CHARAKTER I HISTORIA POSTACI
Szczeniak.
Nigdy nie doskwierał mu fakt rodzinnych niepowodzeń, od dziecka był typem, który wszystkich wkurwiał swoim niejasnego pochodzenia samozadowoleniem. Jako smarkacz był pewny siebie, wyprostowany, mówił głośno i śmiał się jeszcze głośniej. Wszystkie starsze panie czarował uśmiechem amanta i niskimi ukłonami w niedziele po kościele, palił szlugi za domem i szturchał meneli kijkiem. Król osiedla w spodniach na szelkach, wygadany roszczeniowy egocentryk, zdarte kolana i opinia urwisa. Później wcale nie było lepiej.
Mogę wszystko!
Nie to, żeby się staremu Marlowowi przelewało, matka też niby pracowała w ratuszu ale musieli się pilnować w kilkuosobowej rodzinie. Will poszedł na studia bo chciał pielęgnować rodzinną tradycję (albo iść na łatwiznę i przejąć kiedyś biznes ojca - taką opinię miał w tamtych czasach Darcy), młodszy syn poszedł na studia bo był wizjonerem. Wierzył, że będzie światowej sławy naukowcem, odkryje nieznane gatunki i poszerzy wąskie horyzonty ludzi zamkniętych w miastach. Zaraz po szkole pojechał na wycieczkę badawczą wraz z jednostką wojskową z której wróciło ich dwóch. Oficer kierujący wypadem i pół Darcy'ego.
Czemu jesteś taki gorzki.
Wszystko zmieniło się bezpowrotnie. Nie było roześmianego Darcy'ego, który, mistrz cięta riposta, miał odpowiedź i radę na każdą okazję. Zabrakło uśmiechów dla starszych pań i ukłonów na ulicy, przyjaźni do grobowej deski, poklepywań po plecach i rubasznych śmiechów w knajpach. Skończyły się sprośne dowcipy, kwiatki dla sąsiadki z okazji bo wtorek i ulizane na styl vintage włosy. Zdaje się, że razem z ramieniem Darcy zostawił w brzuchu athwala coś więcej, coś bliżej serca. Szczerość spojrzenia, miękkie rozbawienie czające się w kącikach oczu, zostawił poczucie humoru i tę typową sobie nieznośną lekkość bycia. Przyszedł czas wendetty, głupiej to głupiej ale była jedynym motorem napędzającym go do życia, jedynym zapalnikiem zachęcającym do wstania z łóżka i rehabilitowania się, nauki obsługi protezy. Z sympatycznego badacza-wizjonera stał się okropnym człowiekiem, myśliwym, który zdaje się za punkt honoru postawił sobie odstrzelić wszystko co niebezpieczne, złamać wszystko co dzikie.
Kotwicą w rzeczywistości i powodem dla którego Darcy w ogóle siedzi w mieście zamiast wybyć na straceńczą, samobójczą misję eksterminacyjną jest William. Złota rączka pilnująca protezy, głos rozsądku dozujący ekscytujące nowinki techniczne w takim stopniu, by młody Marlow nie zgasł przytłoczony ciężką depresją, ale i nie poczuł się wybrańcem bogów.
Niczego nie będzie żal.