KTO: Fiona, Karol, samochód wujaszka Fiony
KIEDY: koniec listopada, 2225 rok
GDZIE: Naprawy po godzinach, bo czemu nie?

Nie ma co dużo mówić, ostatnich kilka dni upłynęło Bucketowi jeśli nie na słodkim lenistwie, to na pewno na pełnych emocji poszukiwaniach Felixa, poimprezowym kacu, namiętnych wieczorach z Rosą przeplatanych spełnianiem życzeń kochanej babci. Pewnego niedzielnego poranka nawet wybrał się razem z nią do kościoła na poranne nabożeństwo. Stan konta nie zna jednak litości i Bucket ostatnią noc poświęcił na nadrabianie zleceń, by nie stać w miejscu i mieć z czego odłożyć jakieś konkretne pieniądze. Tej nocy również nie zamierzał przebimbać i kiedy już poskładał do kupy wóz miłej pani z poczty, dał znać Fionie, żeby przyprowadziła samochód wujaszka. Oleju żadnego jeszcze nie kupił uznając, że równie dobrze może się blondynce wydawać, że to olej cieknie z podwozia. Nie to, żeby miał coś do blondynek, widział kilka naprawdę bystrych!
Opróżniał właśnie drugą butelkę wody, bo choć na zewnątrz już tak wcale ciepło nie było, w warsztacie było gorąco, jak w piekle. Boczne drzwi ledwie uchylone, bramy od wewnątrz strzegł dzielnie Pies, wyciągnięty pod nią przykleił się plecami do chłodnego metalu. By nie wywoływać Rosy z Kozy wilka z lasu i by nie sprawiać wrażenia, jakoby kusił los miał na sobie koszulkę, pomimo wysokiej temperatury. To tak na wypadek, jakby ktoś chciał mu coś niecnego zarzucić! Bramę prowadzącą na teren warsztatu zostawił otwartą. Fiona mogła więc swobodnie wjechać na podjazd i zatrzymać się przed samym wejściem.

Gdy tylko Karol dał jej cynk, Fiona wsiadła w samochód i przyciągnęła go do warsztatu. Dobrze, że nie wiedziała co myślał o niej Karol, bo zdążyłaby się wściec. Oczywiście, że sprawdziła, czy to na pewno olej. Rozsmarowała kroplę płynu między palcami i powąchała. O ile ktoś nie próbował smażyć jej pod maską kotletów to zdecydowanie wyciekał olej.
Zatrzymała samochód przed wejściem do warsztatu i wysiadła.
- Charles! Jestem! - zawołała, nie zauważając w pierwszej chwili uchylonych bocznych drzwi.
Może chociaż pies się tam poruszył i zwrócił jej uwagę, to podeszła i zajrzała do środka. O ile zwierzę nie zdecydowało się spróbować jej zjeść.
- Hej pracusiu! Nie żebym próbowała flirtować, ale chyba gorąco zrobiło mi się na twój widok - uśmiechnęła się szeroko. - Macie tu chyba z dziesięć stopni więcej niż na zewnątrz...

Z początku nie usłyszał nawoływań panny O'Dwyer, a to wszystko przez hałas sprężarki. Ustrojstwo wcale hałasować nie powinno i to właśnie było bolączką Bucketa, który odkąd dziś po południu wykrył awarię, usiłował coś z tym faktem zrobić. Wreszcie dziadostwo ucichło, a on zabrał się za jego rozkręcanie. Wtedy usłyszał.
- Hej, już otwieram! - Zakrzyknął przez wrota, które parę sekund później poszybowały do góry, uderzając gorącym powietrzem prosto w twarz blondynki. Niezadowolony z zaistniałego faktu Pies stęknął, podniósł się i doczłapał na jeden z foteli. Ułożył się na nim i wzdychając ciężko, kontynuował drzemkę, kompletnie ignorując gościa.  Pan Pies był zbyt zmęczony na przyjmowanie interesantów. Jemu najwyraźniej także było piekielnie gorąco.
- Tak? - Zdziwił się Bucket, podnosząc do góry jedną rękę. Zajrzał pod pachę, i na wielką plamę na koszulce - faktycznie - odsunął w bok nieszczęsną sprężarkę, robiąc miejsce na wujaszkowy bolid. Wyjrzał na chwilę przed warsztat, rzucając okiem na podjazd, z jak dużym ubytkiem oleju mieli do czynienia. Bramę zostawił na chwilę otwartą, coby pomieszczenie się nieco wychłodziło. Może nie przypłaci tego szoku temperaturowego żadnym strasznym przeziębieniem!
- Od dawna cieknie? - Zapytał, rozkładając podnośnik. Po całym dniu pracy miał już dość nurkowania pod pojazdy, zatem choć podnośnika używał tylko od wielkiego dzwonu, dzisiaj był ten wielki dzień. Bucket uruchomił podnośnik. Modlił się, by zadziałał bez zarzutu.

1, 2 - raz, dwa i samochód poszybował pod prawie sam sufit. Bez żadnych niespodzianek, czy innych nieprzyjemnych perturbacji. Na szczęście.
3, 4, 5, 6 - pojazd podniósł się do góry... o jakieś pół metra. Potem z wielkim zgrzytem i upiornym hałasem jeszcze o kolejnych dwadzieścia, trzydzieści centymetrów, by potem zablokować się na amen. Nie szło ustrojstwa już ani unieść wyżej, ani opuścić na ziemię!

Zakochany Bucket otoczony tarczą miłości, chroniącą go przed zalotami innych kobiet pewnie nawet nie zwrócił uwagi na ten flircik Fiony. Ech, jak to się dzieje, że faceci przez telefon zawsze wydają się ciekawsi. Bo spodziewałaby się chociaż jakiejś dobrej riposty, jeśli nie flirtownej odpowiedzi! Przecież oboje wiedzieli, że wszystko odbywa się w żartach. Ale może Charles po prostu bał się, że ktoś ich usłyszy? Mimo wszystko niezbyt tym przejęta Fiona wróciła do samochodu wuja i wjechała nim do środka.
- Właściwie nie wiem. Wuj niczego nie zauważył. Ja zwróciłam uwagę wczoraj, choć wpierw myślałam, że to po prostu ktoś coś rozlał na drodze - wytłumaczyła, patrząc jak pracuje podnośnik. Aż tu nagle...

4 - pojazd podniósł się do góry... o jakieś pół metra. Potem z wielkim zgrzytem i upiornym hałasem jeszcze o kolejnych dwadzieścia, trzydzieści centymetrów, by potem zablokować się na amen. Nie szło ustrojstwa już ani unieść wyżej, ani opuścić na ziemię!

- Powiedz, że to zamierzony efekt - wbiła w niego nieco błagalny wzrok. Wuj ją zabije jak coś stanie się jego ukochanej maszynie. Na przykład zawiśnie na wieki na podnośniku.
- Wszystko dziś przeciw mnie - pokręciła głową niezadowolona, wspominając w myślach spotkanie z Artemisem. Szczerze miała nadzieję gdzieś się wygadać, bo nie zdążyła jeszcze wcale na niego popsioczyć!

Pechowo, Bucket był w tej chwili na takim etapie związku, gdzie jakiekolwiek zaloty innych panien bywały często ignorowane, bynajmniej nie przez buractwo ich adresata, a bardziej przez jego wieczne zamyślenie. To z tego powodu właśnie przez telefon był bardziej wygadany! Nie dlatego, że bał się, że ktoś usłyszy, tego to mógł się bać ktoś, kto robił coś złego! A oni przecież tylko rozmawiali!
- Zaraz zobaczymy. Jak wszystko wokół nie jest ujebane olejem to znaczy, że coś się rozszczelniło niedawno. A jak wszystko jest już ujebane... To się trochę wybrudzimy - zarechotał, podnosząc wóz do góry, kiedy nagle okropny zgrzyt sprawił, że śmiech uwiązł mu w gardle i zamienił się w jęk rozczarowania.
- Nieee, znowu! Jasny chuj, dopiero gówno naprawiłem! - Zaklął siarczyście, zamachując się czubkiem buta na pulpit sterowniczy podnośnika. Pechowo utrafił weń małym palcem, co pomimo butów, bolało jak diabli. Wstrzymał oddech i aż poczerwieniał cały, nie chcąc wydobyć z siebie kolejnego żałosnego jęku. Po chwili wypuścił oddech.
- Powiedzmy - odpowiedział z opóźnieniem, choć chyba nie musiał już odpowiadać na pytanie. I przeciwko niemu sprzysiągł się dziś cały świat, a konkretniej cały warsztatowy sprzęt, który zaczął się psuć. Jeden po drugim. wszystko było już stare i nieregularnie konserwowane, miały więc pełne prawo ulec awarii.
- Znaczy... Jak nie masz nic przeciwko, to padnę przed tobą na kolana i po prostu wejdę pod podwozie - odpowiedział najzupełniej poważnie i ruszył w okolice foteli po wózek z narzędziami. Pies uchylił leniwie jedną powiekę i obrócił się tyłkiem do całego widowiska. Mieli więc namiastkę, hehe, prywatności.

Założyła ręce na piersi i popatrzyła na niego z wyrazem twarzy mówiącym mniej więcej tyle co "Stary, chyba sobie żartujesz".
- Ty się wybrudzisz, ja będę stała i przyglądała się z boku czyściutka i lśniąca.
Aż sobie przegładziła spódniczkę, żeby nie było wątpliwości jaka jest schludna i czysta. I pewnie nawet strzepnęłaby jakiś niewidzialny pyłek z rękawa, gdyby maszyna nagle nie wydała z siebie zgrzytu, który żałośnie wydawał się przypominać ostatnie tchnienie.
- Mówisz? Chyba wyłapałam między wierszami, że jednak nie całkiem zamierzony - dodała z nutą niezadowolenia, ale w jakiś sposób również rozbawienia.
- Zwykle to chyba facet wolałby usłyszeć coś takiego od dziewczyny - roześmiała się. - No, chyba że w grę wchodzi pierścionek i podwozie jakiegoś ferrari. Ale znaj moją łaskę, możesz klękać, a nawet czołgać się pod podwoziem bez pierścionka!
Ona z kolei cofnęła się o dwa, trzy kroki i poszukała sobie miejsca, w którym mogłaby się przeć nie brudząc się kompletnie. Dobrze, że to był chociaż ciemny wzór na spódnicy to nawet gdyby czymś się ujebała nie będzie widać.
- Tooo... jak tam układa ci się z Rosą?
Pewnie gdyby nie poznała Charlesa w Nowym Jorku Rosa sama by jej o tym związku opowiadała. A tak musiała ciągnąć za język Karola, by zaspokoić swoją wścibską naturę.

Charles wcale nie żartował, a jedynie lojalnie ostrzegał. Mycie silnika było robotą koszmarną i koszmarnie też brudzącą, Fiona powinna być na to przecież przygotowana! Przyszła do warsztatu, a nie do salonu piękności. Dlatego też Bucket uśmiechnął się - bynajmniej nie kpiąco - w reakcji na jej naiwność.
- Będziesz się przyglądała, lśniąca od oleju - straszył trochę na wyrost, ale nic nie poradził, że lubi straszyć. Wyhamował wózek tuż obok jej na razie czystej osoby i - jak to już wcześniej oznajmił - padł przed nią na kolana. Ona tymczasem mogła się oprzeć o względnie czysty blat jednego z regałów stojących przy ścianie. Czysty był, niestety, tylko względnie.
- Tyle walczyłyście o równouprawnienie, no i po co wam było to wszystko? Żeby dalej klękanie kojarzyło wam się tylko z jednym? - Rzucił jej przelotnie rozbawione spojrzenie i zniknął w szafce na narzędzia. Po chwili wyciągnął z niej latarkę i kilka kluczy różnych rozmiarów, które wyłożył na wierzchu.
- Hehehe, poczekaj, zaraz wykręcę coś twojemu wujaszkowi z auta, to i pierścionek się znajdzie. A jaki oryginalny! - Pochylił się i zawiesił lampkę pod podwoziem - dobrze jest, radzi sobie ze mną - wyszczerzył zęby. W istocie, Rosa radziła sobie z nim znakomicie. Najgorsze mieli już za sobą, tak Charles uważał. Teraz mogli spokojnie być najsłodszą i najbardziej wkurzającą parą Rode.
- Czasami chyba ma cię za konkurencję, czy coś w tym stylu - odgarnął włosy do tyłu i wlazł pod silnik. Zapalił latarkę.

A Fiona znów losuje, może tym razem wylosuje sobie trochę szczęścia.
Parzyste - Miejsce przecieku było doskonale widoczne i łatwe do zlokalizowania. Wystarczyło odkręcić parę śrub i wymienić uszczelkę. Łatwa robota, w przeciwieństwie do sprowadzenia samochodu wujaszka z powrotem na ziemię. Takie informacje o stanie technicznym pojazdu otrzymała Fiona po wstępnych oględzinach.
Nieparzyste - Katastrofa! Cały silnik upierdzielony smarem, zapewne trochę trwało, nim pojazd od czasu awarii trafił do warsztatu. Samo zlokalizowanie miejsca wycieku wymagało nie lada szczęścia i wyczyszczenia wszystkiego dokładnie z zalegającego smaru. Karol wychodzi z pojazdu jeszcze brudniejszy, niż pod niego wszedł. I nieco bardziej zmartwiony.

- Żeby doprowadzić mnie do takiego stanu chyba będziesz mnie musiał mnie najpierw tym olejem wysmarować - założyła ręce na piersi wciąż uśmiechając się cwaniacko. A co on ją będzie straszył!
Gdy podjechał tak gwałtownie wózkiem cofnęłay się o krok, ale niestety opierała się już tylkiwm o blat, więc nie było niestety gdzie.
-Sugerujesz, że równouprawnienie ma w nas wyłączyć instynkty pierwotne, to jest potrzeba znalezienia partnera i rozmnażania się? To chyba nie takie proste - parsknęła cicho i przyglądała się jak Karol znika pod podwoziem. - Na części samochodowe to możesz wyrywać mojego wujka, hehe. Albo złomiarkę...
Pokiwała głową ze zrozumieniem, chociaż Charles oczywiście nie mógł tego zobaczyć.
- Nie dziwię jej się. Sama byłabym o siebie zazdrosna. Nie, że mam o sobie tak zajebiscie wysokie mniemanie, ale koniec końców jestem dziewczyną, od której znajomość zacząłeś przespaniem się z nią. Więc w jakiś sposób oboje musimy uważać się wzajwmnie za choć trochę atrakcyjnych. Dla trzeciej osoby chyba trudno uwierzyć, że żadne z nas nie wraca już myślami do tego co było... No, chociaż szczerze mówiąc to ostatnio nawet myslalam o tym po imprezie jak się dowiedziałam, że no wiesz... - tak, tak Fiona wciąż nie mogła uwierzyć że rozdziewiczyła, zy raczej rozprawiczyła Karola. - Naprawdę nie spałeś do tamtej pory z żadną dziewczyną? Wiem, że już o to pytałam, ale wciąż ciężko mi uwierzyć... Albo byłam niesamowicie pijana, albo to był naprawdę dobry pierwszy raz - uznała kończąc tym samym swój monolog.


3 - Katastrofa! Cały silnik upierdzielony smarem, zapewne trochę trwało, nim pojazd od czasu awarii trafił do warsztatu. Samo zlokalizowanie miejsca wycieku wymagało nie lada szczęścia i wyczyszczenia wszystkiego dokładnie z zalegającego smaru. Karol wychodzi z pojazdu jeszcze brudniejszy, niż pod niego wszedł. I nieco bardziej zmartwiony.

- O-o - popatrzyła na niego zmartwiona jego zmartwieniem. Bardzo jest źle?

- Zawsze mogę oblać, mam dużo! - Zakrzyknął spod pojazdu i wrócił do swojej roboty. Najgorsze było to, że ta ani stojąca, ani leżąca pozycja nie była obojętna dla kręgosłupa, czego efektem był ból. Przestrzeganie przepisów BHP nigdy nie było jego mocną stroną, nieustannie zdarzały mu się niedociągnięcia. Zapewne tak samo wyglądała praca jego ojca, musiał to mieć Bucket w genach, jak nic!
- Nie mówię wcale o wyłączaniu instynktów, a szukaniu podtekstów. Wy to chyba po prostu lubicie - kontynuował podjętą dyskusję lekkim tonem, jakby rozmawiali o pogodzie - poza tym, kto mówił, że cię podrywam? - Ależ oczywiście, że nawet nie pomyślał o podrywaniu Fiony! Zwyczajnie dzielił się swoimi uwagami i żaden seks ponad rok temu, czy też jego brak nie miały tu absolutnie nic do rzeczy. Tę kwestię już dawno Bucket zostawił za sobą. Otarł ręce o ścierkę i wyciągnął skaner, chcąc mu dać jeszcze jedną, ostatnią szansę.
- No i co? Mogę nawet całe tabuny uważać za atrakcyjne, a ona pewnie ma swoją, prywatną listę - jak na zawołanie pomyślał o Mateuszu i może nawet przez chwilę, krótką, króciutką chwilę zrobiło mu się głupio. Szybko jednak mu przeszło, kiedy przypomniał sobie swoją reakcję na jego przystawianie się do Pankhurstówny. Nie obił mu za to przecież twarzy, jedynie wsadził pośliniony palec do ucha. Nieco się jednak skrzywił. Może to dlatego, że skaner nie odpalił od razu.
- Też byłem pijany - westchnął, dobrze jednak wiedząc, że do stanu Fiony było mu wtedy jeszcze naprawdę daleko. Alkoholu w żyłach wystarczyło mu na tyle, by swobodnie i bez skrępowania dobrać się do obcej dziewczyny. Nie tylko alkohol miał w tym swój udział, ale także coś, czego nigdy nie odczuwał w Rode - poczucie pełnej wolności.
- Nie miałem pojęcia, co robię - to powinno chyba wystarczyć za odpowiedź. Wlazł pod pojazd ponownie, próbując sztuczki ze skanerem, nie do końca jednak wierząc w jej powodzenie. Na krótko przed naprawą wozu Hefertha, nowe cudeńko, które przywiózł z Nowego Jorku, musiał oddać na gwarancję. Został mu jeden, stary, zawodny, robiący w bambuko. Jedynym powodem, dla którego go nie sprzedał albo nie wyrzucił był fakt, że należał kiedyś do jego ojca. Bucket potrafił być naprawdę sentymentalny. Tym razem tego sentymentu nie pożałował. Urządzenie wskazało mu miejsce awarii. Obędzie się zatem bez starej metody z myciem.
- Mogło być gorzej, skaner mnie zaskoczył. Przynajmniej on jeden nie robi mi dzisiaj w jajo - większość sprzętu Bucketa nie była pierwszej nowości, toteż nie było żadnym zaskoczeniem, że ulegał on licznym awariom. Charles starał się je powoli, w miarę swoich możliwości je wymienić na nowe. Najpotrzebniejsze i najbardziej przystępne cenowo rzeczy przywiózł ze sobą do Rode. To w nich właśnie utopił niemal wszystkie zarobione w wielkim mieście pieniądze. Zabrał więc narzędzia i wziął się za odkręcanie.
- To uszczelka poszła! - poinformował Fionę.

- Mówisz jakby faceci nigdy nie szukali podtekstów. Przyznaj szczerze ilu facetów nie pomyślałoby o lodach, gdybym przed nimi klęknęła?
Nie spodziewała się, że Karol przyznałby jej się do takiego toku myślenia. Szczególnie, że kto, wie, może nikt nigdy mu jeszcze loda nie robił? Ona tam wolała nie mieszać się w szczegóły jego związku z Rosą. Akurat w tej sprawie zdecydowanie wolała pilnować własnego nosa.
- Mnie? Nikt. Myślałam, że mówimy tu o wyrywaniu tej jakże gorącej maszyny. Wilgotna, ociekająca olejem, tylko czeka aż spenetrujesz jej podwozie... - powiedziała lekkim tonem, powstrzymując się przy tym od śmiechu.
- No, wiesz, że zazdrość jest oznaką własnej niepewności? Może po prostu nie okazujesz jej wystarczająco miłości? Albo... nie wiem, albo twoja dziewczyna po prostu ma kompleksy i musisz nauczyć się z nimi żyć. Albo zerwać znajomość ze mną i wszystkimi potencjalnie atrakcyjnymi dziewczynami. Ale skoro te tabuny też stwarzają problemy to nie wiem jak ci pomóc - rozłożyła bezradnie ręce. No, niestety, niestety nie była doradcą do spraw męsko-kobiecych.
- Ale wiesz co? Może lepiej mnie nie słuchaj. Przede mną mężczyźni uciekają sprzed ołtarza. A jaka jest twoja supermoc? - roześmiała się. Tak, chyba nauczyła się już z tego śmiać. Albo tak sobie po prostu wmawiała.
- Swoją drogą - zmieniła szybko temat, zanim Charles zaczął zadawać pytania. - Wiesz, że lekarze w tym Rode są po prostu podli? Ten jak-mu-tam? Warleggins, czy jakoś tak jest sąsiadem mojego wuja. Pies nasrał wujowi na wycieraczkę, więc chciałam pokojowo załatwić sprawę. A on jak mnie tylko zobaczył to mi drzwi przed nosem zatrzasnął wyobrażasz sobie?! Jak tylko się zorientował, że nie jestem jakąś "Niffie" kazał mi nie zapychać mu skrzynki pocztowej i trzasnął drzwiami. Co za podły człowiek! Następnym razem mu tą kupę z wycieraczki do skrzynki wrzucę! - postanowiła całkiem poważnie, założyła ręce na piersi i posłała niewinnemu Karolowi rozgniewane spojrzenie. Niestety, był pierwszą osobą, z którą się tym newsem dzieliła, to i najbardziej wybuchła.
- Uszczelka - powtórzyła za nim. - Masz na stanie zastępczą do tego modelu, czy będzie trzeba czekać na zamówienie?
Swoją drogą poczuła pewną ulgę, gdy Bucket postawił jej samochodzikowi "diagnozę". Przynajmniej wiedziała, że to problem na zasadzie "wymienić, wyczyścić, wyjechać z warsztatu".

Ależ Bucket nie miał zamiaru się niczego wypierać. Wyskoczył spod auta i począł grzebać w regałach. Gdzieś chyba miał zapasowe uszczelki...
- Znasz odpowiedź - wyszczerzył zęby, zerkając na Fionę przez ramię - ale my się nie wypieramy, nigdy mi nie przeszło przez głowę, żeby wciskać komuś kity, że nie jestem, jak wszyscy inni - mówiąc my, miał oczywiście na myśli mężczyzn, nie widział konieczności, by to Fionie tłumaczyć. Bądź co bądź, mężczyzn poznała już od podszewki, również od tej negatywnej strony. Fiona mówiła bardzo dużo, co właściwie bardzo mu odpowiadało. Uśmiechał się w reakcji na jej żarty i robił to, co do niego należało. Może przy okazji pomogłaby mu zrozumieć Rosę? Wtedy byłoby idealnie.
- Nie wiem, czy ma problem z kimś jeszcze. Nie sprawdzałem. Na pewno nie mam zamiaru jej testować, a uwagi ma ode mnie dość... Chyba. Ostatnio mi powiedziała, że jestem uczuciowym trepem, więc właściwie to nie wiem - szczerość godna podziwu!
- Moja supermoc? - Odwrócił się przodem do O'Dwyer - mam wymieniać? Nie chcę cię zanudzić. Na pewno jestem trepem, ale to już wiesz. Nie wiem, czy kobiety uciekają mi sprzed ołtarza, bo nie sprawdzałem. Na wszelki wypadek - miał już wszystko, czego potrzebował, mógł się więc wtoczyć z powrotem pod pojazd. Zniknął pod nim w samą porę, by Fiona nie mogła zauważyć jego skonsternowanej miny na wieść o wyczynach ulubionego pana doktora.
- Mam uszczelkę, nic nie bój. Jak uda się ściągnąć wóz, to może nawet będziesz go miała jeszcze dzisiaj - po chwili kontynuował - Warleggan? - Aż wychylił się spod pojazdu, by posłać Fionie zaciekawione spojrzenie - co za Niffie, nic mi nie mówił... To na pewno był on? Znaczy, czasami jest szorstki, ale żeby z mordą tak do ludzi? - Mruknął coś niezrozumiale do siebie i znów zniknął pod podwoziem. Do panny O'Dwyer dotarło zapewne imię. Pamela.

- A czy ja się czegoś wypieram? Ale skoro już mowa, to rzeczywiście nie jestem taka jak wszystkie dziewczyny, dzięki, że zauważyłeś! - zatrzebiotała z wyraźnie udawanym zachwytem i nawet odrzuciła kosmyk włosa do tyłu. A potem roześmiała się.
- Wiesz co? Wydaje mi się, że w tym wszystkim nie chodzi o to, żebym wmówić wam facetom, że trafili na kogoś wyjątkowego. Chyba większość kobiet próbuje przekonać siebie same.
Wzruszyła ramionami. Co mało było na świecie zakompleksionych dziewczyn, które tylko czekały aż pojawi się ich książę z bajki, a życie zmieni się na lepsze?
- Ojojoj... czyli powiedziała ci, że jesteś facetem? - parsknęła. - Nie wiem jak temu zaradzić. Znaczy wiem, ale ty chyba nie chciałbyś pozbywać się męskości operacyjnie... Ale możesz hm... możesz... dać jej kwiaty? - bardziej pytała niż stwierdzała. To było takie banalne, pewnie większości kobiet by się spodobało. - Albo o, wiem! Przygotuj jej kolację. Kto nie lubi jedzenia, nie?
Nie komentowała nic o super mocy. Karol wprawdzie bardzo miło obszedł się z tematem, ale Fiona i tak obawiała się, że wątek w końcu pójdzie w niewłaściwym kierunku. A naprawdę nie miała teraz ochoty o sobie opowiadać. Przynajmniej nie o swoim ślubie. Niedoszłym.
- No, o, właśnie - przytaknęła, gdy poprawił nazwisko. - Nie wiem, czy to na pewno on. Wpisałam jego nazwisko w google - uśmiechnęła się do siebie. Jak w tych czasach łatwo było znaleźć ludzi. - I wyskoczyła mi między innymi lista lekarzy szpitala w Rode. A co znasz go? - założyła ręce na piersi, mając wielką ochotę dowiedzieć się czegoś więcej. Zmarszczyła brwi gdy spod podwozia doszło ją... - Pamela? - powtórzyła. Czyżby już ochrzcił wujowi brykę?
- I co, da się ściągnąć wóz? - zapytała, kiedy Karol założył już uszczelkę.

A ponieważ podnośnik to był złośliwe cholerstwo oboje mogli liczyć tylko na dobry los.
1,2 - niestety to nie był szczęśliwy dzień dla mechanika, podnośnik ani drgnie. Ale może uda ci się znaleźć usterkę?
Karol rzuca kostkami na spostrzegawczość:
2K6 + Spostrzegawczość > 21 - zauważasz, że metalowy pierścień zakleszczył się przy jednym z ramion podnośnika, uniemożliwiając ruch. Wyjmujesz go i maszyna śmiga jak nowa.
3 - masz dzisiaj wyjątkowego pecha. Maszyna odmawia posłuszeństwa, a tobie dodatkowo spadł klucz francuski na stopę, która teraz boli jak cholera. By odnaleźć usterkę rzucasz kostki na spostrzegawczość z punktu pierwszego
4 - olej, który wyciekał z samochodu O'Dwyera znalazł drogę by ciurkiem zlać się w jedno miejsce. Akurat tam trafiłeś stopą, próbując wydostać się spod podwozia. Lądujesz boleśnie na tyłku, ale za to podnośnik działa bez problemu
5,6 - wszystko śmiga jak powinno

- Ach, to już wszystko rozumiem! Jeśli ma wam to poprawić nastrój, to nie ma sprawy - zawołał spod pojazdu w akompaniamencie stukania, skrzypienia i innych metalicznych odgłosów. Znów zaczynało mu się robić gorąco i to bynajmniej nie z powodu podjętego tematu. Temat rozmowy był tu właściwie sprawą drugorzędną. Przyjemny umilacz czasu. Karol lubił gadać w warsztacie, tu czuł się odrobinę lepiej, niż gdziekolwiek indziej - no, prawie. Może dlatego był tak skory do zwierzeń? - To chyba nie o kwiaty chodzi, ani żadne kolacje. Poza tym! Śniadanie chyba też spoko, nie? Bo śniadanie akurat zrobiłem - podrapał się po głowie końcówką klucza. Raczej wątpił, że Fiona pojmie całą istotę, bo nie miała wystarczającej ilości danych. Tu nie chodziło też wcale o to, co zrobił wczoraj, ani dziś, a o to, dlaczego przez tyle lat milczał jak zaklęty, że to Rosa musiała zrobić pierwszy krok i pocałować go w ten zarośnięty pysk, by coś mu choć trochę w mózgownicy przeskoczyło. Charles jednak doceniał, że Fiona choć próbowała pomóc.
- Znam, mieszkał tu. Na górze znaczy - podjął, przerywając na chwilę radosne tłuczenie się. Wszystko było całe w oleju, trzeba było to później doczyszczać, by nie oddać uświnionego! Gustavo powiesiłby go na pasach bezpieczeństwa, gdyby w NY odwalił chałturę. Miał więc chłopak respekt do podobnych spraw. Wielkie miasto nauczyło go dokładności i schludności w tym, co robił. Nauczyło profesjonalizmu. Choć na zewnątrz mógł niekiedy wydawać się odrobinę niechlujny.
Tak się zamyślił nad zagadnieniem, aż...

4 - olej, który wyciekał z samochodu O'Dwyera znalazł drogę by ciurkiem zlać się w jedno miejsce. Akurat tam trafiłeś stopą, próbując wydostać się spod podwozia. Lądujesz boleśnie na tyłku, ale za to podnośnik działa bez problemu.

Założył uszczelkę, starą odrzucił na bok i zajął się doczyszczaniem śladów swojej brudnej roboty. Nieświadom, albo może nie do końca świadom, że dokładnie pod jego stopami rośnie plama, która wkrótce stanie się powodem wielkiego wstydu. I na szczęście, nie była to plama moczu.
- Pamela to jego baba. Nieistotne. Może był po długim dyżu... JASNY CHUJ! - Zaczął, a skończyć przyszło mu na posadzce, z tyłkiem centralnie w plamie, którą przed chwilą sam z silnika wypuścił! Prawy pośladek piekł, jak za starych, dobrych czasów, kiedy babcia Hiacynta namiętnie korzystała ze skórzanego, dziadkowego pasa. Odruchowo aż stanęły mu w oczach łzy.
- Ż-żyję - podniósł się leniwie i wreszcie wyczołgał spod wozu, utykając i rozmasowując po drodze obity mięsień. Będzie siniak, na pewno. W tym całym swoim "szczęściu" postanowił ostatecznie dać jedną szansę podnośnikowi. Chociaż on nie zawiódł. Zawiodła za to koordynacja, która sprawi, że Bucket jeszcze przez dłuższy czas nie usiądzie spokojnie na tyłku. Uśmiechnął się słabo znad maski powoli opadającej w dół.

Uśmiechnęła się lekko, trochę smutno. Może chociaż Rosa poczuje się przy nim wyjątkowa. Jej Darren już dawno dał do zrozumienia, że nie wcale nie jest taka nieprzeciętna. Przynajmniej nie dla niego. Inaczej pewnie nie porzuciłby jej dla jakiejś Chinki, w której zakochał się "last minute". Potrząsnęła głową odganiając od siebie nieprzyjemne myśli.
- Śniadanie chyba też jest dobre. Ale zrobienie kolacji na pewno też nie zaszkodzi - mrugnęłaby do niego, gdyby jego łeb nie zniknął znowu pod podwoziem.
- Jak to na górze? Nad warsztatem? W aucie na podnośniku? Zresztą jak się z nim znasz to możesz przekazać mu, żeby lepiej pilnował swojego kundla, bo następnym razem nie zawaham się zwrócić mu tej kupy z wycieraczki.
Dla niej nie było usprawiedliwień takiego zachowywania. Ona jakoś nie czuła potrzeby wyładowywania się na ludziach w tak nieprzyjemny sposób. Tylko po to, żeby pewnie poprawić sobie dzień, a zjebać go komuś innemu. No wielkie dzięki, panie doktorze!
- Mhm, a Niffie to kto? - zdążyła jeszcze zapytań, zanim Karol musiał lądować awaryjnie po turbulencjach z podwoziem. Aż parsknęła śmiechem.
- Wybacz! - wciąż podśmiewała pod nosem się pod nosem. - Chyba zmoczyłeś pośladki - dodała, nawet nie starając się ukryć swojego rozbawienia.

Jedną z niewielu dobrych rzeczy, które Charles wyciągnął z wychowania pod skrzydłami Harpii Hiacynty, był stosunek do kobiet. Kiedy nieco dorósł, nigdy - w każdym razie nie świadomie - żadnej nie poniżył. W latach młodzieńczych wyjątkiem była Rosa, ale i to z biegiem czasu naprostował, a nawet starał się z nawiązką rekompensować. Nawet dziewczęta, z którymi zapoznał się bliżej w Nowym Jorku nie traktował, jak przedmioty. Choć mogło to z perspektywy osoby trzeciej wyglądać właśnie w ten sposób, to Fiona była najlepszym przykładem na to, że aż tak bezduszny i okrutny Charles wcale nie był. I tej myśli się trzymał. Podobnie, jak swojego obitego tyłka. Zanotował uwagę o kolacji i obiecał sobie, że na pewno kiedyś z niej skorzysta.
- Ech... Serio? Nie zauważyłem! - Obrócił się tyłem do Fiony, mimowolnie ukazując jej prześliczną plamę oleju, podkreślającą jego krągłości. Aż z tego wszystkiego na chwilę zgubił wątek! Jęknął z bólu, kiedy coś mu przeskoczyło w krzyżu - no, to ten. Nad warsztatem mieszkał i to ładnych parę miesięcy. Trochę sobie nawzajem pomogliśmy i ej! Obsrańca to Ty szanuj, to też mój syn - zaśmiał się. Dobrze wiedział, że Obsraniec umiłował sobie niezwykle podkładanie ładunków w najmniej spodziewanych miejsca. Bardzo dobrze także wiedziała o tym Rosa, która miała już przyjemność paść ofiarą takowego. Czasami tęsknił za Jego Piszczącym Majestatem w warsztacie. - Ale powiem mu, żeby lepiej go pilnował. I nie wiem, kto to Niffie. Pewnie Artem mnie z kimś zdradza! Nic się nie martw, zapytam go - uśmiechnął się do O'Dwyer, kiedy samochód wreszcie opadł na cztery koła. Bucketa tymczasem bolały plecy, tyłek i godność. Wszystko dlatego, bo zachciało mu się głupiego podnośnika.

Fiona mniej podziwiała naolejone krągłości. Raczej ubolewała nad materiałem, który został potraktowany takim świństwem. No, ale koniec końców Charles na pewno miał jakieś ubranie robocze, więc tak czy siak musiało być porządnie ubabrane.
- Brałeś udział w jego wychowaniu? To nie dziwne, że ten pies robi co chce! - roześmiała się, bo mimo tego całego odreagowywania i wściekania się była właściwie w dobrym humorze. - Powiedz, powiedz. Inaczej źle się to dla niego skończy. Warlegginsa, nie psa - dodała, żeby nie było wątpliwości, bo w końcu piesek nie jest winny niekompetencji właściciela. - Zdradza? Ciebie? I wystawia na próbę wasz... bromance?
No, mogła tylko zgadywać, ale po reakcji Karola wydawało się to najbardziej logiczne.
- Gotowe? - też się uśmiechnęła, spoglądając w kierunku samochodu.

Materiałem Charles przejmował się najmniej - i tak był już uświniony, czym tylko się dało, a nawet na takie okropne plamy mechanik miał już swoje patenty. Na wychowanie szczeniaczków także... A przynajmniej tak mu się wydawało. Aż potarł dłoń o dłoń z radości. Bo w istocie, skończył z samochodem wuja. Przedtem kilka razy upewnił się, że oczyścił wszystko ze starego oleju.
- Przydałoby się jeszcze nalać co nieco - otworzył maskę, by zapoznać się, na czym dokładnie jeździ automobil starego wujaszka. Na szczęście niczym go nie zaskoczył.
- Wcale nie robi, co chce! - Zaperzył się Bucket - mojego Psa wychowałem tak samo i zobacz, jaki grzeczny - ręką wskazał wylegującego się na fotelu burka, który miał w tej chwili gdzieś cały świat. W istocie trafił mu się pies - anioł, co cały świat miał w swoim szerokim... poważaniu. Obaj pasowali do siebie idealnie.
- Ja mu wszystko wybaczę, nawet zdradę. Ostatnio jestem okropnym kumplem, bo dzielę czas na pracę, jego i Rosę. Z naciskiem na Rosę. - Uśmiechnął się głupawo, kontynuując wlewanie oleju. Gdyby tylko Warleggan wiedział, ile szybkich numerków odbyli w jego małej, mieszkalnej przestrzeni...

Fiona zerknęła w kierunku psa, który naprawdę wydawał się mieć wyjebane na wszystko. Tak przynajmniej wnioskowała, przyglądając się zwierzęciu, które wcześniej odwróciło się do nich zadem.
- Nie wiem co mu zrobiłeś, ale rzeczywiście wydaje się spokojny. Pewnie wmusiłeś w niego tyle karmy, że biedak nie może się ruszyć - parsknęła. Oczywiście wierzyła, że Charles potrafił wytrenować psa, chociaż wydawał jej się bardziej typem, który pod spojrzeniem psiakowych "jelenich" oczu oddałby mu każdy smakołyk.
- Odniosłam wrażenie, że masz więcej niż jednego znajomego... A mama mówiła nie ufaj fejsbukowi - pokręciła głową rozczarowana nad sobą. - Ale rzeczywiście gdybym nie miała więcej przyjaciół to też bym temu jedynemu wybaczyła każdą zdradę... No, samochód zrobiony? Mogę już pisać do wuja, że kryzys zażegnany? - uśmiechnęła się lekko.

Charles miał bardzo miękkie serce, jeśli chodzi o zwierzaka. Próbował już kilkakrotnie go odchudzić, zawsze kończyło się tym samym - wspólnym przetrzepywaniem lodówki w poszukiwaniu kąsków. A Pies z charakteru zawsze był spokojny, leniwy. Nigdy nigdzie mu się nie spieszyło. Sumując wszystkie jego wady, i tak wychodził wymarzony kumpel.
- Nie muszę w niego nic wmuszać, wierz mi - odparsknął, zakręcając wreszcie korek. Jeszcze zerknął pobieżnie, czy wszystko gra, szybka inspekcja przewodów i innych uszczelek, które mógł zobaczyć gołym okiem.
- Przy tobie nie istnieje określenie skrótu myślowego, co? - Zaśmiał się. Faktycznie, jego konta na portalach społecznościowych po prostu sobie istniały. Ostatnio zalogował się jedynie po to, by ustawić sobie z Rosą status w związku. Czuł się wtedy niemal tak, jakby zawierał małżeństwo, a to tylko głupi status! Media społecznościowe były - i nadal są - okropne. Status polubiło czterdzieści jeden osób, to zapewne oznaczało, że przybliżeniu tylu bliskich znajomych miał Bucket. W rzeczywistości regularnie widywał się tylko z garstką. Jemu wystarczali, dlatego tak, wybaczał. Jemu też wybaczano.
- Nic się nie martw, tobie też wybaczyłbym zdradę - zatrzasnął klapę bagażnika z hukiem. Pies aż podniósł łeb - gotowe. Możesz meldować wykonanie zadania.

Zerknęła na psa i uśmiechnęła się rozbawiona.
- No dobra, w to akurat wierzę.
Pies wciąż wypinał ku nim swoje leniwe dupsko i nie zapowiadało się, by prędko się to zmieniło.
- Ta, jakbym w ogóle miała możliwość cię zdradzić... - myśląc oczywiście w kategorii bromancowej, która między nimi właściwie nie istniała. Jeśli jednak się nad tym zastanowić... - Chociaż właściwie to chyba to zrobiłam. Zdradziłam nas wtedy w restauracji przed Rosą, nie? - wzruszyła niewinnie ramionami i zaraz wystukała wiadomość do wuja.
- Dzięki za serwis, Charles. To ile to będzie?
Pewnie dogadali cenę głównie za uszczelkę, bo znając Karola zapewne mało skasował za robociznę. No, chyba, że uznał, że Fiona nadziana to może z niej kasę ciągnąć. Niemniej jednak jakąkolwiek podał cenę Fiona zapłaciła, a jeśli Bucket był piechotą to podrzuciła go do domu. Jeśli nie to pożegnali się i odjechała.

Koniec