Rok wcześniej, jesień.


Pogoda przybierała coraz bardziej zimny charakter, co powodowało coraz rzadsze pojawianie się Lloyda w parku, jednakże ten dzień był inny niż wszystkie o tej porze roku. Słońce świeciło, ptaki kwiliły, a fakt że na drzewach nie było liści potęgowało wrażenie odradzającej się natury. Żyd jak każdej niedzieli, wziął ze sobą gitarę i przeszedł się na spacer do parku, usiadł na tej samej ławce co zawsze i zaczął pobrzdąkiwać. Na początku nie było to nic wybitnego, ot musiał nastroić instrument. Kiedy w końcu i to zrobił, rozejrzał się dookoła, wszędzie było wielu ludzi którzy odpoczywali przed jutrzejszym powrotem do szarej rzeczywistości, kolejną rzeczą jaką zauważył był mały straganik z wielkim jak on sam, szyldem "Gorące Napoje". Staruszek zostawił gitarę na ławce, licząc że żaden huncwot nie zdecyduje się go okraść, albo po prostu wziąć "bezpańską" rzecz. Lamperouge kupił sobie duży kubek gorącej czekolady i wracając, na szczęście okazało się że żaden złodziej akurat tędy nie przechodził, usiadł na swoim miejscu i ponowie wziął gitarę do rąk, ponownie zaczął pobrzdąkiwać, bardziej myśląc co tu zagrać niż grając i w końcu przypomniał sobie o pewnej piosence Erica Claptona, muzyka sprzed ponad dwustu lat. Przed rozpoczęciem poprawił się jeszcze na ławce, wziął łyka czekolady i zaczął grać.