet badał sobie hormony, czy aby testosteron na dobrym poziomie, ale wszystko grało.
- Uau. Nie wiedziałem, że jest coś takiego. Znaczy...no to chyba ma sens, tak? - powiedział niepewnie.
No na pewno miało większy sens, niż uznanie, że jak będzie chciał potomka, to będzie musiał się nauczyć od bakterii rozmnażania przez podział.
Pokiwał głową.
-Dzięki, Taya. To mnie naprawdę podniosło na duchu - uśmiechnął się.

- Chyba ma sens - potwierdziła z uśmiechem, widząc minę Edamsa, który wydawał się odkrywać właśnie, że nie jest nienormalny. Chyba w sumie tak bylo.
- Tak? Cieszę się.. Poczytaj może o tym... I no, może kiedyś uda ci się to sprawdzic - usiadła, poprawila włosy, zaladajac je za uszy.
- Wpadnij do mnie przed rozmową jutro, dobrze? Muszę zobaczyc czy wyglądasz reprezentatywnie .

Patrzył dłuższą chwilę na Taye, po czym znów utkwił spojrzenie w swoich dłoniach.
- Tak. Może kiedyś - pokiwał głową
Co myślał w tej chwili, wiedział tylko on sam. Cokolwiek to było, najwyraźniej nie napawało optymizmem.
- Jasne, przyjdę . Ale czy aby nie mówiłaś parę godzin temu, że mam uważać na krawat, bo rano go mi nie poprawisz? - już się uśmiechnął - Jednak nie chcesz się wyspać?

Oh. No i jak tu nie mówić, ze jest słodki. Nawet jak smutny. Przyciągnęła go do siebie, ciągnąc za rękaw koszulki i przytuliła.
- Czyli jednak ci kogoś brakuje, co? Po prostu, żeby był blisko jak coś się psuje albo udaje w zyciu - mrukneła. Znala tę pustkę aż za dobrze.
- Mówiłam, mówiłam, ale muszę zobaczyc jak wyglądasz i upewnić się, że jest dobrze. Szkoda by było, żebyś zawalił przez źle ułożony kołnierzyk, nie? - nadal go tuliła.

Taya pociągnęła go ku sobie i przytuliła. To było takie miłe! I przyjemne. Nie tylko fizycznie, ale też psychicznie. Położył dłoń na jej plecach i wtulił na moment twarz w jej ramię, mrucząc "mhmmm"
To było naturalne. Od sześciu lat był sam. Nie miał rodziny, prawdziwych przyjaciół, takich z prawdziwego zdarzenia. Był zdany wyłącznie na siebie. Jak było mu źle- musiał radzić sobie sam. Jak było dobrze - jasne, było z kim świętować, ale nie było nikogo, z kim mógłby rozmawiać o wszystkim.
- To przyjdę - wyprostował się, zabierając dłoń.

Ledwo się powstrzymala by go cmoknąć w głowę. No ledwo! Hormony musiały jej nieźle wojować dzisiejszego dnia, nie ma co.
- Dobrze - podniosła sie, siegnela po kule.
- To dobranoc. I czekam na wieści jutro też, pamietaj - dokustykała do drzwi, zeby mu dac juz spokoj. Natuliła sie tego uroczego chomika!

-Dobranoc - uśmiechnął się również - Do zobaczenia jutro.
Nie usnął od razu. Czy przez nerwy, czy przez to, ci go dziś spotkało... To znów wiedział tylko on.

---

Drzwi gabinetu otworzyły się a przez nie wkroczył Vincent. Odziany w dobrze skrojony garnitur, wyprasowaną ( o dziwo prawidłowo) białą koszulkę, krawat wiązany przez Taye i wypastowane pantofle. Do tego potraktowane gumą włosy, jakaś miła dla nosa perfuma i wyglądał znacznie poważniej niż zwykle. Taya przyzwyczaiła się do jego zmierzwionych włosów i przydużych koszulek, więc była to nowość.
Dzierżąc w jednej dłoni teczkę z dokumentami, rozłożył ręce i obrócił się na pięcie, wokoł wlasnej osi. Pełna prezentacja.
- I jak?

Taya ledwo weszla do gabinetu. Ledwo. Byla w pizamie... i z kubkiem herbaty. Chyba wrocila tu tulko po swoj ulubiony kubek.
- Ojej.. Vinc.. - podkuśtykała do niego i minimalnie poprawila jakis kosmyk wlosow.
Wydawałą sie byc faktycznie pod wrazeniem, bez udawania!
- Bardzo ładnie. Poważnie. Podoba mi się - stwierdziła, bez ironizowania i nabijania sie z niego.

Uśmiechnął się. Po wczorajszych zamyślonych, smętnych minach nie było śladu. Sen pozwolił mu odpocząć i się zdystansować. Teraz, Edams stał przed panią Crimson, zwarty i gotowy, a z całej jego postawy biła energia i pewność siebie.
- Dziękuję - oczy aż mu błyszczały - No to trzymaj kciuki. Mam nadzieję, że będzie co świętować. Jak się uda, wracam z szampanem i pomarańczami - szampana nie bardzo lubił, ale za to koktajl z tym cytrusem - bomba.
- A jak nie, to nakupie smieciożarcia i będę się obżerał z rozpaczy, aż mi się zrobi niedobrze - zaśmiał się, choć wcale pewnie do śmiechu nie będzie.
Tak jak mówił przy ich spotkaniu z Theo. Jak się nie uda - będzie musiał szukać szczęścia gdzie indziej. Nowy Jork? W Google był raczej spalony

- Pomarańcze brzmią świetnie. I wypiję z tobą toast wtedy! - zapewniła go, cofnęła sie i napiła herbaty. Obejrzała go sobie jeszcze raz, z gory na dol.
- Do twarzy ci w garniturze. Powinieneś czesciej ubierac sie bardzo elegancko - stwierdzila i wrocila do biurka, o ktore oparla sie tylkiem.
- Obżerac sie bede z toba w takim razie. Ale nie martw sie, mysle, zep rzyda im sie ktos z twoimi umiejetnościami.

Pokiwał głową, uśmiech nie schodził mu z twarzy.
- Za to ty masz bardzo twarzową piżamkę - odpowiedział rozbawiony. - Jak się dostanę, będę musiał uzupełnić garderobę o kilka koszul.
Och jak mu slodziła. Czyżby taka równowaga za wczorajszy dzień? Żeby było zen.
- Mam nadzieję. Szkoda mi byłoby stąd na stałe wyjechać.
- nie. Bądź pozytywnie nastawiony. To klucz do sukcesu.
Wziął głęboki oddech, przeczesal włosy dłonią,, poprawił kołnierzyk.
- Trzymaj mocno kciuki - uniósł dłoń - Do zobaczenia - mrugnął jej i udał się w kierunku urzędu

- Do zobaczenia - usmiechnela sie i pewnie ze swoja herbata pokustykala jeszcze do wlasnego pokoju.
zt

Veni Vidi Vici ! Oto wracał Edams w glorii chwały. Rozpromieniony jak dzieciak w wesołym miasteczku, dumny z sukcesu, z krokiem sprężystym.
Zapukał do drzwi gabinetu Tayi i wszedł, gdy tylko usłyszałam jej głos, potrząsając energicznie siatkami z zakupami. Najtańszy, ruski szampan, wyciskany sok pomarańczowy i chipsy.
- Puk Puk. Znajdziesz chwilę dla najmłodszego pracownika ratusza? - błysnął ząbkami

Unisola glowe i od razu usmiechnela sie szeroko. Podniosla sie zza biurka.
- Cieszę się! Jak poszla rozmowa? Musisz mi wszystko opowiedzieć - widziala ze jest zadowolony, zreszta ona tez sie cieszyla, ze mu sie udalo, jesli nie to, to musialby cos innego wymyślić albo wyjechać.

Ciekawe czy Taya tęskniłaby za Vincentem. Bo on chyba za nią tak. jak nie patrzeć spędzali dużo czasu razem i czuli się dobrze w swoim towarzystwie.
- Nie wstawaj, nie wstawaj! Oszczędzać nogę. Poszło świetnie! Nie musiałem odpowiadać na żadne durne pytania, czysta, merytoryczna dyskusja. - uśmiechnął się równie szeroko co i ona - Potem pani Mawon mi pokazała gdzie będę pracował, przedstawiła współpracownikowi. - podszedł do biurka - Co prawda...mają braki kadrowe, więc nie bardzo mieli wybór...ale hej! Mam pracę! Nie muszę wyjeżdżać ! - miał ochotę ją uściskać! - Będę miał naprawdę ogrom roboty - wyciągnął szampana i sok- Eyyy...po wypłacie kupię coś bardziej szykownego

Usiadła więc, bo faktycznie nogę wolała oszczędzać, a do tego przeciez ich relacja nie była oficjalna, wiec nie musiala sie w kolko podnosic itp, uwazajac na swoja kulturalnosc i zachowanie, mogla siedzieć na tylku jak przychodził.
- Hej, ale to dobrze, ze maja braki. Inaczej mogli by wybrzydzać i kombinować, a tak musieli cie przyjac i tak i tak, a dodatkowo jesli jestes im niezbedny to mozesz za jakis czas mowic o podwyzkach - zasugerowała. oczywisce nie od razu, ale z czasem..
- Spokojnie, taki szampan starczy - parsknęła - To tylko symbolicznie przecież. Nie mam tutaj kieliszków..

No tak. Symbolika. A na drogiego szampana to nawet po wypłacie nie będzie go pewnie stać.
- Jeszcze nie zacząłem, nie myślę o podwyżkach - zaśmiał się - Poradzimy sobie bez kieliszków. masz...szklanki ?Kubeczki ? Jak nie, to skoczę po coś do kuchni - wydawał się być tak naładowany energią, że Taya mogła postawić 10 kredytów, że skoczy z połowy piętra.

- Mam tutaj. Ja cie nigdzien ie puszcze teraz, bo bedziesz po scianach biegał, jestem pewna.- i to nie byla metafora. - Ochłon i sie uspokoj, bo bedziesz robil za moja kule do konca dnia, zeby nie skakac ze schodow! - siegnela po kubeczki z szafki za soba i postawila je na blacie.

Parsknął śmiechem i zaczął odkręcać szampana.
- Taya już ci mówiłem, parkour to jest dyscyplina SPORTU. Skakanie po ścianach brzmi bardzo infantylnie. - POOP! Szampana otwarty z hukiem i Vinc cudem trafił do kubeczka, by nie rozlać.
No dobra, trochę mu się polało.
- Zaraz wytrę. - otworzył sok i zrobił bardzo prymitywnego, ale jednak bardzo smacznego drinka - No to...za pierwszy sukces w Rode - uniósł kubeczek

- dobrze dobrze, sport, niech będzie - Machnęła ręką - Ale wciąż, to wygląda jak skakanie po ścianach. Bardzo efektowne, ale jednak. - przysunela sobie kubek A jemu ręcznik papierowy i uniosła kubeczek - za najlepszego urzędnika w Rode - dodała i napiła się. A zaraz potem skrzywila, odstawiła kubek i dodała sporo soku

Wciąż nie potrafił dokładnie wymierzyć, ile Tayi lać alkoholu. Wciąż lał mniej a jej wciąż było za dużo. Uśmiechnął się i upił porządny łyk, bez krzywienia się.
-Takie skakanie po ścianach, jest czasem bardzo przydatne – jakby tak musiał uciekać przed kimś, to z pewnością by mu to ułatwiło szybką ucieczkę.
- Czy najlepszego, to jeszcze się okaże – uśmiechnął się porozumiewawczo – Może się okazać, że po miesiącu pracy się wypalę i będę walić głową w biurko. A na każde zgłoszenie o usterkę, będę znudzonym głosem odpowiadać „Dziwne. U mnie działa”
Odłożył kubek na bok.
- Ale to tak naprawdę wszystko , dzięki świetnie wywiązanemu krawatowi

W sumie to nie wyglądał…a wygląda. Bo wszedł tu w tym samym stroju, czy wyszedł. Nadal był pod krawatem, ale już marzył by go zdjąć.
- Po pierwszej wypłacie czekają mnie zakupy. Będę musiał kupić jakieś koszule czy coś – powiedział w zamyśleniu
Po chwili też uśmiechnął się, na ten swój charakterystyczny sposób.
- I zabiorę cię na kolację. Choćby siłą. Jako twój chomik

Prawda jest taka, że najchętniej to piła by sam sok. Ale obiecała, a tutaj prawie nie było czuć tego alkoholu i tak.
- wypalisz.. Nie, nie sądzę. Będę Cię motywować. Jakoś.. jeszcze nie wiem jak. Ale jeśli się nie zasiedzisz i będziesz się rusżal to myślę że dasz radę - stwierdziła z pewnością.
- dobra dobra, już mi nie slodz. Ale wyglądałes naprawdę dobrze

W sumie to nie wyglądał…a wygląda. Bo wszedł tu w tym samym stroju, czy wyszedł. Nadal był pod krawatem, ale już marzył by go zdjąć.
- Po pierwszej wypłacie czekają mnie zakupy. Będę musiał kupić jakieś koszule czy coś – powiedział w zamyśleniu
Po chwili też uśmiechnął się, na ten swój charakterystyczny sposób.
- I zabiorę cię na kolację. Choćby siłą. Jako twój chomik

- mój chomik? - Parsknęła. - ciekawe, ciekawe.. Bo byłeś bardzo niezadowolony ostatnio jak cokolwiek na ten temat wspomniałam - upiła jeszcze łyczek drinka z kubka.
- na zakupy idę z Tobą. Mam nadzieję że to wytrzymasz - może nawet pojadą do NY? Narratora nie wie jak to daleko więc zostawmy ten temat

incent uniósł dłonie w stylu „No co zrobisz? Nic nie zrobisz”.
- Jak nie możesz z czymś walczyć, to po prostu to zaakceptuj. Dla Ciebie mogę być ostatecznie chomikiem.
Na propozycję wspólnych zakupów, teatralnie się obruszył
- No wiesz? Umiem sam sobie kupić koszulę – w końcu do tej pory jej to udowadniał w swoich przydużych koszulkach z Pac-Manem i ciemnych bluzach z kapturem

- świetnie. Czyli mam oficjalne pozwolenie na używanie uroczych określeń na Ciebie? - upewniła się jeszcze.
- aha..Jasne. widziałam to doskonale. No ale jeśli chcesz iść sam.. - wzruszyła ramionami bo nie będzie się kłócić. Chociaż chętnie by się stąd na chwilę wyrwała i pojechała do sklepów.

- Byle nie za często, by moje męskie ego nie cierpiało aż tak bardzo – uśmiechnął się kącikiem ust – Jak będziesz przeginać, będę ci się ładował głową na kolana, żądając miziania za uchem, słowo honoru.
Zmrużył oczy, patrząc na Tayę z rozbawionym uśmiechem.
- W porządku. Przyda mi się kobieca ręką. ALE! Chce mieć minimum kwadrans w sklepie komputerowym. – zastrzegł.
Wilk syty i owca cała, ot co.

- ale wiesz, że to Ci wcale nie pomoże, bo będziesz tylko wyglądał bardziej i bardziej uroczo w takiej sytuacji? - przechylila głowę lekko w bok, bo nie wiedziała czy zdaje sobie z tego sprawę. Nie był o dla niego dobrego wyjścia z tej sytuacji.
- kwadrans? Da się zrobić. - zgodziła się. - A ja w sklepie obuwniczym. Ale zdecydowanie więcej niż kwadrans.

Uniósł brew ku górze i zaczął się cicho śmiać.
- No dobra. Opcja numer dwa. – odchrząknął, obniżył glos o parę tonów, przez co brzmiał jak żul Mietek spod alkoholowego.
-E! Szloro, dawej browca! Byle szybko, bo jak mnie urwał ręka zaswędzi to ci tak…! - urwał, odchrząknął znacząco.
- Nope. Wolę być chomikiem. Wolę Twoje kolana.
…
-Znaczy leżeć na Twoich kolanach.
…
-No. Powiedziałem minimum kwadrans ! – parsknął, wracając do tematu zakupów.

Najpierw Parsknęła A potem roześmiała się w głos, bo kontrast między nim normalnie i jego zachowaniem i głosem teraz był tak duży, że wyglądało to kompletnie absurdalnie.
- Skąd wiesz? Leżałeś mi na kolanach jak spałam?! - uniosła brew w teatralnym oburzeniu.
- świetnie. Więc ja pójdę po buty A Ty do komputerów..

Przekrzywił głowę na bok i puścił jej oczko.
- Nie, ale wyobrażam sobie, że musi być milej tulić policzek do Twojego uda, niż dostać krzesłem w łeb.
Chwila…czy oni…nieeee, to chyba nie był niewinny flirt, nie? Przecież Taya nigdy by na niego spojrzała w taki sposób. Był chomiczkiem.
No, ale on z żadną inną kobietą, nie gadał o kładzeniu się na jej nogach, jakby nie patrzeć. Odchrząknął cicho.
- W porządku. A potem pójdziemy na gofry. Duszę oddałbym za gofra, chodzi za mną od kilku tygodni.

Przekrzywił głowę na bok i puścił jej oczko.
- Nie, ale wyobrażam sobie, że musi być milej tulić policzek do Twojego uda, niż dostać krzesłem w łeb.
Chwila…czy oni…nieeee, to chyba nie był niewinny flirt, nie? Przecież Taya nigdy by na niego spojrzała w taki sposób. Był chomiczkiem.
No, ale on z żadną inną kobietą, nie gadał o kładzeniu się na jej nogach, jakby nie patrzeć. Odchrząknął cicho.
- W porządku. A potem pójdziemy na gofry. Duszę oddałbym za gofra, chodzi za mną od kilku tygodni.

Taya na nikogo Tak nie patrzyła, nie ma co się oszukiwać. Nie był ani specjalny ani nie specjalny w w kwestii traktowania. Choć oczywiście polubiła go i dobrze im się rozmawiało i oglądało razem filmy.
A co do ud to Taya była dość koscista jednak.
- gofry? Brzmi to całkiem ciekawie. Chociaż ja pewnie odpuszczę. - Nie jadła za dużo słodyczy, bo zwyczajnie nie przepadala

Nie gofry? Robiła ten kozacki sernik jaglany, jak mogła nie lubić słodyczy ?!
- No dobra. To zamiast gofra, możemy iść na kebsa. Też mam ochotę. – on to w ogóle bardzo lubił jeść. Wszystko. Cokolwiek.

Tak to bywało, ze słodyczy lubiła pączki, a i to rzadko.
- dobrze, można iść coś normalnego potem zjeść - Pokiwała głową. - myślę że będziemy głodni po zakupach. Szczególnie jeśli nie będziemy się zgadzać co do wyboru koszul!
- spodni reż szukamy? Ogólnie czego tam potrzebujesz?

Dziwny gust. Biedna Taya, tyle traciła. Przecież było tyle pysznych słodyczy.
- W zasadzie…to potrzebuję wszystkiego, skoro się dostałem. Oprócz tej, mam tylko jedną koszulę i tylko jeden garnitur. A do urzędu, to jednak chyba trzeba bardziej elegancko, nie?
W Google panował luźny styl. Ludzie czasem zjawiali się w czymś, co wyglądało na piżamę. Jego koszulka i bluza wydawał się być przy tym szczytem elegancji

- Noo.. To trochę nam te zakupy zajmą - pokiwala głową do siebie.
- koszule, spodnie od garnituru.. Nie wiem czy powinieneś mieć pełen garnitur. No i krawaty. Buty jakieś? Sweterek może.. - zastanawiała się na głos, obserwując Vincenta i czekając na jego reakcje

Taya wymieniała, a on się zastanawiał, skąd on do licha weźmie na to hajsy. Może u Felixa w lumpie coś dostanie sensownego. Na pewno nie starczy na shopping w Nowym Jorku.
- Nono…tylko nie zapędźmy się. Wiesz…- odchrząknął – …dopiero zaczynam. Muszę jeszcze mieć za co jeść i pić. – uśmiechnął się przepraszająco. – Priorytetem jest koszula i jakieś spodnie. Reszta nie jest tak pilna.

- ah.. zapomniałam. Wiesz co.. Ja Ci mogę pożyczyć na te ciuchy. Oddasz kiedyś.. - czyli Taya miała na tyle pieniędzy by kupić sobie lepszy gips na nogę Ale tego nie zrobiła.

Uniósl brew ku górze. No jasne. Na dom się jeszcze u niej zapożyczy. Wstał, wyminął powoli biurko i przykucnął tuż przed Tayą.
- Nie mogę być chomikiem dłużnikiem, nawet jak się to rymuje. Poradzę sobie, Taya. – uśmiechnął się.
Puknął palcem w jej gips.
-Czemu nie wzięłaś lepszego opatrunku ? Przecież cię na to stać – był zdziwiony tą oszczędnością

- oj. No to tylko przysługa.. na start w rozwoju. Żebyś się prezentował jak powinieneś. Potraktuj to jako.. pożyczkę na swoją przyszłość. Czy coś - siedziała przodem do niego i pukala palcami w kubek.
- to był niepotrzebny wydatek. Nie chodzę za dużo, większość robię zza biurka - taka prawda, jasne że wygodniej być w pełni mobilnym, ale radzi sobie bez tego. W recepcji siedzi, z papierami siedzi, nie ma tak źle.