CHARAKTER I HISTORIA POSTACI


Odkąd pamięta jej jedyną rozrywką były polowania na które zabierał ją ojciec. Rozrywką i pracą, ponieważ w Rode nie każde dziecko mogło sobie pozwolić na zabawę w czasie gdy inni pracowali. Max miała szczęście i pokochała to do czego została przyuczona.
Miała być pierworodnym. Długo wyczekiwanym synem i pomocą w czasach oraz miejscu, z którym nie każdy umiał sobie poradzić. Od małego czując jak wiele się od niej oczekuje, starała się zadowolić wymagania ojca, jednocześnie dostrzegając, że nigdy nie będzie mogła stanąć obok jak równa jemu.
Przez całe swe dzieciństwo rwała się do wypraw, mając do wyboru tylko je lub kuchenną pomoc w towarzystwie matki. Słabej kobiety, którą mąż już dawno przestał kochać. Bystre oko dziecka wyłapywało relacje między rodzicami, jednak prosty umysł nie rozumiał wszystkiego i Max powoli zaczęła stawać po jednej ze stron.

Mimo różnic, nigdy nie przestała kochać matki. Wręcz przeciwnie. Z roku na rok doceniając ją coraz bardziej, nawiązała z nią silniejszą więź niż z ojcem. Główną rolę musiała tu grać ocena, jaką otrzymywała od obojga. Matka była dumna ze swej córki, ojciec jednak zawsze krytycznie podchodził do jej umiejętności i zachowania. Wyrastając w przeczuciu niedoskonałości, Max wielokrotnie pragnęła rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady do Nowego Jorku. Marzenie z każdym rokiem coraz silniejsze, stało się celem wraz ze śmiercią matki. Max musząc się pogodzić ze stratą i żyjąc w przekonaniu o winie swego ojca, opuściła dom, by wynająć stare mieszkanie i żyć na własny rachunek. Samodzielność nie miała być łatwiejsza, jednak uparta Max i jej pragnienia stojące na tej samej półce z żalem do ojca, musiały pomóc. Nie rzucając profesji, którą znała najlepiej, kobieta nie przestała również myśleć o planach wyjazdu. Zmuszona jednak odłożyć go na jakiś czas, Max nie wyobraża sobie pozostawienia Ash samej. Świadoma jak daleko jej do ideału starszej siostry, stara się wspomóc młodą, jakby ta miała tylko Max.