First topic message reminder :

KTO: Leonel, Elia
KIEDY: kilka dni po włamaniu, końcówka sierpnia
GDZIE: pub "Pijany Tordivler"


Umówili się już w barze. Ze względu na pobliże hotelu, wybór padł na Pijanego Tordivlera, poza tym Elia nie widziała się raczej w roli kogoś, kto szlajałby się po spelunach. Abstrahując już od tego, że w takowej Leon mógłby nie być mile widziany jako należący do wąskiej grupy społecznej wielbicieli prawa. Po raz kolejny dziwny rodzaj stresu mieszał się u niej z ekscytacją na myśl o tym spotkaniu, tym bardziej, że zupełnie nie wiedziała, czego się spodziewać. Po raz pierwszy mieli się przecież spotkać bez wyraźnego ku temu powodu, a ponadto zżerała ją ciekawość, jak będzie to wyglądało po tym, co wydarzyło się w lesie. Chyba, że po prostu będą udawali, że nic się nie stało.
Z tej okazji nawet nieco bardziej przyłożyła się do doboru stroju. Zwyczajowy, wygodny ubiór zastąpiła czerwona sukienka, która świetnie podkreślała kolor jej skóry i kontrastowała z czernią włosów. Dodała sobie też centymetrów i wdzięku obcasami. Właściwie tym samym powróciła do swojego stylu, który nieco stonowała przyjeżdżając tutaj. Wystrojona jak stróż w Boże Ciało z pewnością rzucałaby się w oczy bardziej, niż w jeansach i T-shircie, które poza swoimi właściwościami kamuflującymi w tłumie ubranych identycznie ludzi, były też wygodne.
O umówionej porze przekroczyła próg gwarnego pubu, mrużąc oczy ponad kłębami dymu papierosowego i szukając w tłumie znajomej twarzy. Jeśli go nie dostrzegła, zdecydowała się na zajęcie miejsca w kącie przy ścianie przeciwległej do tej, na której znajdowało się wejście. Wyglądało kameralnie i znacznie bardziej zachęcająco, niż pozostałe wolne stoliki, których nie było zbyt wiele.

Elia czekała na ten ruch. Nie chciała być po raz kolejny prowodyrem takich ryzykownych działań, poza tym stwierdziła, że już chyba bardzo dobitnie podkreśliła swoje zainteresowanie i nie pozostawiła złudzeń, jak postrzega Riosa. Tym bardziej odczuwała więc satysfakcję, że tym razem inicjatywę poniekąd przejął on, nawet jeśli potrzebował do tego zachęty w postaci prowokacyjnego palenia papierosa.
Oddała pocałunek, początkowo lekki. Miała wrażenie, że zaraz się roztopi. Objęła go ramionami, ale przez wzgląd na to, że siedzieli do siebie na wpół bokiem, nie było to zbyt wygodne. Nie pytając więc o zgodę i nie myśląc nad tym długo (a może powinna była), podniosła się, po czym okrakiem wpakowała mu na kolana, nie dbając nawet o to, że sukienka jej się podwinęła i ukazała krągłe uda, a także podwiązki pasa do pończoch. Dłonie położyła na jego karku, po czym wplotła we włosy i kontynuowała, pogłębiając ten pocałunek, który zupełnie nagle przestał być delikatny. Szumiało jej w uszach i miała nieodparte wrażenie, że słyszy nawet bicie swojego serca. Miała nie dać ponieść się emocjom i podejść do tego na chłodno. Jak to śpiewała Sritney Bears, oops, I did it again.

Nie spodziewał się, że Elia to zrobi, spodziewać mógł się za to, jakie będą tego konsekwencje. Nie chciał poprzestawać na pocałunku, co było do przewidzenia, a jednocześnie przypomniał sobie, dlaczego dotąd jak ognia unikał z nią bliskiego kontaktu. Ciężko było jednak skupić się na czymkolwiek innym gdy na nim usiadła, a tym bardziej, gdy jak to typowy wzrokowiec, dostrzegł uda opięte pończochami. Jego ręce z włosów Elii zsunęły się powoli po jej łopatkach, poprzez talię, na pośladkach kończąc, tylko po to, by przesunąć się na nogi, pogładzić je moment i znaleźć się z powrotem na biodrach.
Na chwilę oderwał się od niej.
- Przytrzymaj się mnie - powiedział, ledwie szeptem, po czym gdy tylko wyczuł, że tak zrobiła, chwycił ją pewniej i wstał, kierując się na górę. Daleko pewnie by tak nie uszli, bo nie był to najwygodniejszy chwyt, ale to raptem kilka metrów, które nie sprawiły mu większego kłopotu. Weszli po schodach do sypialni, gdzie odstawił ją na ziemię. Nie pozwolił się jej jednak zbyt długo zastanawiać o co właściwie mu chodzi, bo podszedł do niej i przycisnął ją do ściany, uniemożliwiając jej wymsknięcie się. Mogłaby go zdzielić w twarz, jeśli zmieniłaby zdanie. Jeden ruch świadczący o tym, że ma się odsunąć, a mimo wszystko by to zrobił. Dzieliło ich raptem kilka centymetrów przestrzeni, ale teraz nie miało to już znaczenia. Dłonie oparł płasko nad jej ramionami i spojrzał na jej usta. Szminka jej się rozmazała, ale to też nie miało znaczenia. Znów ją pocałował. Jego dłonie zsunęły się na biodra, skąd podążyły do suwaka sukienki, którą miała na sobie. Przyciągnął ją do siebie gwałtownie, odpuszczając sobie subtelności. Poczuł, że nie ma sensu już dłużej próbować sobie przetłumaczyć pewnych spraw związanych z tą dziewczyną ani dłużej się hamować.

Jak powiedział, tak zrobiła, trzymając się mocno, gdy wchodzili na górę. Jeśli chciała się wycofać, to byłby to dobry moment, ale ona nawet nie brała tego pod uwagę.
Nie była zaskoczona, gdy Leon zbliżył się i ją pocałował. Gdyby nie on to zrobił, bez wątpienia sama przejęłaby stery, bo już nie mogła wytrzymać zawieszenia, pełnego niecierpliwego oczekiwania nie wiadomo na co. Zawsze jednak hamował ją strach przed tym, co sobie o niej pomyśli. Teraz, kiedy ten jeden problem mieli z głowy, reszta potoczyła się gładko. Objęła go smukłymi ramionami i pogłębiła pocałunek, lekko popychając w stronę łóżka. Gdy utracili równowagę mimo mocnego chwytu, którym uraczył ją Rios, to ona górowała. Zdecydowanym ruchem szarpnęła za koszulę mężczyzny, której guziki ustąpiły, odsłaniając tors. Cichy stukot wskazywał, że kilka guzików chyba się urwało.
Elia właściwie zapomniała już, po co tu przyszła. Na pewno jednak cieszyła się, że się na to zdecydowała. Pocałowała go płomiennie, pozwalając na to, by odpiął sukienkę. Zdjęła ją przez głowę i odrzuciła w bok, pozostając w samej bieliźnie. Przywarła ciałem do mężczyzny, ciemne włosy odrzucając na plecy, ale nie przerywając pocałunku. Zadrżała, ale nie z zimna, a jednocześnie pozbyła się reszty zbędnego ubrania Riosa.

Błądził rękami po ciele Elii, jakby czegoś szukał. Cóż, oprócz oczywistych profitów płynących z samego dotyku, właściwie szukał. Głównie sposobu na pozbycie się sukienki. Był taki niecierpliwy, że nie oponował, kiedy sama pozbyła się odzieży. Reakcja z jej strony sprawiła, że jeszcze mniej przejmował się rzeczami, które jeszcze kilka dni temu były dla niego nie do przejścia. Podniósł się na łokciach, nie przerywając pocałunku, po czym lekko zepchnął ją z siebie i zamienił miejscami, tak, że teraz to on był na górze. Wyprostował się i spojrzał na nią przez chwilę, ewidentnie czerpiąc przyjemność z tego, co widzi. Chociaż tej jednej nocy była tylko jego.
Złapał ją za nadgarstki i unieruchamiając je nad głową, pocałował ponownie. Nie trwało to jednak długo, bo po chwili jego usta zeszły na szyję, gdzie zatrzymał się na dłuższą chwilę. Naparł na nią całym ciałem, nie będąc przesadnie delikatnym w żadnym z ruchów. Rios nie był brutalny, w żadnym aspekcie życia, także w łóżku, ale i zupełna delikatność nie leżała w jego naturze, chyba że akurat miał na to ochotę. Wpierw chciał jednak wybadać, co preferowała Elia. Zanim się tym zajął, zdjął jej stanik i rzucił gdzieś w kąt. Nie będzie go na razie potrzebowała. Nie zrobił tego jednak tylko po to, żeby mieć na co popatrzeć.

Elia była trochę zaskoczona, gdy nastąpiła nagła zamiana miejsc, ale nie protestowała. Odchyliła jedynie głowę do tyłu, poddając się pocałunkom składanym na szyi. Zapewne potem będzie sobie wyrzucać, że tak łatwo jej to przyszło, ale towarzyszyło jej w tym momencie uczucie bezkarności. Nikt nie patrzył, mogła robić to, na co miała ochotę.
Zdecydowanie nie należała do osób lubiących przesadnie delikatne zabawy, a zatem fakt, że podobnie jest z Riosem, przypadł jej do gustu. Nie żeby miała się teraz nad tym czas zastanawiać. Spodobało jej się, że nie musieli o tym rozmawiać, a po prostu tak wyszło w trakcie. Pozbawiona górnej części garderoby, spojrzała mu w oczy spod półprzymkniętych powiek i przyciągnęła go jeszcze bliżej, by ponownie sięgnąć jego ust.
- Oszaleję przez ciebie - szepnęła, z tego wszystkiego po hiszpańsku, przytykając swoje wargi do jego. Objęła go nogami w pasie, niemalże zapraszając do środka, niecierpliwiąc się. Czuła, że był już gotowy. Dłonie jej drżały, nie tyle ze zdenerwowania, co po prostu emocji.

Być może Elia byłaby zatem zdziwiona, bo ogólnie jako osoba dorosła mogła robić to, na co ma tylko ochotę. Istotnie był już gotowy, ale postanowił przeciągnąć to jeszcze przez chwilę, ewidentnie czerpiąc przyjemność z trzymania jej w niepewności. Nigdzie im się przecież nie spieszyło, dlatego też powoli gładził dłońmi jej ciało, starając się nie wyglądać na zanadto zadowolonego z faktu, że to się dzieje. W końcu jego ręka powędrowała do pozostałego skrawka bielizny stojącego im na przeszkodzie, jednak przez pas do pończoch musiał poprzestać na odsunięciu go częściowo na bok. Wsunął w nią palce i poruszał do momentu, w którym uznał po reakcji Elii, że czas przystopować.
Nie chciał już dłużej czekać, w końcu tracąc resztki zdrowego rozsądku, gdy objęła go nogami. Uznał, że już dość tego dobrego i odepchnął ją lekko, a po założeniu wcześniej przygotowanej gumki, już zupełnie bez wahania wszedł w nią. Gwałtownie, mocno. Znów złapał ją za nadgarstki i przytrzymał nad jej głową. Poruszał się rytmicznie, niespiesznie, patrząc Elii w oczy. Po dłuższej chwili złapał ją nieszczególnie mocno za szyję i pochylił się nad nią. Złożył na jej ustach przelotny pocałunek.
- Szalej - mruknął jedynie, kontynuując. Droczył się tylko, a sam odczucia miał raczej do niej podobne. Drażnił zębami skórę jej szyi i postanowił, że tak łatwo to jej z nim nie będzie.

Odchyliła głowę do tyłu, a jej usta opuściło ciche westchnienie.
Kiedy już jego poczuła w sobie, jęknęła, częściowo z przyjemności, ale i zaskoczenia. Dała się przytrzymać, co było dość dziwne. Dała się zdominować. Ciężko było stwierdzić, czy to przez seks sam w sobie czy to z kim go uprawia. A może jeszcze co innego? O tym jednak, co właśnie się działo myślała w zupełnie innych kategoriach. Choć na myślenie przyjdzie czas potem, teraz oddawała się chwili. Poruszała biodrami w rytm pchnięć, nadając im odpowiadającą jej częstotliwość. Mógł poczuć paznokcie wbijające się w skórę na jego plecach, zostawiające za sobą czerwone smugi. Uśmiechnęła się zadziornie, co mógł poczuć pod naciskiem swoich ust.
- To mnie zmuś - odparła szeptem, wprost do jego ucha. Przymknęła oczy. Nie mogła się co prawda ruszyć, ale każdą częścią swojego ciała czuła, że orgazm nie jest perspektywą zbyt daleką. Kolejny jęk wydarł się z jej zaciśniętego gardła, wraz z przyspieszonym tempem.

Leonel odpowiedział na uśmiech Elii bardzo podobnym. Nieco mocniej zacisnął rękę na jej nadgarstkach, a usta zamknął jej gwałtownym pocałunkiem. Przyspieszył ruchy tylko nieznacznie, ale z pewnością je pogłębił tak, by jeszcze bardziej go poczuła. Gdy jej zachowanie mogło sugerować, że prawdopodobnie zbliża się do finału, po prostu przestał. Odsunął się od niej z szelmowskim uśmiechem, wstał i stanął obok łóżka, po czym ignorując ewentualne protesty złapał ją za ręce i postawił na nogi, przelotnie pocałował, po czym odwrócił ją tyłem do siebie i pchnął z powrotem na łóżko. Miała małe pole do manewru, tym bardziej, że złapał jej nadgarstki i ponownie unieruchomił, tym razem za plecami. Znów wszedł w nią, wcześniej kolanem rozchylając jej uda. Pochylił się nad dziewczyną, odgarniając na bok kruczoczarne włosy.
- Na pewno mam próbować dalej? - Zapytał retorycznie, a wyraźna nuta rozbawienia brzmiała w jego głosie.

Zupełnie poddała się Riosowi. Pozwoliła zatem bez protestów na tę nagłą zmianę pozycji i nawet nie zająknęła się słowem, gdy ponownie pod sobą unieruchomił. Zupełnie nagle poczuła się rozkosznie mała i choć przez chwilę mogła pomyśleć, że nie wszystko zależy od niej. Z ulgą przyjęła, że nie musi kontrolować sytuacji, czego brakowało jej od dłuższego czasu.
Chciała udzielić mu kpiącej odpowiedzi, ale nie była w stanie wydać z siebie nic, prócz jęku. Czuła, że na prawdę już lada chwila nastąpi dla niej finał, wypięła więc nieco mocniej pośladki, bo to jedyne, co mogła w obecnej pozycji zrobić. Gdy doznała orgazmu, kolejny jęk opuścił mimowolnie jej gardło, a ciężko oddychając, oparła czoło o materac łóżka i na krótką chwilę przymknęła oczy. W końcu jednak wymsknęła się spod niego, nie zamierzając mu odpuszczać tak łatwo. Uśmiechnęła się figlarnie, po czym usiadła na nim okrakiem, naprowadzając jego męskość na odpowiedni tor. Złapała go za podbródek, po czym zaczęła poruszać biodrami, wpierw wolnymi, okrężnymi ruchami, by przejść do coraz szybszych. Teraz to ona spoglądała mu w oczy z wyrazem tryumfu.
- Za późno - westchnęła pomiędzy jednym ruchem, a kolejnym. Poczuła, że znowu niedaleka droga dzieli ją od kolejnego orgazmu, ale tym razem skupiła się raczej na tym, by dostarczyć Riosowi atrakcji.
Kiedy skończyli, opadła na jego klatkę piersiową z kompletną pustką w głowie. Dopiero po krótkiej chwili przetoczyła się na plecy, obok Leona. Emocje zaczynały powoli opadać, mimo to czuła się, jakby oberwała czymś ciężkim w głowę. Zmęczona, senna.
- No... To faktycznie wiele się zmieniło - stwierdziła w końcu po dłuższej chwili, patrząc na niego przez palce z lekkim uśmiechem.

Sytuacja się odwróciła. W czasie gdy Elia się poruszała, Leonel sięgnął ku jej piersiom, pieszcząc je. Kiedy poczuł, że zbliża się koniec, złapał ją za biodra i do siebie docisnął. Gdy opadła na jego tors pozwolił ją sobie lekko objąć. Prawą dłonią ujął jeden z kosmyków jej włosów i bezwiednie obrócił go pomiędzy palcami. Dopiero po dłuższej chwili na uspokojenie oddechu, naszła go refleksja, jak to się wszystko dziwnie potoczyło. Jeszcze niespełna miesiąc temu siedzieli na tym łóżku w zupełnie innych okolicznościach.
Niczego nie żałował, mimo tłuczącego się uparcie po głowie: coś ty, kurwa, zrobił. Opierając się na łokciu, spojrzał na leżącą obok Elię, odgarniając jej włosy z twarzy.
- Nie spodziewałem się... - zaczął, ale właściwie nie wiedział, czego konkretnie się nie spodziewał: seksu w ogóle, czy takiego seksu. Chyba po trosze jednego i drugiego. Zamiast tego pochylił się i znów przelotnie ją pocałował, po czym niechętnie wstał, chcąc się ogarnąć. Wciągnął spodnie i zniknął na kilka minut w łazience. Kiedy wrócił, miał nadzieję, że zastanie Elię jeszcze leżącą. Jeśli tak, położył się z powrotem obok, przyciągając ją do siebie ramieniem. Nie byłby jednak sobą, gdyby nie odpalił papierosa.
- Żałujesz, że się zmieniło? - Zapytał, zaciągając się i wypuszczając powoli dym przez nos.

Miała chwilę na dojście do siebie po tym, jak wyszedł. Chciała dopytać, czego się nie spodziewał, ale zaniechała tego. Czuła się taka ociężała, że nawet podniesienie ręki wydawało się być czynem przekraczającym jej możliwości. W końcu jednak podniosła się na łokciach, gdy usłyszała, że Leonel wraca. Rozjerzała się za swoim brakującym stanikiem, ale nie mogąc go zlokalizować, poddała się w końcu. Obserwowała go uważnie z enigmatycznym uśmiechem, gdy wrócił do łóżka. Oparła policzek o jego ramię i zaczęła kreślić nieokreślone kształty opuszkiem palca na jego torsie. Normalnie chyba obawiałaby się, że będzie teraz niezręcznie, ale wcale się tak nie czuła.
- A powinnam? - Odpowiedziała pytaniem na pytanie, spoglądając z dołu na Riosa i unosząc kąciki ust w delikatnym uśmiechu.
- Zaskoczyłeś mnie - dodała jeszcze. To nie było czcze pochlebstwo. Nie miała co prawda aż takiego doświadczenia, żeby czynić skomplikowane porównania, ale tym razem rzeczywiście było inaczej. Lepiej. - I nie mam tu na myśli tylko techniki - sprostowała, parskając śmiechem. - Próbowałam cię podejść od jakiegoś czasu i już myślałam, że mnie w ogóle nie postrzegasz w ten sposób - wyjawiła, dość bezpośrednio zresztą. Sięgnęła po jego papierosa i również się nim zaciągnęła, tym razem jednak nie przywłaszczyła go sobie, a zwróciła po wzięciu bucha.

Skłamałby mówiąc, że mu to w żaden sposób nie pochlebiło. Tym bardziej biorąc pod uwagę dzielącą ich różnicę wieku. Gładząc ręką gładką skórę Elii, spojrzał na nią z rozbawieniem.
- Powiedzmy, że miałem pewne wątpliwości, ale nie dotyczyły na pewno tego, jak cię postrzegam - odpowiedział. Dalej miał wątpliwości. Ale nie chciało mu się teraz o nich myśleć, nie po takiej nocy. Mimo to był świadomy, że teraz jeszcze ciężej będzie o niej po prostu zapomnieć. Liczył, że jeśli się z nią prześpi, to minie mu to uporczywe myślenie na jej temat, ale już widział, że stało się dokładnie odwrotnie. Pozostawała tylko nadzieja, że gdy obudzi się rano i spojrzy na to na chłodno, może wtedy dojdzie do wniosków, które pozwolą mu odzyskać święty spokój. Na razie jednak oddał Elii papierosa patrząc, jak się nim zaciąga, nie omieszkując leniwie objąć wzrokiem całej jej praktycznie nagiej sylwetki. Była piękna, mimo tej rozmazanej na brodzie szminki, włosów w nieładzie i zmęczenia. Tym bardziej, że towarzyszyła mu świadomość, że to jego robota. Dokończył palić i wrzucił resztkę papierosa do szklanki stojącej na nocnym stoliku. Potem posprząta.
- Podejść? Niepotrzebnie. Przypuszczam, że prędzej czy później i tak by się to tak skończyło - rzucił, uśmiechając się trochę złośliwie.

Roześmiała się.
- A czego konkretnie dotyczyły? Bo aż mnie zainteresowałeś - odparowała. Wątpliwości wątpliwościami, ale też jakieś tam swoje miała. Najwięcej chyba związanych z tym, czy to, co się stało było jednorazowym wyskokiem. Nie żeby liczyła nie wiadomo na co, ale był po prostu ciekawa tego, co będzie potem. Dużo by dała, żeby wejść do jego głowy i zobaczyć, o czym myśli. Był strasznie skryty i o ile nadmiernej wylewności też nie lubiła, tak w tym przypadku stanowił nie lada orzech do zgryzienia.
Podniosła się i obróciła na brzuch, tak, żeby spojrzeć mu w oczy z normalnej perspektywy. Uśmiechnęła się nieznacznie, wbijając wzrok w jego wargi, przygryzając jednocześnie swoją. Przy okazji poczuła, że chyba ma opuchnięte usta.
- Aż taki jesteś pewny siebie? - Zapytała frywolnie, jakby to nie było oczywiste, po czym zbliżyła się i go pocałowała. Smakował dymem papierosowym, ale nawet jej to nie przeszkadzało, bo sama miała jeszcze na języku smak dymu. Po dłuższej chwili oderwała się od niego i wróciła do wcześniejszej pozycji, zwijając się przy jego boku.
- Jestem zmęczona.

Spojrzał na chwilę w sufit, jakby się zastanawiał, po czym uśmiechnął się krzywo.
- Powiem ci za jakiś czas - stwierdził wymijająco, ale w żartobliwym tonie. Nie był wylewny, nigdy. Niezależnie od ilości wypitego alkoholu. Jeśli nawet coś go trapiło, choćby nie wiem jak dotkliwego, zwykle rozwiązywał to samodzielnie. Być może to błąd, bo pozbawiał się tym samym możliwości na czyjś obiektywny osąd, ale nie byłby w stanie zachowywać się inaczej. Elia i tak wiedziała chyba na jego temat więcej, niż komukolwiek powiedział, mimo że ich znajomość nie była budowana na przestrzeni lat. To chyba też o czymś świadczyło.
Spoważniał na jej słowa, przyciągając ją do siebie, kiedy go pocałowała. Rzeczywiście całowali się chyba zbyt ochoczo, bo miała spuchnięte usta.
Roześmiał się na to pytanie, a gdy zwinęła się w kłębek, obrócił się na bok podpierając głowę na ręce i przyjrzał się jej.
- Potraktuję to jako komplement.

Nie była przekonana, co zmanifestowała salwą cichego śmiechu.
- Jesteś okropny - spojrzała na niego, ale dość łatwo było się domyślić, że uważa dokładnie odwrotnie. Podniosła spojrzenie, gdy przewrócił się na bok i wbiła w niego ciemne tęczówki. Miała wrażenie, że to wszystko jakiś dziwny sen, z którego zaraz obudzi się w hotelowym pokoju.
- Bo to był komplement, panie władzo - roześmiała się, po czym podniosła. Przerzuciła nogi przez krawędź łóżka, zawijając przy okazji koszulę Riosa, która leżała nieopodal. Włożyła ją, osłaniając się prowizorycznie, po czym niespiesznym krokiem wybrała się do łazienki, rzucając, że zaraz wraca.
Kiedy zamknęła za sobą drzwi i spojrzała na siebie w lustrze, praktycznie zaniemówiła. Nie dość, że rozmazana, rozczochrana, to jeszcze faktycznie spuchnęły jej usta. Westchnęła i przemyła twarz wodą, wzdychając ciężko i śmiejąc się pod nosem. Odświeżyła się, włożyła koszulę, w której faktycznie ubyło kilku guzików i wróciła do sypialni.
- Mam szczerą nadzieję, że to nie była twoja ulubiona. A jeśli tak, to przyszyję! - Zastrzegła, w myślach dodając, że a i owszem, może przyszyć, o ile je teraz w ogóle znajdzie. Wolnym krokiem podeszła do łóżka, po czym usiadła obok Riosa i spojrzała na niego podejrzliwie.
- Czyli mówiąc wcześniej, że mam się nie martwić powrotem do hotelu, miałeś na myśli to? - Uniosła brwi, ale była wyraźnie rozbawiona, co starała się ukryć krzyżując ręce na piersi.

Uśmiechnął się tylko krzywo w odpowiedzi. Ano był, z tym nigdy nie dyskutował. Odprowadził ją wzrokiem, zatrzymując go na jej nogach, gdy znikała za drzwiami łazienki i został sam na sam z myślami, które pojawiały się gdy tylko Elia straciła mu się z oczu. Nie lubił co prawda martwić się na zapas, ale nie mógł powstrzymać się przed myśleniem o tym, co będzie jutro. Mogą sobie poudawać, że nic się nie stało, ale przecież czasu już nie cofną. Teraz to dopiero można było mówić o zmianach, nie wcześniej.
Kiedy Elia wyłoniła się z łazienki, zmierzył ją wzrokiem, a na twarz wpełzł mu tryumfujący uśmieszek.
- Chyba jakoś to przeżyję. Poza tym na tobie lepiej leży - powiedział, nie odrywając od niej oczu. - A jeśli chcesz poprzyszywać guziki, musiałabyś je najpierw znaleźć. I nie żebym miał coś przeciwko obserwowaniu, jak schylasz się po nie pod łóżko, ale skoro jesteś zmęczona, to chyba może poczekać - dodał.
- Może. Pamiętasz, wspominałem przecież, że chciałem cię upić - wzruszył ramionami z pozorną powagą. Poobserwował ją jeszcze przez chwilę, po czym usiadł i przyciągnął tak, żeby z powrotem się położyła. Była przecież śpiąca.

Nie cofną. I przynajmniej obecnie Elia by nawet tego nie chciała, aczkolwiek osąd wyda zapewne dopiero za parę dni, kiedy zobaczą, co dalej. Na razie postanowiła to postrzegać jako jednorazowy wyskok i zabawę, chcąc uniknąć ewentualnego rozczarowania. Miała wiele wad, ale żadną z nich nie była naiwność.
- Nie próbuj mnie udobruchać, i tak uważam, że jesteś okropny - stwierdziła, wciąż rozbawiona. - Policjantowi nie przystoi uciekać się do takich podstępów - dodała sarkastycznie, kładąc się obok wygodnie i zawijając w kołdrę. Szybko tego pożałowała, bo wciąż było jej gorąco, odrzuciła więc ją z powrotem na bok.
- Wszystko pięknie - zaczęła po krótkiej chwili, kiedy zdążyła już się ułożyć w optymalnej pozycji. - Ale kto zgasi teraz światło? - Zapytała, parskając śmiechem. Droga do wyłącznika wydawała jej się teraz daleka i nie do przejścia, a sama była już tak cholernie senna... Nie na tyle jednak, by odpuścić sobie poprawienie włosów Leonela. Przygryzła wargę, jakby to lekkie ukłucie miało ją otrzeźwić i wybudzić z przedziwnego snu, w jakim miała wrażenie, że się znajduje. Ciężko stwierdzić, czy to przez kompletnie odrealnioną sytuację, czy po prostu przez to, że była zwyczajnie zmęczona.

Leon jeszcze nie zdecydował, jak to postrzega.
- Nawet nie próbuję - odparował, patrząc, jak siłuje się z nakryciem. Uświadomił sobie właśnie, że od bardzo dawna z kimś nie spał. Na zasadzie faktycznego spania, nie samego seksu. Miał tylko nadzieję, że Elia nie będzie mu podprowadzać nocą kołdry.
- Nie jestem teraz na służbie, więc nie widzę problemu - uśmiechnął się do niej krzywo, kiedy sięgnęła do jego włosów. Wyplątał się jednak z rąk Elii i usiadł.
- W ramach rekompensaty się poświęcę - rzucił rozbawiony, po czym zgasił to nieszczęsne światło i wrócił do łóżka. Kiedy ciemność wypełniła pokój, wszystko od razu stało się jakieś łatwiejsze. Nie potrzebował wcale tak długo jak by się spodziewał, żeby zasnąć.

Elia nie wiedziała, czy aby na pewno nie będzie podprowadzać kołdry i się rozwalać, choćby ze względu na to, że chyba nie zdarzyło jej się jeszcze spać z kimś, kto nie był jej przyszywaną siostrą. Była jednak naprawdę tak zmęczona, że było jej to już obojętne. Ledwo zgasło światło i poczuła, że Leon wrócił do łóżka, a chyba już była na krawędzi zaśnięcia.
Kiedy otwarła rano oczy, przez krótką chwilę miała problem z dojściem do tego, gdzie właściwie się znajduje. Przez straszną, krótką chwilę usilnie próbowała sobie przypomnieć, po czym skierowała wzrok na bok. Widząc, kto śpi obok, zalała ją fala wspomnień. No tak. Przetarła oczy a podnosząc się na łokciach, przez chwilę przyglądała mu się, jak śpi. Uśmiechnęła się pod nosem na ten widok, po czym wysunęła się spod ramienia mężczyzny i stanęła na nogach. Najciszej jak mogła odszukała swoje rzeczy w pokoju zalanym porannym słońcem. Nie miała zielonego pojęcia, która jest godzina.
Z pokoju wyszła na palcach, mając przy okazji nadzieję, że pies Leonela nie postanowi na nią naszczekać za takie cichociemne zbiegnięcie z miejsca zdarzenia. Czuła jednak, że tak musi być, bo jeśli zostanie, to tylko to bardziej skomplikuje. Nawet, jeśli miała na to straszną ochotę, bo wydawało jej się, że mogłaby się tak budzić codziennie. Nie chciała jednak i Leona stawiać, w krępującej być może dla niego sytuacji. Uciekła, jak tchórz.

z/t