First topic message reminder :

Pół roku razem.

Wybrali się do Philadelphi, by posiedzieć w jakimś pubie, wśród nieznajomych ludzi, bez obaw o bycie obgadywanym za plecami. Być może patrzono na Tonie trochę dziwnie, bo ta wyglądała bardzo dziewczęco, a barman poprosił ją o dowód i obejrzał go bardzo podejrzliwie, ale sprzedano jej alkohol - zapewne jakiegoś kolorowego, słodkiego drinka. Siedzieli tutaj już trochę czasu, mieli wrócić do Rode autobusem czy jakimś innym środkiem transportu publicznego - albo zostać tu na noc. Zapewne wrócą do domu pierwszym dziennym autobusem, wcześniej włócząc się po barach i ulicach, w końcu Tonia nie pozwoli na wynajęcie pokoju hotelowego. Chyba, że dwóch. A to znów nieopłacalne. Przyjechali tu ostatnim wieczornym autobusem i wyjadą stąd pierwszym, szalona noc w Philly. Przynajmniej tak miało być w założeniu.
Obecnie zaś.. David przeprosił ją na chwilę i zniknął w toalecie, a do kobiety po chwili przysiadł się młody mężczyzna, na pewno młodszy od Davida, wyglądający na jakieś 25 lat. Zagadał do niej, wyraźnie w planie mając zamiar ją poderwać, a rozbawiona Tonia chciała poczekać aż wróci David, by spławić tamtego, który nie rozumiał delikatnych sugestii.

- Dlaczego tak? - zainteresowała się, wzięła kromkę i wsadzila na nią ser i szynkę. Nie podejrzewała niczego, bo niby dlaczego by miała? Jeździł na te szkolenia, bo musiał i w sumie dobrze, że się doszkalał. Skrzywila się na jego kolejne słowa, tydzień odpoczynku.. Stęskni się zapewne. Jasne, tydzień to w sumie nie dużo, ale przyzwyczaiła się przecież do jego obecności. Była jednak pewna, że będzie pisał i dzwonił, w końcu zawsze chciał mieć z nią kontakt, nie spodziewała się więc ze tym razem może być inaczej. Poza tym to o wiele dalszą drogą niż do Philly i będzie się o niego martwić.

- Bo szkolenie zaczyna się od 9.00 a nie będę się zrywał skoro świt na nocny pociąg do Nowego Jorku. – odparł spokojnie, sięgając po konfiturę – Szkolenie kończy się w piątek, ale moi znajomi ze szkoły policyjnej robią w sobotę „spotkanie klasowe”, co się pewnie przeciągnie. Więc wyśpię się porządnie, zjem i wracam do Rode południowym pociągiem. – wgryzł się w tosta, lubił sniadania na słodko.
I serio, nie kłamał. To naprawdę było szkolenie. A, że przy okazji odbije sobie ten kretyński celibat…

- no tak.. To ma sens - przyznała i Pokiwała głową, zaczynając jeść. Nie odzywała się więcej, bo zastanawiała się nad wczorajszym dniem i tym wyjazdem, który ma przed sobą. Obserwowała też okolice, chłonąc klimat dużego miasta, z którym nie miała za wiele styczności

Obserwował ją przez moment. Co t o w ogóle za „to ma sens”? Odłożył kawę na spodeczek, który zarzegotał delikatnie.
- Dlaczego miałoby nie mieć ? – uniósł brew – Nie ufasz mi

- Co..? - uniosła na niego zdziwione spojrzenie - Nie, dlaczego? Po prostu zastanawiałam się czemu tak długo, ale nie pomyślałam o tym, że przecież to całkiem daleko i że masz tam znajomych - wyjaśniła z lekkim wzruszeniem ramion. Uśmiechnęła się do niego.
- Czemu jedziesz pociągiem? Myślałam, że wolisz samochodem.

Antoinette, choć nie zdawała sobie teraz jeszcze sprawy, miała malutką próbkę tego, jak bardzo musi przy nim uważać na słowa. Teraz jeszcze nie okazywał otwarcie złości, ale później…no zresztą sama zobaczy. Ojciec nie dał mu najlepszego przykładu wychowania.
- Pociągiem nie będę wiele później. I unikam korków, więc w zasadzie czas się wyrównuje. No i nieporównywalnie większa wygoda. – zwłaszcza jak się brało tak jak on, pierwszą klasę.
Uśmiechnął się i wyciągnął dłoń, by ją pogładzić po policzku.
- Nie martw się, szybko zleci. Ani się obejrzysz i będę z powrotem.

- No tak. Można wyciągnąć nogi albo się przejść i nie martwić o postoje. Jedziesz pierwsza klasa? - zapytała. Nadstawiła się gdy ja tylko dotknął i zmrużyła oczy. Lubiła jego dotyk, zawsze ją uspokajał i David chyba o tym wiedział.
- Będziesz dzwonił? - cmoknela go lekko w palce, którymi ja dotknął.

Kiwnął głową. Oczywiście, że pierwsza klasa. Nie miał zamiaru cisnąć się w drugiej klasie z jakąś chołotą.
- Oczywiście, że będę – powiedział z uśmiechem tak ciepłym, że aż zdolnym roztapiać lodowiec na Antarktydzie.
Trzeba było mu przyznać, że potrafił manipulować ludźmi. Chciałoby się rzec, że wyssał to z mlekiem matki, ale to w końcu jego ojciec terroryzował całą rodzinę.

- To jakoś przeżyję - uśmiechnęła się do niego i spojrzała na telefon, sprawdzając godzine.
- Mamy pół godziny, mozęmy przejść sie na przystanek - zaproponowała, dopijając kawę.

Dopił spokojnie ostatni łyk kawy. Nie ten autobus, to nastepny, mieli przecież dzień wolny. Kiwnął jednak głową, chwycił torbę swoją i Tonii i mogli spacerkiem udać się na przystanek. Davis milczał dłuższą chwilę, o ile ukochana go nie zagadała.
- Z jednej strony tęsknie za dużym, tętniącym życiem miastem typu Nowy Jork..z drugiej cenię sobie spokój Rode - powiedział do Hearness
Przynajmniej w Rode nie musiał się bać, że znów trafi na sprawę typu Neda Rozpruwacza

- Nie myślałeś żeby wrócić do NY? - spojrzała na niego, idąc zaraz obok. Torby miał David, nie musiała się o to martwić. Ona nie wyobrażała sobie życia gdzieś indziej, poza Rode. Tu się urodziła i prawdopodobnie będzie tutaj mieszkać do końca swojego życia, o ile nic wielkiego się nie zmieni. Lubiła duże miasta, ale jeśli nie musiała tam żyć. Odwiedzanie ich raz na jakiś czas, na jakiś kurs czy do kina było w porządku, ale życie tam? Wieczny zgiełk szybko ją męczył.

Pokiwał przecząco głową. Więcej było wad niż zalet.
-Nie, raczej nie. Cenię sobie spokój Rode. Nowy Jork na dłuższą metę był męczący. - objąłem ją wolnym ramieniem, w końcu nie byli na swojej wiosce. Cmoknął ją w czubek głowy.
- No i poza tym... Jest w Rode pewna dziewczyna, która mnie w nim trzyma - uśmiechnął się czule.

Objęła go w pasie z uśmiechem, zadowolona z tego co powiedział. Byli już blisko przystanku i zostało im kilka minut czekania. Autobus na szczęście się nie spóźnił, więc mogli ruszyć do domu o czasie.

Zt