KTO: Charles i Fiona
KIEDY: Kwiecień 2224
GDZIE: Plaża w Nowym Jorku

To był potworny dzień. Ba, żeby tylko dzień! Tydzień, a nawet miesiąc! Transport tkanin, który do Waszyngtonu miał dotrzeć dzisiejszego ranka utknął w połowie drogi. Nie był to pierwszy ładunek, który nie dotarł na czas do klienta. A miało ich być nawet więcej. Fiona była zrozpaczona. Firma przesyłkowa wcale nie zdawała się być pomocna, każąc jej czekać i zapewniając, że robią wszystko w ich mocy, by wszystko trafiło na czas tam gdzie powinno. Była zmęczona użeraniem się z ludźmi na telefonie. Nie wspominając już, że w tę grupę wpisywali się nie tylko jej podwładni. Pokłóciła się z Shanem, a związek, który tak dobrze zaczął się parę miesięcy temu, rozsypał się zaskakująco łatwo przed kilkoma dniami. Facet, zrywając z nią, zdąrzył przypomnieć jej jak została porzucona przed ołtarzem, twierdząc, że sam zrobiłby to samo. Skoro byłaś tak beznadziejna w łóżku jak teraz, to wcale się nie dziwię, wytknął jej jeszcze zanim opuścił jej mieszkanie. Fiona rzuciła za nim szklanką, otrzymując w odpowiedzi głośny huk trzaskających drzwi. Czuła się potwornie. Tak potwornie, że przez następne kilka minut siedziała w łóżku zalana łzami. Potem przestała, a potem znów płakała. Sama nie wiedziała jak przeżyła ten tydzień, udając że nic się nie stało. Może wcale nie szło jej tak dobrze, skoro zamiast wysiedzieć na spotkaniu w końcu uciekła z butelką wina, by upić się na plaży?
Odetchnęła spoglądając w kierunku morza. Po raz pierwszy od kilku dni czuła się spokojna. Potrząsnęła butelką. Jeszcze pół zostało. Dobrze, że zabrała dwie.

Charles był zdołowany. Wcale nie spodziewał się, że łatwo będzie mu znaleźć pracę w jakimkolwiek warsztacie i że dostanie ją od ręki, ale tego, co tutaj zastał, nie spodziewał się w najśmielszych snach. Jedyne, co znalazł to rzeszę cwanych wyzyskiwaczy, którzy najchętniej zaprosiliby młodego mechanika do pracy za samo "będziesz miał do CV". Do tego był święcie przekonany, że nie ma u Rosy już żadnych szans, że pogrzebał je - jeśli w ogóle kiedykolwiek jakieś miał - w dniu, kiedy poinformował ją o wyjeździe. Wyznanie, które kosztowało go resztki wątłej odwagi przeszło bez echa podobnie jak i deklaracja, że wróci do Rode tylko dla niej. To również wcale nie pomagało w zachowaniu dobrego samopoczucia, zwłaszcza kiedy uświadomił sobie, jak mocno z biegiem lat się do niej przywiązał.
Dziś ponownie wracał struty przez wybrzeże, z kolejnej dzisiaj rozmowy o pracę. Po jego minie łatwo można było się domyślić jej rezultatu. Uwagę Bucketa zwróciła kobieta tuląca butelkę chybawina do piersi. Nie wyglądała na bezdomną, czy inną żebraczkę, dlatego podwójnie się zdziwił tak bezwstydnemu sączeniu alkoholu bez żadnego baczenia na czujnych stróżów prawa. Potrójne zdziwienie - skądś tę blondynkę znał. Nie skojarzył z początku, że spotkał ją któregoś dnia z Kozie, kiedy przyszedł na obiad do Rosy. Nawet kiedy już sobie przypomniał okoliczności ich pierwszego spotkania, za żadne skarby nie potrafił skojarzyć, jak mogła mieć na imię. Teraz miał okazję to naprawić. Usiadł obok Fiony i uśmiechnął się słabo.
- Czemu nie od razu wódką? - Rzucił, opierając łokcie o kolana. Nie, żeby cokolwiek proponował!

Wieczorem niewiele osób zapuszczało się na plażę. A przynajmniej nie końcem kwietnia, kiedy pogoda lubiła płatać figle, a wiatr potrafił zawiać mocno od morza przeszywając chłodem kości. A właściwie nie morza, a oceanu. Nie spodziewała się więc spotkać tu nikogo. Poruszyła się niespokojnie, gdy dosiadł się do niej... ktoś. Poruszyła się niespokojnie zerkając na chłopaka obok. Nie był to policjant. Z jednej strony dobrze, ale z drugiej - co jeśli to jakiś psychopata? Mało się nie roześmiała, tak bardzo rozbawiła ją ta myśl. Nie żeby spieszyło jej się na tamten świat, ale to byłoby wręcz idealne zakończenie jej marnego miesiąca.
- Po wódce za bardzo plączą się nogi, kiedy trzeba uciekać. A trzeba biec szybko, kiedy ucieka się bez płacenia rachunku - dodała jakby w żartach, choć faktycznie uciekła tak dziś z lokalu. Wiedziała jednak, że zapłaci jej doradca finansowy, a ona ureguluje rachunek, kiedy ten zdoła dodzwonić się do niej nazajutrz. Więc koniec końców wcale nie była takim badassem.
- Chcesz też? - wyciągnęła butelkę w jego stronę. A co jej zależy? Najwyżej napije się ze swoim mordercą przed śmiercią. Chociaż chłopak nie wyglądał jej wcale na mordercę. Nie rozpoznała w nim jednak też nikogo znajomego. Widywała dziennie tyle ludzi, że jakiś chłopak z Kozy Chloe nie wydawał się godny zapadnięcia w pamięć. A szkoda!

Nie podszedłby do niej za żadne skarby świata, gdyby nie wydało mu się, że kojarzył ją z Rode. Teraz, kiedy usiadł i przyjrzał jej się dokładniej, znów nie był tego taki pewny. Był wyraźnie zmieszany, nie przerwał jednak rozmowy i nie zwiał. Bo byłoby nieeleganckie, a jak już się powiedziało 'a'... I tak nie miał nic lepszego do roboty, jego współlokatorzy zrobili sobie wieczór z planszówkami, a Charles nie lubił gier. Żadnych. Wieczór był więc już z góry zjebany, z obcą dziewczyną mógł okazać się przynajmniej odrobinę lepszy.
- Tak? To pomogę ci w ucieczce, skoro już tutaj siedzę - wzruszył ramionami i rozejrzał się na boki. Jeszcze nie widział w okolicy żadnej ochrony, ani nawet kawałka munduru. Gdzieś w oddali spacerowała jakaś parka, z pieskiem chyba. Słońce już schowało się za horyzontem. Ciekawe, co robi Rosa?
- Przecież ci nie wypiję twojej ostatniej deski ratunku - stwierdził, a po krótkiej chwili i tak chwycił butelkę. Pociągnął dwa spore łyki i oddał alkohol dziewczynie.

Fiona też wychodziła z założenia, że skoro powiedziało się już "a", to trzeba było władować sobie tą łychę do gęby obojętnie co na niej było. Tak przynajmniej tłumaczył jej ojciec, a potem, kiedy nie chciała jeść kazał jej powiedzieć alfabet, zaczynając oczywiście od "A". Fiona nie była zbyt bystrą czterolatką i za każdym razem się na to łapała.
- Lepiej pomóż mi wrócić do domu jak już się upiję - westchnęła, znowu przypominając sobie powód, dla którego się tu znalazła. Aż zapiekły ją oczy. Odwróciła głowę. Cholera, kiedy ona stała się taka wrażliwa? Nawet po swoim weselu nie płakała tyle co w ostatnim tygodniu.
- Spokojnie, mam więcej - roześmiała się, rozgrzebując piasek kawałek obok siebie, lecz wciąż w zasięgu swojej ręki. Chwyciła za wystającą szyjkę drugiej butelki i wyciągnęła ją z piasku.
- To jaka jest twoja historia, beach boy? Bo nie wyglądasz jakbyś przyszedł wyrywać dziewczyny na plaży.
Wolała szybko odwrócić jego uwagę od samej siebie. Jeszcze by zauważył, że coś z nią nie tak i spróbował ją pocieszać, a wtedy to już na bank by się rozryczała.

Psycholog był z Bucketa żaden, sam cierpiał na całą masę problemów, głównie emocjonalnych. Wielu z nich nawet do końca sobie nie uświadamiał. Nie wiedziałby więc, jak pocieszyć płaczącą dziewczynę, zwłaszcza obcą. Wymagało to zbyt dużego wysiłku.
- Tylko nie zasypiaj, chyba że masz gdzieś naszywkę z adresem. Wolałbym cię nie ciągnąć na mój kwadrat, tam siedzą piranie i czyhają na kawałek mięsa - po raz pierwszy podczas całej rozmowy na jego ustach pojawiło się coś na kształt uśmiechu. Lubił swoich nienormalnych współlokatorów, co nie zmieniało faktu, że za cholerę nie potrafił ich zrozumieć - jednak dobrze, że się przybłąkałem. Jak wypijesz to wszystko masz jak w banku, że zaśniesz po drodze do domu - teraz wyszczerzył się na dobre, podnosząc się na chwilę, bo dupa mu w piasku ugrzęzła. Jeszcze by mu się nabrało w gacie i tak chrzęściło między pośladkami...
- Jestem seryjnym mordercą. Zleceń szukam, nie chcesz przypadkiem kogoś zabić? - odpowiedział śmiertelnie poważny i zapatrzył się w toń. Ciemniało z każdą minutą, wino też za drugim razem smakowało trochę lepiej. Choć jeśli miał być szczery, nie przepadał.
I też nie miał ochoty rozmawiać o swoich problemach.

- Piranie wcale nie brzmią najgorzej. Na nie czeka telefon z tysiącem nieodebranych połączeń i opieprzem za nieodpowiednie zachowanie - westchnęła, mając ochotę przewrócić oczami.
Oczywiście każdy by się wkurzył gdyby Fiona odstawiła swój numer z ucieczką z lokalu, ale akurat jej doradca finansowy, pan Harris był starym przyjacielem jej ojca i po jego śmierci to on ojcował Fionie. Irytował ją i mimo sentymentu zwolniłaby go pewnie, gdyby nie był cholernie dobry w tym co robi.
- Mhm, a gdybym zasnęła taksówkarz na pewno zamiast obudzić mnie przy domu, okazałby się porywaczem i sprzedał na targu niewolników. Czyli może właśnie ratujesz mi życie. Och mój bohaterze... - uśmiechnęła się lekko, by zaraz przycisnąć butelkę do ust i pociągnąć spory łyk. Ona uwielbiała wino ponad każdy inny alkohol, więc wchodziło bez zarzutu.
Odwróciła głowę w jego stronę, nie czując jednak niepokoju. Seryjny morderca, który szuka pracy, to nie morderca, który zabija bez powodu. Chyba? Nie ma czegoś takiego jak zabijanie z przyzwyczajenia, prawda?
- Może, zależy ile bierzesz od roboty - podjęła, myśląc całkiem szczerze o swoim byłym. No, może nie całkiem szczerze, ale chętnie usłyszałaby, że stało mu się coś złego.

Spojrzał na dziewczynę z niedowierzaniem. Na jakież to ziółko trafił! Nieodpowiednie zachowanie, kradzieże, do tego najwyraźniej miała z kimś na pieńku.
- Co takiego nieodpowiedniego zrobiłaś, co? Wynajęłaś już jednego zabójcę na kogoś, czy sama się nim zajęłaś? - Upił solidnego łyka z butelki - nie to, żeby mnie to jakoś specjalnie interesowało. Tak tylko kontynuuję temat - puścił jej oczko, by przypadkiem nie uznała zwykłego żartu za podły komentarz. Kobiety przecież potrafiły pokazać pazury. Charles mógł się założyć, że i Rosa pomyślała choć raz o skrzywdzeniu młodego Bucketa za niewielkie przewinienie. Ktokolwiek podpadł nieznajomej - już współczuł biedakowi.
- Istnieją i porządni taksówkarze. Ale po co masz ryzykować jak masz mnie? I tak, odprowadzę cię. Żaden problem, i tak mam po drodze. - To nic, że nie miał zielonego pojęcia, gdzie Fiona mieszka, na pewno miał do niej po drodze. Jakiejś. Rozprostował nogi i zanurzył łokcie w piachu.

Zerknęła na niego umiechając się kątem ust. Nie interesowało go, akurat. Choć Fionie ogólnie samej będąc bardzo wścibską osobą trudno było zrozumieć jak można nie interesować się czyimś życiem. To przecież może dać ci nad kimś taką przewagę!
- Lepiej żebyś nie znał szczegółów - odparła spojglądając na niego z tajemniczym błyskiem w oku. - Ale powiem ci w sekrecie, że nie waham się ubrudzić sobie dłoni...
Skoro już sprawiała wrażenie niegrzecznej dziewczynki to nie chciała sobie tej opini psuć. A nuż faktycznie był płatnym mordercą?
- W takim razie nie mam jak odmówić. Ale ostrzegam - to będzie długi spacer - dodała i odchyliła głowę do tyłu by spojrzeć w gwiazdy.
Nie było ich wiele. Mogła zliczyć je na palcach jednej dłoni. Zdążyło się już wprawdzie ściemnić, ale raz, że jasna łuna otaczała miasto, a dwa księżyc świecił dziś jasno na niebie. Pociągnęła kolejnego łyka z butelki i... zakrztusiła się.
- Ehke... Ehke... - zakaszlała, próbując złapać powietrze, ale wtedy tym bardziej zaczynała się krztusić. - Klepniesz... mnie...? - wydusiła resztką oddechu.

Choć trudno w to uwierzyć, Charlesa naprawdę nie interesowały szczegóły z cudzego życia. Swoje życie uważał za wystarczająco fascynujące, a wrażeniami mógłby spokojnie obdzielić kilka osób. Niekiedy go to przytłaczało.
- Nie dopytuję... I wierzę na słowo. Choć ciekaw jestem, czy nie przeszkadzałby ci brud warsztatu samochodowego - odsłonił niewielki fragment swojego życia nie do końca jeszcze wiedząc, czy chce, by dziewczyna poznała go lepiej. Była tylko przypadkową nieznajomą, którą - jak wierzył - omyłkowo wziął za kogoś innego.
Nie miał absolutnie nic przeciwko długim spacerom. Już wziął nawet wdech, by jej to oznajmić, wtedy omyłkowo alkohol trafił nie w tę dziurę, co trzeba. Zerwał się i przyklęknął za jej plecami. Przytrzymał ją prawą ręką wzdłuż obojczyków, a lewą klepał po plecach, dopóki nie przestała kasłać.
- Spokojnie, nie tak łapczywie! - Zarechotał, przysuwając butelkę do siebie. - Żebym cię nie musiał nieść na ostry dyżur i psuć sobie fajny wieczór. Pochyl się, oddychaj spokojnie - pierwsza pomoc na wypadek zakrztuszenia... Coś mu to przypomniało. Odgonił od siebie tę natrętną myśl podtrzymując dziewczynę, by stanęła na równe nogi.
- Może spacer?

Zerknęła na niego zaciekawiona. Brud warsztatu samochodowego. Fuj, tego pewnie nie idzie domyć.
- Jakbym była ubrana tak jak ty to nie - odparła i uśmiechnęła się na znak, że nie miała to być krytyka jego stroju. Ot miała na sobie jasną bluzkę i niebieski sweter. Pewnie po wizycie w warsztacie mogłaby się z nimi pożegnać. Choć z drugiej strony może ze skóry też się to ustrojstwo nie chce tygodniami zmywać?
- Pokaż mi swoje ręce - poprosiła. - Chcę sprawdzić ile brudu zostaje po takiej robocie i czy da się to domyć - wyjaśniła, zanim Charles zdążył się zdziwić jej prośbą.
- Ekhu! Ekhu! - zakaszlała jeszcze, czując, że powoli zaczyna jej się poprawiać, aż w końcu znowu mogła swobodnie oddychać.
- Huh, widziałeś? To był zamach z premedytacją - jeszcze raz zakaszlała. - Wino próbowało mnie udusić! - tak plotła głupoty, ale w żartach. A zresztą wypiła już wystarczająco by tak językiem mielić.
- Chętnie. Daj mi tylko ściągnąć buty - poprosiła, a gdy to zrobiła chwyciła je w dłoń i pewnie ruszyli przed siebie.

Kiedy Charles dużo i aktywnie pracował w warsztacie, jego ręce nigdy nie były do końca czyste. Ubrania zresztą też. Doczyszczanie szczotką pomagało tyle, co umarłemu kadzidło, zwłaszcza, gdy grzebało się właściwie nieprzerwanie. Ostatnio Charles miał sporą przerwę, dorywcze prace, których się chwytał, nim wreszcie znalazł zatrudnienie u Gustavo nie były aż tak brudne. Dlatego dłonie miał wyjątkowo we względnym porządku. Co wcale nie znaczyło, że nie zmieszał go ten nagły najazd na jego przestrzeń osobistą. Nawet chciał się odsunąć, instynktownie nawet wykonał ruch. Pohamował się w ostatniej chwili, to przecież nic takiego.
- Dawno nie pracowałem, jak widać. Brud zostaje i trudno domyć, nie musiałaś sprawdzać - zaśmiał się, by nie zabrzmieć zbyt oskarżycielsko i jego zachowanie nie dało Fionie do myślenia, że Bucket może być jakiś dziwny - ot, prosty mechanik-hobbysta bez pracy.
- Myślę, że powinnaś pomyśleć o zemście. Czekaj, ja zacznę - przechylił butelkę odebraną wcześniej Fionie i przyssał się do niej, wypijając ćwierć zawartości naraz. Podał resztę i jej, kiedy tylko zdjęła buty. Zaszumiało mu w głowie, choć przysiąc by mógł, że nie jest pijany. Jeszcze.

Fiona znałaby nawet kogoś kto właśnie szukał mechanika do swojego warsztatu. Po jego odpowiedzi nie domyśliła się jednak, że Charles mógł nie pracować z powodu braku pracy. W ogóle chyba nie była w stanie umysłu, by zastanawiać się nad takimi rzeczami. Co dobrze sprzyjało Bucketowi, bo Fiona nie przywiązała też większej uwagi do jego reakcji.
- Hm, no dobra, przyznaję, lubię mieć czyste ręce. Zresztą chyba nikt nie wziąłby mnie na poważnie jako mechanika - wzruszyła ramionami. Nie miała pojęcia o samochodach. Tyle tylko, że umiała jeździć, ale jeśli coś się zepsuło od razu dzwoniła na serwis. W końcu po to miała ubezpieczenie.
Przyglądała się jak chłopak żłopie dobrą zawartość butelki i nawet przestraszyła się, że zaraz wypije wszystko!
- No już, już wystarczy! Ja też chcę się zemścić - roześmiała się, zanim odebrała od niego wino. Też sobie porządnie gulnęła.
- Kończmy to - kiwnęła głową oddając Charlesowi z powrotem butelkę. Zostało akurat tyle, że biorąc podobnie dużego łyka mogli skończyć butelkę na dwa razy. Mieli w końcu jeszcze prawie połowę drugiej!

Czuł się coraz swobodniej, nawet perspektywa braku pracy przestała być w tej chwili tak potwornie przerażająca, że aż spędzająca sen z powiek. Bo Bucket ostatnio nie spał najlepiej, a im mniej robił, tym bardziej się męczył. Cierpiał więc ostatnio na chroniczne zmęczenie.
- Fakt, miałabyś problem, ale trochę inny. Już widziałem w zawodzie i dziewczynę. Niebrzydką w dodatku. Klienci ustawiają się do niej w kolejce, do ciebie też by się ustawiali - rozwiązał mu się wreszcie język i nawet nie przyuważył, że skomplementował urodę Fiony. A to dopiero pierwsza butelka! Odebrał resztkę, kiedy i Fiona zemściła się za zuchwały zamach, biorąc wielkiego łyka. Wkrótce poszedł jej śladem, zostawiając na dnie nędzne resztki.
- Raz dwa! - zarządził, pomagając dziewczynie w przechyleniu butelki celem dobrania się do ostatków. Nie zauważył przez to rozciągniętej prostopadle do brzegu liny, wyznaczającej granicę plaży, o którą to linę przy tej okazji się potknął, niezdara. Runął do przodu, a jedyne, co mógł w tej sytuacji zrobić, to podeprzeć się rękami. Nie do końca mu to wyszło, jego bujna czupryna wyglądała więc po upadku jak piaskowa babka. Na szczęście nie nażarł się piasku.

- Serio? - zmarszczyła brwi. - Cholera, zawsze wiedziałam, że wybrałam złą profesję! - pokręciła głową wyraźnie niezadowolona. - Idź na ekonomię, mówili. To przyszłościowy kierunek mówili. I co? Kończy się na tym, że kombinujesz jak wkręcić ludziom coś, czego nie potrzebują. A mogłam być gwiazdą warsztatu!
Tak, ona też zdecydowanie się otwierała.
Z pomocą Bucketa butelka nie miała szans i już po chwili Fiona ogołociła ją z resztek wina.
- Wiesz co powinniśmy teraz zrobić? - ledwie zdążyła zapytać, a jej towarzysz wjebał się w jakąś linę, kończąc zjawiskowym upadkiem. Fiona ryknęła śmiechem.
- No żeby do takiego stanu się doprowadzić po połowie butelki... - zacmokała z dezaprobatą wciąż się śmiejąc. - Wszystko w porządku? Chryste! - wydusiła, uświadomiwszy sobie najgorszy scenariusz tego, co mogło się stać. - Chyba nie rozbileś butelki?

- Nie! Tutaj jest! - Wyciągnął ją przed siebie, powoli podnosząc się na nogi. Była cała i zdrowa - I nie jestem pijany! To był zamach tej podłej liny ns resztki mojej godności - dodał, wskazując na rozciągniętą na brzegu sprawczynię tej na-szczęście-nie-tragedii. Otrzepał kudły z piachu i ściągnął kurtkę, by i ją wytrzepać - to ten, co powinniśmy teraz zrobić? Otworzyć następną, czy sprzedać mi coś, czego nie potrzebuję? - Ruszył w dalszą drogę, tym razem patrząc pod nogi. Kilka metrów później i po krótkim namyśle zaoferował dziewczynie swoje ramię - może razem nie damy się przewrócić tak łatwo? - Zamachowcy przecież czyhali wszędzie!

Gdy tylko okazało się, że butelka przeżyła zamach lepiej od Bucketa Fiona odetchnęła z niemałą ulgą. Wystarczyło jej już tragedii na ten tydzień. Gdyby jeszcze zbiła się butelka pewnie by się rozpłakała. No dobra wypiła już chyba na tyle, by nie płakać z byle powodów, ale wewnętrznie mocno by nad stratą ubolewała, o!
- To już podchodzi pod terror. Ktoś powinien coś z tym zrobić! - oburzyła się. - A masz lino!
Spodziewał się ktoś, że może nie najlepszym pomysłem będzie kopać w naciągniętą linę? Na pewno nie Fiona! Mało sama przez to orła nie wyrżnęła, ale na szczęście skończyło się tylko na zachwianiu równowagi i awaryjnym lądowaniu na pozycję jaskółki.
- Nie widziałeś tego - rzuciła, prostując się znowu i podejmując spacer jak gdyby nigdy nic.
- Właściwie chciałam napisać list i wrzucić go do butelki, ale otworzenie następnej brzmi nawet bardziej zachęcająco!
Ujęła jego ramię bez zastanowienia, chociaż to uzasadnienie nie do końca ją przekonywało.
- Albo właśnie jak jedno poleci, to pociągnie drugie ze sobą - wzruszyła ramionami. - Ale co tam, zawsze dobrze jest mieć kompana niedoli!

Bucket był jeszcze na tyle trzeźwy, by rozumieć, że z napiętą liną nie było żartów. Myślał nawet, że i Fiona to rozumie, wyszło, że jednak nie. Nie był takim ostatnim chamem, by dać blondynce, nawet nie do końca znajomej, wywinąć orła na piachu. Wykonał nawet ruch, by pannę O'Dwyer złapać, ostatecznie się powstrzymał. Poradziła sobie dziewczyna sama. Przytrzyma ją następnym razem, jeśli będzie taka potrzeba. Po to przecież ją zaprosił do spaceru pod rękę!
- Czego nie widziałem? - Rozejrzał się dookoła, wypatrując tego. Zezował przy tym na pustą butelkę.
- Jeśli chcesz... - rozejrzał się po wybrzeżu i klapnął dupskiem w piach - zrobimy sobie przystanek - drugą butelczynę postawił przed sobą pomiędzy nogami, celem dobrania się do zawartości. Nie był jeszcze wystarczająco pijany, by myśleć o pisaniu listów w butelce. Skoro jednak Fiona potrzebowała tej terapii...
- Cokolwiek chcesz tam napisać... Nie krępuj się, nie będę patrzeć - pozwolił sobie jako pierwszy zanurzyć dzioba w winie. Zaraz podał butelkę Fionie.

No niestety Fiona piła jeszcze przed pojawieniem się Bucketa, a promile we krwi wciąż wzrastały.
- That's the spirit! - zaśmiała się, ale zaraz ten śmiech przerodził się w okrzyk zaskoczenia. Trzymał ją za rękę, więc gdy postanowił sobie klapnąć siłą rzeczy pociągnął dziewczynę ze sobą. Klapnęła obok niego o dziwo nie robiąc sobie krzywdy.
Pogrzebała chwilę w torebce aż znalazła notes i długopis. Po chwili zaczęła szkrabać na kartce, gryząc wargę gdy się nad ciągiem dalszym zastanawiała.
- Co się rymuje ze "spadek"? - zapytała nagle, sięgając po butelkę, a gdy już pociągnęła łyka sama była w stanie dać sobie odpowiedź. - Zadek! A co się rymuje z "tobie"? Krowie, złowię, mrowie...? -

Ruchy Bucket miał coraz bardziej niezgrabne... Kto wie, jakie trudności będzie miał z utrzymaniem pionu, kiedy już przyjdzie im wstać i ruszyć dalej? Teraz do pełnego relaksu i chwilowego szczęścia brakowało mu jeszcze jednej rzeczy...
Uwieszoną do tej pory na ramieniu kurtkę ściągnął i pogrzebał chwilę w kieszeniach. Wyciągnął z jednej paczkę fajek, z drugiej zaś zapalniczkę.
- Palisz? - spytał, podsuwając dziewczynie paczkę i wcale nie zezując na to, co tam sobie wypisuje w notatniku. Będzie chciała, to sama się tym podzieli, Charles nie siedział tu, by robić za jej terapeutę. Poniekąd siedzenie tutaj, w oderwaniu od całego gnoju dnia codziennego było jego własną, osobistą terapią. Nie śmiał powiedzieć tego na głos w obawie przed zdradzeniem się z własnymi rozterkami. Zamiast tego zaciągnął się dymem.
- Wiersz piszesz? - Zaśmiał się, przysuwając się bliżej w zaciekawieniu. Jakaż to musiała być okropna nienawiść!
- Po głowie? W zmowie? Nie wiem! - Charles miał pełną głowę rymów i skojarzeń tylko wtedy, kiedy trzeba było dopasować jakiś złośliwy przytyk do imienia Rosa. W tym był prawdziwym mistrzem.

- Okazjonalnie - odparła patrząc na paczkę papierosów, ale nie wzięła żadnego. Tylko by jej przeszkadzał w pisaniu. A to przecież było ważne zadanie żeby napisać ten list, zabutelkować i wrzucić do morza.
- Mhm - mruknęła tylko, bo przecież tu pełną koncentracja na pisanie szła.
Po kilku chwilach Fiona mistrzynimistrz pióra, oddaliła papier od siebie tak, że jeśli Karol chciał to też mógł przeczytać. To był wiersz roku, jak nie stulecia!
- Skończyłam!

Bajka o małej kawie
Była sobie kawa mała,
Re re kum kum re re kum kum
Która do kubka się lała.
I na wynos tam schodziła,
Innym kawom się dziwiła
Kocham kawę bęc mieć!

Nie, ja też nie wiem po co jej były te wcześniejsze rymy.

Wzruszył ramionami, odkładając paczkę do kieszeni. Jeśli poprosi, może Karol da jej poczęstować się tytoniowym dobrem nieco później. Może.
Cierpliwie czekał, kiedy Fiona wyżyje się artystycznie, zaciągając się dymkiem i podziwiając pobłyskującą z oddali gwiazdę polarną przelatujący na niebie helikopter, który Bucket pomylił z gwiazdą.
- Już? Dasz zerknąć? - Rzucił okiem na wiadomość i parsknął śmiechem - widzę, rymy się przydały.
chwycił pustą butelkę i podał ją Fionie, żeby mogła wysłać swoje zamówienie. Wstał z piasku i wyciągnął rękę, by pomóc jej wstać.
- To co, może kawa?

- Mhm, bez ciebie w życiu bym tego wiersza nie skończyła! - zawtórowała mu śmiechem i zwinęła kartkę w rulonik.
Wsunęła papierek do butelki, gdzie częściowo zdążył się otworzyć, a potem zakorkowała. Dobrze że to było wino na zakrętkę bo inaczej poszłoby na dno razem z jej wierszem.
- Chętnie, tylko muszę jeszcze ten list wysłać - otrzepała się z piasku, chwyciła butelkę i podeszła z nią jak najbliżej morza. A potem cisnęła nią w ciemność mając nadzieję, że żadne morsy tam akurat nie pływały, ani żadne inne pozostałości dwudziestego pierwszego wieku.
- No to teraz możemy iść! To co do mnie? - zaproponowała luźno. - Bo kawiarnie raczej już będą zamknięte - dodała, żeby nie było że go tu próbowała perfidnie uwodzić, czy coś.

Dumny z tego, że tak bardzo przyczynił się do powstania wiersza o kawie, przyglądał się, jak Fiona wysyła swoją przesyłkę w daleki świat. Może porwie ją prąd i za sprawą tej wiadomości jakiś Eskimos z dalekiej Grenlandii również pomyśli o kawie...? Kto wie, kto wie?
Nadpił odrobinę więcej wina. Wchodziło coraz lepiej.
- Co ty mówisz? - Zerknął na zegarek. Kompletnie stracił poczucie czasu. Fiona miała rację, taka pora była dobra do tego, by dostać w zęby. Niekoniecznie nadawała się do picia kawy. Aczkolwiek, czy kiedykolwiek mu to w czymkolwiek przeszkadzało? Godziny jego powrotów do domu bywały niekonwencjonalne, zwłaszcza wtedy, gdy wspinał się po elewacji domu Pankhurstów w odwiedziny do Rosy. W jej przypadku było jednak inaczej, z Rosą przecież znał się całe życie. Nie potrafił wyobrazić sobie nagłej zmiany charakteru ich niewinnych spotkań. Na Fionie nie ciążył podobny balast, była w jego życiu niezapisaną kartą. Nie wiedział jeszcze, jak skończy się ta noc.
- Hmmm... Skąd mam wiedzieć, że to nie pułapka...? - Nie wyglądał na zbyt zatroskanego tym faktem. I jemu wino uderzało do głowy, zebrało się na przekomarzanki.
- Zresztą nieważne, to bardzo miła pułapka. Prowadź. - Uśmiechnął się kącikiem ust, ciężko pracując dalej na swoją nietrzeźwość.

A może znajdzie ją tu ktoś jutro rano i pomyśli, że jakiś debil musiał się porządnie nawalić, żeby takie akcje odstawiać? Dobrze, że nie wpadło jej na myśl, żeby się tam jeszcze podpisać.
- A ty myślałeś, że co, że pora na podwieczorek? - uśmiechnęła się.
No, był już koniec kwietnia teraz wcale aż tak wcześnie się nie ściemniało. Chociaż ona też straciła poczucie czasu. Ot po prostu ogółem zakładała, że jak jest ciemno to jest późno. Czy to lato czy zima - wszystko jedno.
- No, skoro się boisz... - popatrzyła na niego niewinnie jakby wcale nie insynuowała, że był tchórzem, czy coś.
Wyszczerzyła się za to szeroko, kiedy się zgodził i tym razem to ona wzięła go pod rękę. Jak tylko założyła buty. Bo żeby dojść do niej, musieli zejść z plaży.
- Taksiii... kici kici kici... Taksiii.... - zaczęła wołać ledwie wyszli na ulice.

Charles tchórzem? Ha, niedoczekanie! Zachęcony przez dziewczynę i alkohol, zmniejszył między nimi dystans i tak już całkiem minimalny. Objął Fionę w talii, rozbawiony jej uroczą próbą nawoływania taksówki. Sam także rozglądał się za żółtą turbotaryfą.
- Jeszcze żadna taksówka, jaką widziałem, nie zjawiła się na 'kici kici'. Wy nowojorczycy to jednak jesteście... nietypowi - zaśmiał się, a już po niecałych dwóch minutach nawoływania zobaczyli na horyzoncie to, na co tak czekali. Teraz już nawet Charles dołączył do machania i wołania pana taryfiarza, który był na tyle uprzejmy, by się dla nich zatrzymać. Na szczęście. Otworzył drzwi oraz nieco teatralnym i przerysowanym gestem zaprosił Fionę do środka. Sam usiadł z drugiej strony i podrzucił taksówkarzowi część swoich kredytów, które kitrał na czarną godzinę.
- Dokąd tylko ta pani zechce! - Oparł się wygodnie. Na szczęście Fiona była przytomna i mogła powiedzieć, gdzie mieszka.

Hoho, jak się szybko rozochocił. Wystarczyło mu tylko trochę na ego najechać. Aż się Fiona uśmiechnęła, bo to było takie... męskie, hehe.
- To nie nowojorska tradycja, a tajemny rodzinny sposób łapania taksówek przekazywanych z babki na wnuczkę - oświadczyła dumnie, choć były to oczywiście tylko bajki. Bo jak Fiona pamiętała to tylko takie i inne niestworzone historie zwykła jej opowiadać babcia zanim zabrała się na tamten świat. Może by się nawet bardziej o tym Charlsowi rozgadała, ale no właśnie właśnie udało im się złapać taksę!
- Na ulicę Wiązów 13 - powiedziała taksówkarzowi swój adres.
Nie wątpię, że to musiało być nietypowym przeżyciem dla Charlesa ładować się do taksówki z dziewczyną, która wsiadała tam dobrowolnie, a nie dlatego, że była pijana jak bela.
- To niedaleko - mruknął taksówkarz pod nosem, ale nie wyglądał jakby rwał się by oddać Karolowi resztę. Ale czy i Karol teraz bardzo się tym przejmował?

Wcale to, a wcale się nie rozochocił - chciał być zwyczajnie miły! W dodatku Fiona mogła się wywrócić, on jedynie dbał o jej bezpieczeństwo, jak na dżentelmena przystało! Absolutnie nie wykorzystał tego jako okazji do zmacania sobie, uważał, że tego nie potrzebuje, miał przecież swoje filmy oraz bogatą wyobraźnię. Nigdy nie nalegał! I nigdy jeszcze nie woził się taksówką po mieście z nowo poznaną dziewczyną.
- Nie chciałabyś wiedzieć, co mi babcia próbowała przekazać - parsknął śmiechem wyobrażając sobie wiązankę klątw, jaką Hiacynta zapewne obdarzyłaby dziewczynę, gdyby była świadkiem tego niewinnego obściskiwania i gdzieś głęboko w sercu zazdrościł jej, że nie miała okazji spotkać jego babci na swojej drodze. Och, jaki głupi i naiwny ten Bucket! Nie zarejestrował faktu, że taksówkarz nie dał mu reszty, miał to trochę gdzieś. Na tylnym siedzeniu coś pochłaniało jego całą uwagę. Abstrahując już od tego, że zupełnie nie znał miasta, ani cen za przejazd. Zwykle jeździł metrem.
- To ten... Jakie jeszcze macie tradycje? - Zapytał, siedząc stanowczo za blisko i wcale się tym nie krępując. Urok pijanego Bucketa - nawet ekstremalnie bliski kontakt twarzą w twarz go nie peszył.

No tak, on przecież był niewinny. Czyściutki jak łezka dziewicy. W życiu by nie tknął Fiony gdyby nie chodziło o jej bezpieczeństwo! Oczywiście rozumiem, że wolał dotykać samego siebie. Z takim ciałem ja też bym się nie powstrzywała, no ale wróćmy do miejsca akcji.
- Co takiego? - zainteresowała się, a swoją drogą to może i dobrze, że nie wiedział, że Fiona babkę Bucket okazję już poznać miała. I że nie oboje nie byli świadomi swoich wspólnych znajomych, na przykład takiej Rosy, która, gdyby wiedziała co tu się wyprawia raczej nie byłaby zachwycona.
- Och no kolejną tradycję trudno opowiedzieć - zaczęła i korzystając z faktu, że siedział tak blisko przysunęła się do jego ucha i odczekała kilka sekund, by mógł poczuć jej oddech na swoim karku nim kontynuowała: - To trzeba poczuć...

Rozochociła go dopiero teraz, unosząc delikatnym oddechem jego włoski na karku. Przechylił głowę w jej stronę i nie odpowiedział od razu. Oszołomiła go jej chęć, cokolwiek tylko sobie planowała. W tej chwili dałby się nawet zabić. Nie zdołałby zapewne nawet otworzyć tych odruchowo półprzymkniętych oczu, nim pozbawiłaby go życia, gdyby tylko tego chciała. Nie to, żeby miał wciąż na myśli, że mógłby być to podstęp, Charles nie myślał już kompletnie o niczym, prócz jej zapachu. Prosty był w swej budowie, łatwo było go uruchomić. Jeśli tylko się chciało. Zwłaszcza, kiedy uważał, że nic nie ma do stracenia, a przecież wiele mógł zyskać.
- Mhmm - mruknął w odpowiedzi, taki był elokwentny z ustami Fiony przy swoim uchu. Przyjemny dreszcz przeszedł mu po plecach.
- Chyba zaryzykuję i poznam te wasze tradycje - ponownie, nic nie miał do stracenia. Zwrócił się twarzą do niej, nie zaszkodziło spojrzeć jej w oczy. Dziewczynie z plaży, bez imienia.

Fiona nie była już niewinną dziewicą jak kiedyś, kiedyś, dawno temu, kiedy nie umiała jeszcze obchodzić się z mężczyznami. Teraz sprawy miały się zupełnie inaczej. I przeciwieństwie do tamtych czasów nie szukała już księcia z bajki, ani żadnych innych bajek. Teraz wolała przygody, których towarzysze niekoniecznie mieli odegrać w tej opowieści ważną rolę po raz drugi. Tak się składa, że z Karolem jeszcze miały skrzyżować się jej drogi, ale wtedy jeszcze o tym nie wiedziała.
-Nie będziesz żałował - obiecała, opuszczając swoją dłoń na jego w taki sposób, że niby przypadkiem acz z pełną premedytacją zsunęła ją na swoje udo.
I kto wie do działoby się dalej, gdyby taksówkarz nie zatrzymał samochodu, oznajmiając, że są już na miejscu.
- Chodźmy! - ciągnąc chłopaka za rękę Fiona.otworzyła drzwi taksówki i wyskoczyła z niej zwinnie, albo tak jej się tylko wydawało, bo wszak była już trochę wstawiona. Szybko znaleźli się przy drzwiach, gdzie Fiona zaczęła mocować się z zamkiem.
- Pomożesz mi wsunąć klucz do dziurki?

Charles był mniej doświadczony, jedyne swoje inspiracje na seksualne ekscesy miał zaszczyt czerpać z filmów wiadomej treści. Przy prawdziwych dziewczynach wymiękał, zwłaszcza kiedy same, ekhem, nie pchały mu się w ręce. Podobnie jak i Fiona, tej nocy postawił na przygodę i naiwnie liczył na to, że nikt nigdy się o niej nie dowie. Gdyby chciał się żenić, wszystko wyglądałoby inaczej. A tak popędził bez żadnej refleksji na spotkanie przygodzie, którą rozpoczął w taksówce, a kontynuować miał przed zamkniętymi drzwiami mieszkania nieznajomej dziewczyny, bo oczywiście był jak najbardziej chętny, by włożyć w nie klucz. Kto wie, może już na tym etapie gdzieś w zakamarkach wyobraźni miał taką nieśmiałą myśl, by pomacać coś więcej, niż tylko udo?
Wyskoczył z taksówki tuż za nią i zatrzasnął z hukiem drzwi, nie patrząc na kartkę uprzejmie informującą, by nie trzaskać drzwiami. Za ten napiwek, jaki w taksówce zostawił Bucket, taryfiarz machnął tylko ręką na jego gapiostwo i odjechał w swoją stronę. Zostawił na chodniku chwiejącą się jak gałązki na wietrze, nietrzeźwą parę. I ponownie, nie dał Charles Fionie najmniejszych szans na bliskie spotkanie z gruntem. W zamian zaoferował własne ramiona, w których, choć to niewygodne jak diabli, dotarła aż do drzwi wejściowych. Charles wedle życzenia odebrał jej klucze i sam zajął się zamkiem, a także nią samą. Swoim ciałem zablokował jej jakiekolwiek alternatywy, choć wątpił, by poszukiwała teraz dróg ucieczki. W chwili, kiedy wsunął klucz, zsunął także usta w okolice jej szyi. Bezpieczna okolica, lubiła to każda kobieta. Jedna z niewielu rzeczy, którą wiedział na pewno.
Odblokował drzwi, a zarazem odpuścił nieco Fionie, na chwilę. Na chwilę oderwał usta od jej ciała tylko po to, by odłożyć klucze, może cisnął je gdzieś w kąt...? Nie był pewny. Większą część uwagi wciąż poświęcał dziewczynie, z której zrzucił właśnie odzież wierzchnią.
- Chyba już nie żałuję - jako, że był całkiem kulturalny i pewny, że nie ma żadnej dziury w skarpetce, ściągnął buty.

Nie sprawiał wrażenia niedoświadczonego. Ale może to allohol płynący w żyłach zasilał jego pewność siebie? Choć nawet jeśli Karol miałby zacząć tchórzyć Fiona nie miała zamiaru dać mu uciec. Musiała w końcu pokazać mu jeszcze swoje tradycje... i chętnie nauczy go czegoś nowego jeśli zajdzie taka potrzeba.
Fiona zdecydowanie preferowała bliskie spotkanie z ramionami Charlesa zamist z ziemią. Jak ona zdoła mu się za tę opiekę odwdzięczyć? Hm chyba miała już kilka pomysłów...
Odchyliła głowę i westchnęła cicho gdy dotknął ustami jej szyi. A kiedy znaleźli się już w środku mieszkania nie zamierzała pozostawać mu w niczym dłużna. Za każdą część jej garderoby Charles tracił część swojej. Szli łeb w łeb, bluzka za bluzkę...
- A będzie jeszcze lepiej - uśmiechnęła się tajemniczo.
Zwisało jej, że w sypialni miała bałagan. I tak zamierzała go tam poprowadzić gdzieś między ostatnimi częściami garderoby, a gorącą wymianą pocałunków...

Do tej pory wszystko grało. Wszelkie opory uciszył alkohol, powywalał wszystkie bariery, nie doprowadzając jednocześnie do stanu, w jakim mógłby sięgnąć za telefon i chcieć utwierdzić Rosę w przekonaniu o jego wielkiej za nią tęsknocie... Żart, nigdy tego nie zrobił. Emocjonalne zaangażowanie było trudniejsze, niż beztroska prokreacja... teoretycznie. To drugie jednak miało przyjść Bucketowi znacznie łatwiej.
Nie poprzestał na odzieży wierzchniej, na podłodze wylądowała zaraz Fiony bluzka, a za nią jego ulubiona koszula, jedna z trzech najlepszych, jakie nosił na przemian na te wszystkie rozmowy o pracę. Namolny, sunął opuszkami po nagiej skórze jej pleców w górę, ku zapięciu biustonosza. On został już w samych spodniach i bezzwłocznie zamierzał wyrównać zachwianą proporcję, uwalniając z biustonosza jej krągłe piersi, a wolność tę uczcić kolejnymi pocałunkami, kiedy zawahał się. I nie chodziło wcale o to, że nie potrafił rozpiąć stanika... Choć po części może również. Zatrzymał ją na środku przedpokoju gdzieś pomiędzy jednym wdechem, a drugim, by się zastanowić.
- Chyba nie powinniśmy, ja nigdy nie... - Urwał, nie panując już nad własnym oddechem. Nie chodziło jednak wcale o to, że wystraszył się, czy zwyczajnie nie wiedział, co robić. Nigdy nie był z Rosą, co nie zmieniało faktu, że czuł, że ją zdradza. Że gdyby sytuacja była odwrotna, on poczułby się zdradzony.
Tylko, czy już aby nie było za późno na wycofanie się?

Fiona miała mniejsze rozterki emocjonalne niż Charles w tej chwili. Może nie do końca. Sama gdzieś tam głęboko miała ochotę uprawiać dziki seks z Charlsem nie tylko dlatego, że był takim przystojniakiem, że na sam jego widok wyskakiwała ze spodni. Ale chciała sobie też coś udowodnić. Wiedziała, że jej były chciał jej tylko dopiec, twierdząc, że łóżkowo była mdła. Ale chyba każdy poczułby w tym momencie wątpliwości, a szczególnie taka delikatna harpijka jak Fiona.
Otworzyła półprzymknięte dotąd oczy, gdy się odezwał. Uniosła nawet brwi nie do końca rozumiejąc co Karol próbował jej właśnie powiedzieć.
- Ty nigdy nie co? - zapytała, bo wątpiła, że ktoś o wieku i wyglądzie Karola Wiadro mógłby być jeszcze prawiczkiem. Bardziej spodziewała się, że zaraz wyjedzie jej z "Ja nigdy nie używam gumek", albo "Ja nigdy nie robiłem tego z kobietą, wolę facetów", albo "Mam aids", nie wiem, zresztą nieważne...
- No, bo chyba nie jesteś...? - tym razem to ona nie dokończyła, patrząc na niego ze śmiechem na ustach jakby w ogóle nie pytała o to na serio.

Westchnął. Już od kilku lat obserwował, jak jego rówieśnicy zmieniali swoje randki jak skarpetki. Ta się przespała z tamtym, a ten zdradził tą z tamtą. Rode, choć małe, miało swoje dramaty. On miał babcię. I Rosę, do której zabierał się, jak pies do jeża. Wolność, którą poczuł, wyrywając się z tamtego środowiska, nie mogła się równać z niczym innym na świecie. I doprowadziła go w ramiona nieznajomej, ślicznej blondynki. Nie mógł przecież narzekać!
- Nic. Mam za sobą nieudany związek. - Nie dało się ukryć, coś go gnębiło. I jak by na to nie spojrzeć, wcale też nie skłamał. Przyznając się mógłby wyjść na frajera, zrozumiał to na szczęście, zanim ponownie otworzył dziób. Rosę obracał w swojej wyobraźni tyle razy, że był już pewien - na pewno wiedział, jak to się robi. Przez cały czas mimowolnie zezował na piersi panny O'Dwyer.

Uniosła brwi nieco wyżej, wyczekując jego odpowiedzi. No, bo co mogło być takie ważne, by przerywać w samym środku gry wstępnej? Usłyszawszy jego odpowiedź uśmiechnęła się łagodnie i pokiwała głową ze zrozumieniem. Tak, kupiła to. Pochlebiało jej zresztą jak zezował na jej dekolt.
- Ja też. Ale wiem co może poprawić nam humor - dodała i sama rozpięła stanik, by zaraz zsunąć go z piersi. Ot, na zachętę, nie żeby wątpiła w zdolności Karola. Miała za dużo alkoholu we krwi, by teraz w niego wątpić. Nie wyglądała jak gwiazda porno, to jest nie miała podwójnej miseczki D (co najmniej), więc miejmy nadzieję, że Karola nie rozczarował ten widok. Choć fantazjując o Rosie pewnie też nie było na planie jego wyobraźni wielkich cyców.
Podążając o krok dalej w stronę sypialni, Fiona pociągnęła Bucketa za sobą, rozpinając mu pasek, a potem rozporek. Sama położyła się w końcu na łóżku, co by łatwiej było mu zsunąć z niej spodnie, a co.

Ulubionymi filmami Karola były te z Nanną Johansen. Dziewczyną niezwykłej, nieco semickiej urody, aż pewne podobieństwo do Nanny zauważyła kiedyś u siebie Rosa i coś w tym było. Obie oczywiście miały piersi, które zapewne zmieściłyby się idealnie w dłoni Bucketa. Zapewne, bo nigdy empirycznie nie miał okazji tego sprawdzić. Ale co się napatrzył, to jego. Dziś jednak miał okazję zbadać inne, nie mniej ciekawe i skorzystał z tego przywileju bezzwłocznie. Nie powstrzymywał jej przed rozpięciem mu spodni, obie dłonie mając zajęte ugniataniem nareszcie nagich piersi i podszczypywaniem sutków. Miał wręcz ochotę objąć jeden z nich ustami, na tę myśl bezwiednie oblizał wargi. Kupiła go, totalnie. Zaraz wcielił ten plan w życie, kiedy pochylił się nad nią i wsunął palce pomiędzy jej skórę, a ostatnią przeszkodę w postaci odzieży. Uparcie ignorował fakt, że gdy tylko zamykał oczy, miał wrażenie, że do jego nozdrzy dociera lekki, różany zapach, kojarzący się z jednym. Nie miał jednak na to czasu, bo już szarpał za nogawki jej spodni, kiedy jego własne opadły już do połowy pośladków. Dalej nie ruszyły, zatrzymane na miejscu przez mocno już obrzmiały atrybut męskości. Zapamiętale ssał i lizał na przemian raz jedną pierś, raz drugą. Rozgrzany do czerwoności zamienił wreszcie namiętne pocałunki na podszczypywanie sutków zębami. Oczywiście, bez jakiegokolwiek wyczucia. Nie wiedząc, co ma zrobić z rękami, oplótł nimi jej ciało i przycisnął do swojego. Wnętrze jej ud otarło o jego udo, kiedy przesunął się, by ułożyć ją na łóżku trochę wyżej.

Piersi Fiony raczej przelewałyby się między palcami, gdyby próbować je objąć jedną dłonią. Trzeba by je mocno ścisnąć, by w ręce zmieścić. Charles mógł próbować jeśli chciał, choć mógł narazić tym swoją towarzyszkę na ból.
Podczas gdy on zajął się jej piersiami, Fiona zaczęła powoli uwalniać zza rozporka jego męskość, która wręcz krzyczała, że chce się stamtąd wyrwać. Zaczęła gładzić go okrężnymi ruchami dłoni, pojękując zarazem cicho w odpowiedzi na jego pieszczoty. Jednak w swoim braku wyczucia Charles zdołał ugryźć nieco zbyt boleśnie. Dziewczyna syknęła, samej odruchowo zaciskając dłoń mocniej na jego członku. Podsunęła się wyżej na łóżku razem z nim, odgarniając wolną dłonią na bok kołdrę.
- Nie gorąco ci w tych spodniach? - zapytała szeptem. Zsunęła jego dłonie ze swoich bioder i wturlała się spod niego, szybko przejmując inicjatywę. Pociągnęła w dół spodnie razem z bokserkami, a gdy tylko się ich pozbyła wspięła się z powrotem na łóżko i usiadła na Karolu okrakiem. Wpięła do przodu piersi i przeciągnęła palcami po ostatniej części koronkowej garderoby, która powstrzymywała ich przed zakończeniem gry wstępnej.

Nie do końca wierzył w to, że lada chwila zamoczy. Dotyk delikatnej dłoni na członku był czymś tak odmiennym, że mimo tej lekkości zadziałała na niego lepiej, niż najmocniejszy uścisk. Wiedział już, jak dobrze mogło być... Nie, jeszcze nic nie wiedział. Ale jak zawsze wydawało mu się, że wie. Że wystarczy obejrzeć, że nie trzeba doświadczyć.
Przyspieszony oddech przerodził się w cichy pomruk, kiedy wylądował na plecach. Nie śmiał oponować.
- Gorąco - sapnął. I faktycznie, policzki z nadmiaru wrażeń przybrały kolor zbliżony do koloru dojrzałych malin. Może nie tylko temperatura brała w tym udział...? Czyżby Bucket był zawstydzony?
Przyglądał się dziewczynie jak urzeczony, wreszcie uniósł dłonie, by ulokować je na jej udach. Nieśmiało odchylił koronkę, by palpacyjnie sprawdzić, co skrywa. Nie spieszył się, zapoznając się szczegółowo z mapą czułych punktów na ciele dziewczyny. Nie wiedział, co mógłby zrobić więcej, był pewien że z tej hiperwentylacji zaraz straci kontakt z ziemią. Zakręciło mu się w głowie.

Zawstydzony? Ogółem sytuacji, czy śmiałością Fiony? Spąsowiał dość poważnie, jednak Fiona zdawała się nie zwracać na to uwagi. Swoją drogą Karol nie sprawiał wrażenia kogoś, kto nigdy nie zbadał jeszcze terenów między kobiecymi udami. Może wykazywał mniej inicjatywy, niż mężczyźni, z którymi miała dotąd do czynienia, ale przyznając się wcześniej do nieudanego związku, Fiona równie dobrze mogła pomyśleć, że dziewczyna dawno, albo ogólnie rzadko mu dawała. Jeśli w ogóle się nad tym zastanawiała w stanie upojenia alkoholowego. Właściwie to i w jego przypadku winą za wszelkie niezręczne ruchy można było obarczyć wino.
Dotykając Fiony tam na dole Charles mógł poczuć wilgoć pod palcami. Wilgoć która zdawała się śmiać: "You know nothing, Karolu Wiadro!".
Z kolei dziewczyna ponad nim zaczynała się niecierpliwić. To nie była romantyczna randka, która miała owocować długim poznawaniem siebie w łóżku. To była zupełnie inna przygoda.
Nachyliła się ku niemu, by całując jego szyję wspiąć się aż do ucha.
- Weź mnie - szepnęła mu cicho.

Zawstydził się swojej nagości oraz tego, że miała go jak na talerzu. Był gotów na schrupanie i mało tego - chciał, by go schrupała. Sam nie wiedział, od której strony się za nią zabrać, to był jego największy problem. Trzeźwy nigdy by nie dopuścił, by to zaszło tak daleko. Poza swoim porno miał mocne hamulce, poza tym, że był specem od dawania rad innym. Teoretykiem, ale z bogatą wyobraźnią, na którą teraz działały wilgoć pomiędzy jej udami, zachęcajęce słowa i jej oddech na szyi. Wystarczył mu bodziec. Przymykając oczy i zaciskając palce na jej biodrach dałby sobie rękę uciąć, że włosy łaskoczące go po twarzy nie są blond, a kruczoczarne. Wracała do niego jak bumerang nawet w momentach, kiedy najmniej sobie tego życzył. Dziś jednak wcale nie chodziło mu o emocjonalną bliskość.
Chciała, by ją wziął, wziął więc. Szybki obrót i znów to on górował nad Fioną, a zaraz zręcznie obrócił na brzuch. Nim zdążyła się podnieść, poczuła jego oddech na karku i dłoń na podbrzuszu, która schodziła coraz niżej. Widział to na jednym filmie.
- Wypnij się - zsunął jej bieliznę. Nie patrząc, gdzie się pcha, naparł na nią zdecydowanie. Z tego wszystkiego kompletnie zapomniał o gumce.

k6 losowe

Parzyste - wcisnął się dokładnie tam, gdzie chciał. Jęknął cicho, od razu przechodząc do rzeczy. Sam dbał o ich wspólną przyjemność przytrzymując biodra kochanki rytmicznie uderzające o jego własne. Brał ją dziko i zdecydowanie.

Nieparzyste - Coś poszło mocno nie tak kiedy rozochocony i niedoświadczony Karol źle wymierzył i miast trafić tam gdzie już czekało na niego ciepło i wilgoć począł zamierzać się nie na tę dziurę, co trzeba. Napierał coraz silniej, Fioną ma sekundy na reakcję nim Karol wejdzie tam, gdzie nie powinien!

Dobrze, że Fiona nie była modliszką, bo schrupanie go skończyłoby się po zakończonym pożyciu w wersji dosłownej. Teoretycznie wystarczyłoby, gdyby była jakąś psychopatką, ale umówmy się, że nie była.
Gdyby Fiony przez 26 lat jej życia nikt jeszcze nie wyruchał, a raczej przeruchał, bo wyruchana to została i bez udziału męskiego członka, pewnie nie miałaby takich hamulców. Ale nie każdy musiał być napalony jak czternastoletni chłopiec w okresie dojrzewania. Chociaż Karol też musiał być kiedyś napalonym nastolatkiem, a do ostudzenia ochoty takich nie wystarczy jedna babcia, nawet jeśli miała to być Hiacynta Wiadro. Ale zjednoczona moc Rosy i babci widać potrafiła zapanować nawet nad najtrudniejszym okresem dorastania. Ha, tajemnica wyjaśniona!
Wracając jednak do naszych bohaterów, Fiona nie przepadała za pozycją, którą wybrał sobie Karol. Obrócił ją jednak tak władczo, że nie zamierzała jednak protestować. Przynajmniej na początku, bo później...

5 - Coś poszło mocno nie tak kiedy rozochocony i niedoświadczony Karol źle wymierzył i miast trafić tam gdzie już czekało na niego ciepło i wilgoć począł zamierzać się nie na tę dziurę, co trzeba. Napierał coraz silniej, Fioną ma sekundy na reakcję nim Karol wejdzie tam, gdzie nie powinien!

- Nie ta dziura! - Cóż Fiona nie zamierzała dostać dziś dzidą w dupę, toteż nie przebierała w słowach. - I załóż gumkę.
No tylnym wejściem teoretycznie nie potrzebował, ale żeby za pierwszym razem od razu się tam pchać? Może faktycznie był bi i sypiał dotąd tylko z mężczyznami?

Był pewien, że uda mu się ją zabrać do nieba. Z tej radości nawet uścisnął jej pośladki, kiedy okazało się, że skrewił.
- Przepraszam - chciał dobrze młody Bucket, postawiony jednak przed żywą kobietą, która w dodatku czegoś od niego chciała... Cóż, zdarza się najlepszym! Zawsze mógł powiedzieć, że to alkohol, a nie jej podniecenie zawróciło mu w głowie. Dwa szybkie wdechy później opanował się. I wycofał.
- Chyba nie mam - pozwolił jej obrócić się na plecy, a w ramach rekompensaty za straty moralne podążył palcami za jej wilgocią. Przynajmniej one trafiły, gdzie trzeba.

Fiona była nieco zirytowana. Gdyby wiedziała, że nie ma do czynienia z doświadczonym graczem pewnie byłaby bardziej wyrozumiała. Ale tak odnosiła wrażenie, że ten słodki, przypadkowy chłopak, którego poznała na plaży jest takim samym chujem w łóżku jak wszyscy inni. Ratowało go jedynie jej przekonanie o jego biseksualności.
Odetchnęła, by nieco się uspokoić. Zaraz jednak zamruczała z zadowoleniem i poruszyła się delikatnie pod dotykiem jego palców, poddając się jego pieszczotom.
- Pierwsza szuflada po prawej - wyszeptała, sięgając ręką w odpowiednią stronę, ale bardziej po to by wskazać mu kierunek, niż samej dosięgnąć.

W łóżku miast chujem, Bucket okazywał się być ciapą. Napaloną ciapą. Ktoś taki, jak on nigdy nie nalegałby na anal, bo i po co? Klasyczny seks był dla niego wystarczająco ekscytującym przeżyciem. Zwłaszcza, gdy partnerka tak ochoczo zareagowała na spontaniczne przeprosiny za pomyłkę. Zanurzył w niej palce jeszcze raz, nim sięgnął do szuflady. Szczęśliwie był na tyle ciekawski, że w pewnym momencie swojego życia przeszedł etap zabawy gumkami. Choć tutaj nie było przypału, bo założył ją bez większej trudności.
Tym razem nie obrócił jej na brzuch, a przeszedł do ataku od frontu. Tu nie popełnił już tak wielkiej gafy i mógł do woli rozkoszować się krągłościami Fiony, której to jedną brodawkę zamknął w objęciach ust, jednocześnie napierając na nią biodrami. Zadowolony zamruczał gardłowo, sunąc dłońmi od jej boków, ku górze.

Charles miał prawdziwe szczęście trafiając tego wieczoru na Fionę. Poziom jej tolerancji wzrastał proporcjonalnie do poziomu alkoholu we krwi, więc wszelkie ewentualne wpadki miały szybko pójść w niepamięć. Poza tym teraz, kiedy była taka rozochocona nie chciała niczego przerywać. Zwłaszcza, że powoli wszystko zaczynało iść tak jak powinno. Fiona też zamruczała z zadowoleniem, kiedy wreszcie w nią wszedł. Rozluźniła się i spróbowała dopasować swoje ruchy do jego ruchów.

Ale czy ta sielanka miała długo trwać? Rzuć kostką by dowiedzieć się jaki czeka Cię los!
1 - niestety Karol swój pierwszy raz miał pamiętać jako wyjątkowo krótkie przeżycie. Rozochocony tak bardzo zapomniał się w swoich ruchach, że nie minęło pięć minut jak było po wszystkim. Fiona is not amused.
Możesz rzucić dodatkową kostką na wymazanie pamięci.
Parzyste - Fiona na szczęście nie będzie rano pamiętała tej nocy
Nieparzyste - masz pecha, niestety żadne z was już raczej tego nie zapomni

2,3 - maratony z Nanną się opłaciły. Charles wytrwał na tyle długo, by nie pozostawić po sobie wspomnienia "napalonej ciapy". Nie był to najlepszy seks życia, ale udało mu się zadowolić Fionę i w efekcie koncowym także siebie.
4,5 - poza latami doświadczenia jazdy na ręcznym, alkohol, który tętnił w żyłach Bucketa zahamował jego żądze. Charles zyskuje na tyle czasu, by obojgu jednonocnych kochanków udało się dopasować swoje ruchy do długiego. Okazuje się, że Karol jest lepszy w te klocki niż można by się spodziewać!
6 - choć pierwsze kilka ruchów jeszcze tego nie zwiastuje, szybko okazuje się, że Karol ma wrodzony talent! Fiona wręcz rozpływa się pod nim z rozkoszy. Czy był to efekt rauszu, czy nie, dochodząc do finiszu oboje jesteście sobą zachwyceni!

4 - poza latami doświadczenia jazdy na ręcznym, alkohol, który tętnił w żyłach Bucketa zahamował jego żądze. Charles zyskuje na tyle czasu, by obojgu jednonocnych kochanków udało się dopasować swoje ruchy do długiego. Okazuje się, że Karol jest lepszy w te klocki niż można by się spodziewać!

Alkohol w takiej ilości, jaką wypił okazał się być wyśmienitą opcją na pierwszy raz Bucketa. Pozwolił mu wyzbyć się hamulców, a nie zakłóciły pracy tego, na czym jemu i Fionie zależało. Tej nocy żadne z nich nie leżało jak kłoda, zostawiła ta noc Charlesa z poczuciem, że jego pierwszy raz nie był taką tragedią, jaką zawsze sobie wyobrażał. Tak przynajmniej wynikało z zachowania Fiony zaciskającej się na nim w rozkoszy. Wreszcie wypuścił ją z objęć i ułożył się na wznak tuż obok niej, zroszony potem.
- No no... - Uniósł się tylko na chwilę, by rozejrzeć się za kurtką. Gdzieś w kieszeni miał tam jeszcze fajki.

Zdecydowanie Fiona była usatysfakcjonowana była rozwojem wydarzeń. Może następnego ranka miało się to zmienić, ale póki co nie zamierzała niczego żałować. Dzisiejszy wieczór zaczął się dla niej koszmarnie, a skończył się zaskakująco przyjemnie. Nie spodziewała się, że kradzież butelki doprowadzi ją do łóżka z przystojnym nieznajomym. Uśmiechnęła się do siebie i obróciła głowę w jego stronę.
- No - przytaknęła, nie kryjąc zadowolenia.
Papieros po seksie? Klasyka. Dobrze, że Fiona nie wiedziała jakie myśli chodziły mu po głowie. Gdyby ośmielił się zapalić w jej pokoju już wyleciałby na zbity pysk.
Minęło już trochę czasu odkąd butelka z winem poszła w zapomnienie. Skończyli pić jeszcze na plaży, więc powoli zaczęło jej się przejaśniać w głowie. Może nawet zbliżyła się do granicy trzeźwego myślenia? Była przynajmniej na tyle blisko, by uświadomić sobie jak niezręczny będzie jutrzejszy poranek. Szczególnie, kiedy przyjdzie jej wykopać swojego towarzysza najpóźniej o dziewiątej.
- Zostaniesz na noc, czy będziesz wychodził? - zapytała, podpierając głowę na łokciu.
Szczerze mówiąc Fiona wolała uniknąć rozmowy na trzeźwo. Mogliby jeszcze dowiedzieć się o sobie czegoś, co zrujnowałoby wspomnienie tej nocy - wymienić przypadkiem poglądy polityczne, religijne, ale pokłócić się o błahostkę, która pozostawiłaby w pamięci nieprzyjemny zgrzyt. Raczej nie spodziewała się wspólnych znajomych. Nowy Jork był ogromnym miastem. Żyło tu więcej ludzi niż mieszkańców miały niektóre kraje.

Pewnie zapaliłby, a przynajmniej spytał Fionę o pozwolenie, gdyby nie to, że okrutnie nie chciało mu się wstawać, nawet po fajki. Czuł się wyruchany, zdecydowanie. Dobrze wyruchany. W dodatku wypił nieco mniej od Fiony, dlatego też jego mózgownica działała już na wysokich obrotach. Nie wykpi się, że był pijany. Wszystko zrobił świadomie i z premedytacją, także przysunął się do przygodnej kochanki i gładził ją palcami wzdłuż kręgosłupa.
- Kiedy mnie wyprosisz - mruknął w jej szyję. Wcale nie łudził się, że ta znajomość będzie miała jakikolwiek ciąg dalszy, a i on niespecjalnie chciał dzielić się z Fioną swoimi sekretami, uważał to za zbędne. Zresztą, wychodził z założenia, że nawet jeśli miałby tu zostać, nie musieliby przecież wcale rozmawiać.