CHARAKTER I HISTORIA POSTACI
- Moją rozmówczynią jest Erin van Rooy, córka Maxa van Roy znanego z tego, że w 2217 roku, wraz z kilkoma amerykańskimi archeologami odnalazł wrak Quedagh Merchant, statku powietrznego niesławnego Willa "Dzieciaka" Turnera , jednego z najokrutniejszych piratów wszechczasów. Byłaś tam, prawda? Tym samym jako niespełna dziewiętnastolatka brałaś udział w jednym z największych odkryć archeologicznych dwudziestego trzeciego wieku!

- Czekaj, bo się zarumienię… Tak naprawdę nie ma w tym wiele mojej zasługi… Od czternastego roku życia podróżuję z ojcem i grzebię w przeszłości. Ja miałam po prostu szczęście, być wśród ekipy, która była naprawdę dobra. Przyznam się, ze chętnie bym wyszła z jego cienia, bo mam kilka swoich odkryć na koncie! <śmiech> Wiem, że to dopiero początek drogi, ale wszyscy wymagają bym powtórzyła sukces ojca...

- Niektórzy mówią, że okradasz groby…
- Jak prawdziwa Lara… <śmiech> Nie, to nie tak wygląda, ale w tym zawodzie często trudno odróżnić kto ratuje zabytki i ich szuka, a kto okrada groby.

- Tak, szczególnie teraz, kiedy ruiny dawnych miast zaroiły się od Stalkerów. Ale, może zacznijmy od początku… Zacznijmy może od tego, kim był ten pirat?

- Will "Dzieciak" Turner, był żołnierzem, który brał udział w wojnie. Wygląda na to, że był bardzo zafascynowany osiemnastowiecznymi piratami, bo swoje zachowania wzorował na Williamie Kiddzie, od którego zaczęły się legendy o pirackich skarbach. Turner zdezerterował i porwał jeden z bojowych transporterów powietrznych, przez co zapoczątkował falę paramilitarnych gangów, z którymi świat się zmagał po Woinie.

- Nie brzmi to tak romantycznie...

- Romantyczni piraci występują w filmach i grach! <śmiech>
- Moje marzenia o porwaniu przez piratów zostały zdruzgotane! Ale, jak to się stało, że zajęłaś się archeologią ekstremalną?

<śmiech>
- To najładniejsze określenie, jakie słyszałam!

- To jak dziewczyna z małego miasteczka, będącego dawną kolonią karną stała się poszukiwaczem skarbów?

- Miałam mądrego ojca… <śmiech>  Urodziłam się w Rode, ale to chyba nie te czasy, by dziewczyna z prowincji nie miała dostępu do nauki.

- van Rooy to holenderskie nazwisko…

- Tak, ale w moich żyłach płynie też polska krew, nawet trochę mówię tym językiem. Mama jest z polskiej rodziny. Bardzo chciałabym ten kraj zobaczyć… Może wyruszę na poszukiwania bursztynowej komnaty Prezesa? <śmiech> Polska to kraj z bardzo bogatą, chociaż smutną historią. A do tego pokolenia polityków, wyciągających od obywateli pieniądze. Gdzieś te skarby muszą być schowane i pewnie nie jest to Lesotho.

- Okej! Widzę plany na kolejne odkrycia!

- Uwierz Jess, jest ich bardzo dużo. Niby nie ma już białych miejsc na mapach, ale ciągle jest wiele zagadek przeszłości do odkrycia.

- To jak się nimi zajęłaś?

- W dwieście piątym roku, moja rodzina przeżyła bardzo trudne chwile. Straciłam wtedy matkę i siostrę, a ojciec po prostu nas spakował i wyjechał. Od tamtej pory właściwie więcej czasu spędzaliśmy na badaniach i wykopaliskach niż w jakimś domu, w tradycyjnym rozumieniu.

- Jeździłaś z nim?

- Tato zawsze uważał, że zdecydowanie lepszym nauczycielem niż szkoła, jest życie. Od dziesiątego roku życia miałam indywidualny tok nauczania, który odbywałam zakurzona i ubłocona w przeróżnych miejscach. Przyznam, że wtedy tego nienawidziłam… <śmiech>

- No tak, nastolatce w głowie inne rzeczy, niż grzebanie w przeszłości!

- Dokładnie! Na szczęście szybko znalazłam hobby, które mnie przy ojcu zatrzymało. Skarby!<śmiech>

- Okej… To teraz piraci!

- Hah! To właśnie przez tę mapę, którą znaleźliśmy we wraku okrętu powietrznego  Turnera, zakochałam się w szukaniu skarbów!

- Więc jednak! Nie jesteś archeologiem, tylko łowcą skarbów, grabieżcą grobowców! <śmiech>

- Nie wiem czy Lara, albo Ohio Jones, dopuściliby mnie do swojego szacownego grona, o Natanielu Drake’u nie wspominając!

- No dobra! A co z mapą?

- Doprowadziła nas do Wyspy Dębów, tej legendarnej, na której "Dzieciak" miał ukryć skarby. Część znaleźliśmy, niestety… Konkurencyjny obóz nam to odkrycie ukradł.

- O rety! To w archeologii takie rzeczy się dzieją?

- Zdziwiłabyś się, jak często… To już zmieniło się w walkę o zasoby i wiedzę.
Antyczny dysk twardy, albo holodysk sprzed wojny może mieć bardzo duzą wartość.

- Ale nigdzie nie było o tym mowy!

- No właśnie… Nie wszyscy pracują dla muzeów i uniwersytetów. Niektórzy dla prywatnych kolekcjonerów i pieniędzy.

- Ouć… Masz kogoś konkretnego na myśli.

- Mam… Ale nie powiem. <śmiech>

- <śmiech> brzmi jak fantastyczna przygoda!

- Większość czasu spędza się w archiwach. Jak mówił Ohio: „porzućcie marzenia o zaginionych miastach i ukrytych skarbach!”

- Zatem potem…

- Studia w Vancouver, Berkeley, wykopaliska i badania terenowe… Nuda, bo bez fajerwerków, ale zrobiliśmy dużo dobrego dla archeologii.

- To co teraz?

- Trochę odpoczynku… Wracam w rodzinne strony. Myślę, że czas odgrzebać trochę rodzinnej przeszłości. Tam ciągle są miejsca zapomniane przez człowieka i historię.

- Jest tyle skarbów do znalezienia!

- I grobowców do splądrowania! <śmiech>

- Ostatnie pytanie, bo nie mogę o to nie zapytać... Wyglądasz tak młodo!

- Taak... Psikus genetyczny. Dojrzewanie zapomniało o mnie. Do piętnastego roku życia wyglądałam jak dziesięcioletni chłopiec i to taki chudy. Moja rodzina jest długowieczna, więc pewnie mój praprapradziadek znalazł źródełko wiecznej młodości! <śmiech>

- Poważnie?

- A to już tajemnica...