| z okienka

Siwa blondynka okazała się Philippą. Ubrana była schludnie. Koszula, szara kamizelka i spódnica za kolano, do tego jeszcze czółenka. Spięte wysoko włosy i ciemno pomalowane usta. Nosiła okulary, które co rusz poprawiała, a długie, srebrne kolczyki huśtały się na płatkach jej uszu.
Ledwo usiadła, a jak tylko Felix podskoczył to aż westchnęła boleśnie. Liczyła po cichu, że będzie miała chociaż pięć minut dla siebie. Wyciągnęła rękę po papierzyska i zaczęła je przeglądać trzy po trzy, na szybko i niedbale. Tak przynajmniej mogło to wyglądać dla osoby postronnej. Kobieta po prostu sprawdzała kompletność dokumentów. Zapowiedziała, że weźmie papiery, a Felix niech idzie do pokoju na pierwszym piętrze. Szybko zniknęła, a informacja na szybie okienka traktowała tym razem o tym, że jakiekolwiek sprawy w związku z działalnościami to na odpowiednim piętrze.

Philippa czekała pod gabinetem, do którego został zaproszony Novak. Wskazała mu miejsce do zajęcia i sama usiadła za biurkiem. Szklany ekran zaczął mienić się bladoniebieskim światłem, które oświetlało pobliskie przedmioty.
— Standardowe pytania — zaczęła, rozkładając papiery. — Rozumiem, że to będzie pierwsza pańska działalność i będzie zajmował pan się tekstyliami. Sprzedaż odzieży damskiej i męskiej, tak? Zapoznał się pan z obowiązującymi warunkami prawidłowego rozplanowania pomieszczeń w lokalu?
Dane osobowe Felixa zaczęły przewijać się na ekranie. Było to dla niego zauważalne, choć tekst był jak w odbiciu lustrzanym.
— Czy ma pan już wynajęty lokal, czy chce pan przejrzeć proponowane?

Usiadł grzecznie w wyznaczonym miejscu. Co rusz przenosił wzrok z ekranu na twarz Phillippy, która wydawała mu się dosyć znudzona ta pracą. 
Ale kiwał głową posłusznie i odpowiadał, usiłując się skupić na tym, a nie na wyrazie twarzy urzędniczki.
- Tak, pierwsza. Tak, tekstylia. Damskie, męskie, używane. Zapoznałem się. Mam lokal. Jest gotowy do użytku. 
Kiwał głową raz po raz, orientując się, ze właściwie to już się tej kobiecie kłania. Wyprostował się więc, poprawiając marynarkę.
- Ale jak trzeba będzie skontrolować, to... to proszę bardzo. Ale wyjścia przeciwpożarowe są, jak najbardziej. 
Trochę się zestresował, bo miał wrażenie, że o czymś zapomniał... a może to tylko takie uczucie? Felix, uspokój się, przecież to nie matura ani wizyta u urologa!

Philippa wydawała się znużona, ale ciągłe kiwanie ze strony Felixa było rozbawiające. Mógł więc zobaczyć jak ciemno pomalowane usta wykrzywiają się w lekkim uśmiechu, kiedy po raz kolejny zarejestrowała, że petent jej się kiwa i kłania aż po pas.
— Dobrze, rozumiem — powiedziała. — Nieczęsto przychodzą tutaj zakładać nowe interesy, a przynajmniej zdecydowanie rzadziej podejmują się wynajęcia lokalu — poinformowała, przewijając tabelę ze wszystkimi danymi. Odhaczyła parę podpunktów, przy których pojawiły się zielone znaczki lub automatycznie wykreślona została jedna z opcji. Dosyć wygodna praca, można by pomyśleć.
— Tak. Prawdopodobnie pójdę z panem do lokalu, żeby się upewnić. Wstępna kontrola na potrzebę dopełnienia formalności. Później, w pierwszym roku mogą być kwartalne — wyjaśniła, drukując plik dokumentów, które najpewniej Novak będzie musiał podpisać.
Phillipa odsunęła się od biurka i podeszła do drukarki, sprawdzając gotowe wydruki. Można było odliczyć kolejne dziesięć minut.

Felix uważnie się przyglądał kobiecie. zdecydowanie by jej poradził stonowanie szminki, chociaż i tak wyglądała uroczo. No tak, jakby założyła do tego makijażu inną kamizelkę to współgrałoby to lepiej. Zdecydowanie. Chociaż i tak Phillippa była dosyć atrakcyjną kobietą, a Felixowi aż chciało się do niej uśmiechać. 
- No wie pani. Mało kto zakłada, ale zdarzają się ci odważni - przeczesał włosy dłonią, nieco z siebie dumny. 
Na wiadomość o cokwartalnej kontroli ponownie pokiwał głową, poprawiając okulary. No tak, nie spodziewał się innej możliwości. Grzecznie siedział na miejscu, obserwując jak kobieta w końcu rusza się zza biurka by stoczyć bój z drukarką.
Czkeaj, czekał, czekał.
Dokładnie w ósmej minucie zapytał:
- Wszystko w porządku? 
Nie żeby mu się gdzieś śpieszyło!

— To dobrze. Potrzeba lokalnych, a nie spoza miasta... — powiedziała pod prostym nosem, jakby była z czegoś wyraźnie niezadowolona. Kobieta jednak nie mówiła nic więcej w tej sprawie, uśmiechając się raz jeszcze do Felixa.
— Tak. Wszystko w porządku. Sprawdzałam... — przekartkowała plik. — Sprawdzałam czy wydruk dobry. Ostatnio drukarka szaleje — szybko skomentowała. Lepiej było zrzucać winę na Bogu ducha winne rzeczy martwe niż swoje lenistwo.
Zajęła miejsce przy biurku, a cały stos podsunęła Felixowi.
— Proszę sprawdzić czy wszystkie dane wpisane są prawidłowo. Jeśli nie to zakreślić na czerwono to poprawić. Od razu wczyta się od systemu odpowiednią wersję — poinstruowała, podając czerwony i czarny rysik. Wskazała, na co dokładnie ma patrzeć i wróciła do grzebania w programie, dając Novakowi czas na zapoznanie się z dokumentacją.
Mógł znaleźć parę błędów. W jednym miejscu jego imię i nazwisko dobrze było napisane. W innym było Feliks Novak, gdzie indziej jeszcze Felix Nowak, a także sposób zapisania daty urodzenia miał inne ustawienie. Nie zostało zaznaczone przeznaczenie działalności gospodarczej.
Wszystko to mogło zająć mu około pół godziny.

Ciężko westchnął, widząc błędy. No ale jak trzeba... poprawił swoje nazwisko, potem daty. Dopytał, w jakim systemie mają być w końcu zapisane.
Boże, mają już XIII wiek a tu wciąż wszystko na papierze i trzeba poprawiać czerwonym cienkopisem!
Ale wdech, wydech. 
Gdy już zaznaczył co trzeba poprawić, po czym oddał dokumenty kobiecie.
No tak, kolejne pół godziny zajęło wprowadzanie zmian do systemu. 
Uśmiechnął się serdecznie, ale już siedizął jak na szpilkach.,
Zresztą, chciało mu się już sikać i musiał do kibelka.

Zdziwiłby się z myślą, że wszystko tylko na papierze! Philippa sama nie raz i nie dwa wyrażała zdziwienie tym, że nie odeszli od smętnych, gubiących się kartek. Zarazem rozumiała starsze stażem koleżanki, które - gdy ją przyjmowały do ratusza - mówiły o tym, jak systemy też lubią zawodzić. Lepiej było w końcu dmuchać na zimne niż rozpaczać, że coś poszło nie tak, w efekcie czego praca przeciągała się całkowicie.
Wprowadzanie zmian do systemu faktycznie trwało chwilę, choć nie poł godziny. Po krótkim przejrzeniu dokumentów i poprawek, jakie naniósł Felix, urzędniczka stos wsunęła do jednego z koszy. Nad koszem był pałąk, który rozświetlił się jasnym, zimnym światłem i zaczął skanować dokumenty. Przezroczysty ekran ponownie zaczął świecić się tekstem i rubrykami.
— Do godziny pojawię się w pańskim lokalu, żeby skontrolować pobieżnie i sprawdzić czy wymagania są spełnione. Tam będą ostatnie dokumenty — poinformowała siwa blondynka, składając dokumenty przyniesione przez Novaka. Podała je Felixowi.
— Do widzenia, panie Novak.

Odetchnął z niemałą ulgą, gdy wprowadzanie poprawek zakończyło się nie tyle przed czasem co z sukcesem. W końcu będzie mógł pognać do kibelka. 
Wstał, ukłonił sie kilak razy w podzięce.
- Tak, rozumiem. To widzimy się na miejscu!
Uśmiechnął się szeroko, jeszcze raz poprawił okulary i wycofał się do wyjścia. 
Szybko, kibelek, umyć rączki, zahaczyć o spożywczaka żeby kupić Red Bulla i wreszcie - zaliczyć ostatni etap tej biurokracji!

/zt