CHARAKTER I HISTORIA POSTACI
Theo przyszedł na świat i wychował się w Rode. Jego ojciec był jednym z kierowników zmiany w fabryce, natomiast matka miała niewielki sklep spożywczy w centrum miasteczka. Żyli więc na tyle wygodnie, by nie musieć się martwić co włożyć do garnka, ale nigdy na tyle, by mogli sobie pozwolić na niepotrzebne wydatki.
Ojciec chłopaka był niemal ciągle nieobecny, przez co zabrakło mu męskiego wzorca. Wychowywany głównie przez matkę stał się raczej wrażliwym, trochę zbyt bujającym w chmurach chłopcem, który uwielbiał się uczyć. Nigdy nie był orłem, jeśli chodzi o lekcje wychowania fizycznego, a gdy na domiar złego okazało się, że będzie musiał nosić okulary, zaczęły się jego problemy w szkole.
Docinki, stałe dogryzanie i wyśmiewanie zamieniły jego życie w piekło. Dzieci potrafią być okrutne, a gdy do tego żaden dorosły nie reaguje, sprawy mogą przybrać naprawdę nieciekawy obrót. Pod ostrzałem wyzwisk znalazł się każdy, nawet najdrobniejszy aspekt jego życia. Wrażliwość, wygórowane zdaniem wszystkich marzenia o tym, że zostanie kiedyś pilotem, dryg do nauki. Gdyby dodać do tego fakt, że miał wyjątkowego pecha w życiu i był niezdarny, wychodzi nam obraz dość żałosny, choć zgodny z faktycznym stanem rzeczy. Theo zaciskał zęby i wierzył, że w końcu im się to znudzi. Mama powtarzała, że znajdą sobie nowy obiekt drwin. Lata jednak mijały, a nic się w tej materii nie zmieniało. Z "Brylatego Theo" stał się w szkole ponadpostawowej "Smutną Pizdą Theo". Co gorsza był to też czas pierwszych miłostek. Theo nie był głupi i nawet nie aspirował do bycia randkową wygą, głównie dlatego, że wszystkie dziewczyny spoglądały na niego z politowaniem, a czasem nawet z obrzydzeniem, równym temu, które odczuwa się, gdy w google grafika wpisze się "trypophobia". Wszystkie, tylko nie Taya.
Taya była przepiękna i jawiła mu się jako ósmy cud świata. Jako jedna z nielicznych była w stanie z nim normalnie porozmawiać, nawet jeśli tylko wtedy, gdy nikt nie patrzył. Mimo to, Theo to rozumiał. Jej też nie było lekko ze względu na ojca alkoholika, którego chłopak nie trawił i gdyby miał więcej odwagi, na pewno poszedłby mu wygarnąć. Nawyobrażał sobie jednak w związku z Tayą chyba odrobinę za dużo, choć nigdy jej się nie przyznał, jak bardzo się w niej zadurzył. Adorował ją, z ubocza, z cienia, pisał nawet wiersze, które lądowały zawsze w szufladzie.
A gdy mieli po siedemnaście lat, Taya spuściła jego serce w kiblu.
Pewnie nie celowo, ale gdy zaczęła spotykać się z Chrisem Crimsonem, świat zawalił mu się na głowę. Pogrążając się w czarnej otchłani rozpaczy, wziął wszystkie wiersze, które dla niej napisał i poszedł nad jezioro, z zamiarem rzucenia ich na pożarcie derpikom, które jak liczył, strawią owoce jego smutku i desperacji i nie pozostanie po nich ślad. Nieszczęśliwie potknął się o kamień i wpadł do wody, a tylko dzięki miejscowemu rybakowi wyszedł z tego bez szwanku. Wkrótce po całym Rode rozniosło się, że Theodore Chambers chciał popełnić samobójstwo poprzez utopienie się w jeziorze. Jako że jego rodzice byli wyjątkowo religijni, taka plotka godziła prosto w ich poczucie spełnienia obywatelskiego. Początkowo starali się to ignorować, ale wkrótce stało się to uciążliwe na tyle, że odmówiono im nawet udziału w nabożeństwie. Postanowili zatem wyjechać do Waszyngtonu, wykorzystując na ten cel wszystkie oszczędności.
W wielkim mieście zaczął od nowa. Rodzicom udało się znaleźć lepszą pracę, dzięki czemu stać ich było na zoperowanie mu wzroku. Pozbył się wreszcie paskudnych okularów i wziął się za siebie. Zawziął się jak nigdy. Tutaj nikt go nie wyśmiewał za dobre stopnie, głównie dlatego, że nikt go nie znał. Wszystko było tutaj inaczej, a jego zła passa w końcu zaczęła się odwracać. Ukończył szkołę, co pozwoliło mu na dalszą naukę. Mógł w końcu spełnić marzenie o zostaniu pilotem, co zresztą uczynił. Jego mały świat, którym było Rode zaczął się stopniowo oddalać, aż w końcu całkowicie zniknął z horyzontu. Po latach odbudował pewność siebie, zapominając o tym, kim był kiedyś, choć też nie do końca. W głębi duszy wciąż był prostolinijnym, sympatycznym chłopakiem. Teraz jednak w końcu znajdowali się ludzie, którzy to doceniali.
Co jakiś czas rodzice wspominali mu o tym, co się dzieje na starych śmieciach. Wiedział na przykład o tym, że Taya wyszła za mąż. Wszystko to było jednak tak odległe, że nie potrafił sobie tego wyobrazić.
W Waszyngtonie spędził praktycznie dziesięć lat, nie próżnując. Nie ustatkował się jednak, pochłonięty pracą. Pozostał tam aż do śmierci mamy, która odeszła po długiej walce z chorobą. Wraz z ojcem, który ciężko to zniósł, postanowili wrócić do Rode na jego prośbę.