start

To co uwielbiała na takich jarmarkach, to wszelkiego rodzaju pojedynki. Na ostatnim bawiła się w przy siłowaniu na ręce, na tym musiała wziąć udział w bitwie na śnieżki. Koniecznie też musiała stawić się na miejsce jako pierwsza, dzięki czemu mogła grać rolę kapitana drużyny. Wierząc, że na swoją nie będzie musiała długo czekać, powzięła odpowiednie przygotowania. Z domu wybrała się w skórzanej kurtce, podbitej futerkiem, wychodzącym na kołnierz. Na głowę naciągając szarą czapkę, zgarnęła jeszcze rękawiczki, by chłód śniegu nie powstrzymał ją przed dokopaniem przeciwnej drużynie.
Zdecydowanie będąc w doskonałym humorze, na teren festynu przybyła bez zwłoki, omijając stoiska ze słodyczami i alkoholem. Obiecując sobie pyszną nagrodę po bitwie, pochyliła się po drodze po trochę śniegu i lepiąc kulkę, dotarła na pusty jeszcze plac. Dostrzegając skrzynkę z czapami do wyboru, miała ochotę zignorować obowiązkowy element. Nie chcąc jednak wyjść na tym gorzej, złapała za czapę Mikołaja i wcisnęła ją sobie na głowę. Kręcąc się po placu w oczekiwaniu na pozostałych, lepiła kolejne kulki, które trafiały w drzewa, póki nie pojawiła się druga osoba.
To właśnie w nią poleciała śnieżna, niezbyt twarda kulka. Ot tak na rozgrzanie! Max uśmiechnęła się szeroko, ciekawa jaka czapa zostanie wybrana przez śmiałka.

<- z Jarmarku.

Vincent i Gwen po dość niezręcznej sytuacji, buszowali po straganach, a teraz po prostu spacerowali, gadając o czy,ś niezobowiązującym, gdy nagle zabłąkana piguła, trzasnęła w jego skroń. Aż mu we łbie zadzwoniło.
- Co do ?!... - strzepnął z czapki białą brejkę i wypluł to, co się dostało przy okazji do ust. Obejrzał się za intruzem, który śmiał go zaatakować i dojrzał...
-Max ! - uśmiechnął się złowieszczo - Pardon, obowiązki wzywają! - i przeskoczył przez barierkę, by zrzucić swoją czapkę, porwać tą elfią, należącą do drużyny przeciwnej.
- Kopę lat ! - porwał trochę śniegu spod nóg, uformował kulkę i rzucił w kierunku Max.

start

Po skończeniu swojej zmiany Rosa popędziła do domu ażeby się przebrać w bardziej odpowiednie ubrania. Nie obchodziła świąt, ale w jakiś sposób co roku udzielał się jej świąteczny nastrój. Lubiła pokazywać się na zimowym festynie. Gorącą czekoladę i lukrowane pierniki, które zawsze tam sprzedawano. No i lampki. W domu rozwieszała je w oknie u siebie w pokoju, żeby ładnie wyglądały. Zjadały z resztą mniej prądu niż jej lampka przy łóżku i czasem zastanawiała się, czy nie zamienić jej właśnie na ledowy sznur wsadzony w szklaną kulę.
Wcisnęła na głowę czarną czapkę, szyję owinęła czerwonym szalikiem. Zamierzała dobrze się zabezpieczyć przed śnieżkową bitwą, na którą wybierała się z razem z Max i innymi. Wzięła też rękawiczki. Może było to dziecinne, ale nosiła takie na sznurku. Zdecydowała się na taką opcję gdy któryś raz z rzędu je zgubiła.
- Max! - przyspieszyła kroku zbliżając się do placu. Uśmiechnęła się i do Vincenta. Wyglądało na to, że już całkowicie wyzdrowiał po pobycie w szpitalu. To dobrze. Sięgnęła po czapkę mikołaja i nasunęła ją na swoją. - Wygramy! - wyszczerzyła się do Edamsa zakładającego czapkę elfa.

Start

Kurtka, szalik, rękawiczki. Ale bez czapki! Zgubił albo zostawił w mieszkaniu, nie mógł dojść z tym do ładu, lecz teraz uszy mu marzły, w komplecie do czerwonego nosa.
Szedł, wracał właściwie skądś, nie wiadomo skąd, zamyślony. Oglądał jak ludzie bawią się na festynie. I już mu się zdawało, że widzi kogoś znajomego, kiedy znalazł się w zasięgu placu, gotowego na bój. Niewiele myśląc schylił się po puszysty śnieg i zmiął go w dłoniach tak, że po chwili uformowała się z tej nietypowej gliny, okrąglutka śnieżka. Znalazł też Królewnę Śmieszkę! I to właśnie w stronę Max wycelował. Czy trafił? To się okaże! Jak ten złośliwy chochlik czmychnął przed zemstą, niby w te pędy ratować skórę. Nic z tych rzeczy jednak! Ubrał elfią czapkę!
- Zamieć-emy ich! - zasucharzył do Vinca z uśmiechem.

/ z placu

Rozstali się z Jenny i małą Lizzy, informując ją, że jakby miała ochotę to będą na polu za stoiskami, gdzie rozgrywano pierwsze bitwy na śnieżki. Między nim a Charlesem zapadła cisza, przerywana chrupaniem pierników. Co kilka kroków wymieniali grzecznościowe - dzień dobry - na widok znajomych twarzy. Dotarli w końcu na miejsce, gdzie czekała na nich już dobrze znana zgraja. Artemis złapał za czerwoną czapkę mikołaja, wybierając tym samym zespół dziewczyn.
Świadomie, lub też nie.
— Hej Max, Rosa! — machnął do nich ręką i wyciągnął w ich stronę szeleszczącą torebeczkę z piernikami. Spojrzał po reszcie i chyba dopiero wtedy do niego dotarło gdzie się wpakował. Schował żarełko do kieszeni i naciągnął na głowę czapeczkę.
— Bijemy się?

/z placu

Pogadali sobie od serca z Artemem, wymienili uwagi dotyczące słodkiej Pameli, a nawet pojedli pierniczków. W całkiem dobrych nastrojach trafili w sam środek pola bitewnego, a Karolowi aż się zaświeciły oczy z radości! Jego ulubiona zabawa, w którą nigdy nie był dobry! Pierwsze grudy ubitego puchu poszły już w ruch, drużyny niemalże wybrane... Nie mógł się więc Bucket powstrzymać przed kolejnym pretekstem do natarcia dziewcząt (i Artema!) śniegiem, dlatego na przekór Różyczce i swojemu elfowi Warlegganowi, założył czapkę, hehe, elfa i ustawił się po przeciwnej stronie. Pierwsza kulka zaraz pofrunęła w stronę pana doktora. Celował prosto w jego torebkę z piernikami i - co było więcej, niż pewne - trafić mógłby wszędzie, nawet prosto w jego piękne zęby. W torbę jednak nie wceluje, na bank!

/ z ozdabiania bałwana

Po kawale dobrej, kreatywnej roboty odwalonej przy bałwanie, Tayę i Theo przywiało bardziej na obrzeża jarmarku, gdzie już z większej odległości dostrzegli jakieś małe zamieszanie i znajome twarze. Ruszyli w tamtą stronę i przystanęli obok barierki, przyglądając się temu, co też miało się odbyć.
Chambers zauważywszy Vincenta, Paddlera i Bucketa uśmiechnął się głupkowato.
- No nie wierzę, bitwa na śnieżki - zwrócił się do Tayi. Szybkie zorientowanie się w sytuacji wystarczyło by dostrzec, że brakuje im jednej osoby w drużynie.
- Skoro już ustaliliśmy, że mam mentalność trzylatka, muszę przyznać, że odczuwam nieziemską pokusę wzięcia udziału w bitwie - powiedział do Crimson, uśmiechając się szelmowsko. - Musisz mi więc wybaczyć. Na chwilę - dodał, po czym przelotnie pocałował ją w usta i już ładował się całkiem zgrabnie przez barierkę, zacierając ręce odziane w rękawiczki.
- To co panowie, przyda się wsparcie? - Zapytał, podchodząc do Paddlera i Vincenta. Szczelniej zapiął pilotkę, po czym sięgnął po irytująco dzwoniącą czapkę elfa i wcisnął sobie na głowę. Schylił się i pozbierał trochę śniegu, lepiąc z niego kulkę. O ironio, nigdy tego nie lubił, bo to zwykle on obrywał i to w uszy. To na starość się odkuje. Chyba.

Skoro Vincent wbił się w środek bitwy na śnieżki to Gwen nie zostało nic iniego jak kibicować. Nie miała ochoty na rywalizację. Stanęła niedaleko, wkładając ręce do kieszeni płaszcza i obserwując rozwój sytuacji.

/bałwan

Tak, jak tylko zobaczyła co się tam wyprawia była pewna, że Theo sobie nie odmówi. Zresztą nie widziała powodu, dla którego nie miałby się pobawić. Tay się na to średnio nadawała, każdy okruch śniegu pod kurtką byłby dla niej tragedią, można było się rzucać śnieżkami, ale delikatnie! Więc wolała się tam między facetów nie pakować, dla zachowania własnej radości.
Niech się Theo pobije.
- Przecież nie będę cię zatrzymywać, bałwanku - parsknęła, stanęła na palcach by go pocałować i oparła się o barierki, majac nadzieje, ze nie dostanie.

//Bilokacja

Erin ciągle była jeszcze osłabiona po wydarzeniach w Głebokim Gardle i, potem, w lesie. Z ran wylizała się bardzo sprawnie, pod okiem Artemisa, ale mimo wszystko nie czuła jeszcze pełni sił. A może była to tylko jej wymówka, by nie musieć nic robić dalej? By nie ciągnąć swoich poszukiwań, by nie grzebać tam, gdzie grzebanie pozbawiło życia Lucy i o mały włos także jej?
Niemniej, nie mogła już dłużej siedzieć w domu. Zważywszy na to, że nie był to jej dom, tym bardziej powinna wyjść na świat i zorganizować coś dla siebie. Albo przynajmniej, nie pogrążać się dalej w mrocznych myślach. Opatuliwszy się zatem w ciepły sweter, który podkradła swojemu lekarzowi, oraz kurtkę podszytą futerkiem, nacisnęła kapelusz na głowę i omotała się szalikiem. Tak uzbrojona, jeszcze w wysokie buty, które ostatnio uratowały jej nogę przed zmiażdżeniem, a które zawsze nosiła, z decyzją, że nie wymieni ich póki się nie rozwalą. Ruszyła przez miasto.
Z przyjemnością, mieszającą się z melancholią, rozpoznawała ulice, które przemierzała jako małe dziecko z rodzicami i pewnie głównie dlatego, nogi poniosły ją w kierunku świątecznego festynu, na który dawniej uwielbiała przychodzić. Chociaż tutaj wszystko wydawało się teraz mniejsze, to jednak ozdoby, i świeży śnieg, sprawiały, że serce pozbywało się trosk i bólu.
Śmiechy i głośne okrzyki przyciągnęły jej uwagę, więc powłócząc nieco nogami, doczłapała się w miejsce, gdzie miała się zacząć niedługo bitwa na śnieżki.
Wyczerpana swoim spacerem, oparła się o barierki, uśmiechając się na widok Max, która jak zwykle wszystkim dowodziła.

Odskoczyła zgrabnie przed kulką, posłaną przez Edamsa. Dumnie pokręciła głową i parsknęła śmiechem nad nieudanym rzutem mężczyzny. Nie nabił zbyt wielu punktów celności przez te ostatnie lata!
Max pochyliła się, by zebrać kolejną porcję śnieżki, ale prostując się, tylko strzepała biały puch z dłoni. Nastraszyć pewnie chciała! Dostrzegając przyjacółkę, puściła jej oczko i kiwnęła głową, bo ani myślała pozwalać jej uciec do przeciwnej drużyny.
- No ba!
Zawtórowała Rosie i posłała usmiech Mateuszkowi, zjawiającemu się znikąd. Widząc jego wybór czapeczki, zmarszczyła czoło z groźnym spojrzeniem, w którym czaiło się rozbawienie. Paddler musiał poznać nieme ostrzeżenie przyjaciółki. Natrze go śniegiem!
- Cześc! Hoho.
Odpowiedziała doktorkowi i uniosła kciuk w górę na jego wybór. Doskonale. Ta walka wydawała się przesądzona nawet w momencie wyboru Karola. Widząc co też Wiadro czyni, Mason poczuła się w obowiązku obrony, więc gdy kulka śmignęła w Artemisa, Max posłała drugą w Karola.
Ze śmiechem czekając na jego reakcję, dostrzegła Theo z którym jeszcze nie miała okazji pogadać i Erin, do której także wysłała jedną z kulek. A co, niech się porusza trochę!
- Gdzie czwarta osoba!?
Zawołała, patrząc po wszystkich gapiach. No co za tchórze! Co prawda Max mogła grać nawet w trójkę, ale ani myślała komukolwiek dawać forów.

← z ozdabiania bałwana, po przekazaniu Scottowi Lizzie

Dała się namówić. Po odstawieniu dzieciaka, Watson bardzo chętnie kierowała się na pole bitwy na śnieżki. W drodze do celu poprawiła szalik, kurtkę i czapkę. Tą ostatnią naciągnęła na uszy, pamiętając doskonale jak nieprzyjemnie jest oberwać w ucho. Wolała tego uniknąć. Pożałowała jedynie, że nie miała przy sobie nauszników.
Zdążyła zauważyć parę osób. Część jej nieznanych, część poznanych i już znanych. Dostrzegła Artemisa i Charlesa, którzy mieli różne czapki, dalej widziała Theo czy też Tayę stojącą na uboczu; wywnioskowała więc, że prędzej robi za komentatora bitwy niźli aktywnego uczestnika!
Porwała dodatkową czapkę, którą wcisnęła już na posiadaną.
— Tutaj! — zawołała na pytanie Max. Klasnęła nawet ciemnymi rękawiczkami, gotowa do boju.
O ile się rozezna, w kogo rzucać, hehe.

Na chwilowo zaistniałym polu bitwy na śnieżki nie było wiele obiektów. Widoczność była całkiem zadowalająca. Od jednej strony była część wydzielona dla widowni, więc każdy przechodzeń czy zainteresowany bitwą mógł obserwować z tamtego punktu.
Na polu postawiono na sztorc po dwie liche palety, które zostały płytko wbite w ziemię. Oprócz nich dodatkową osłoną dla walczących były zaistniałe zaspy (dwa boki pola ograniczone były przez drzewa). Zgromadzony śnieg miał gwarantować zasób "amunicji".

Podszedł do swojej elfiej drużyny poprawiając własną czapkę. Pociągnął krótko nosem i zadarł brodę w górę żeby kątem oka spojrzeć na swoich przeciwników. To był chyba ten moment kiedy każdy szykował się do rozpoczęcia starcia, obmyślając jako taki plan działania. Koniec końców zamieni się to w wolną amerykankę, ale pozory należało zachować.
- Panowie... - zaczął Paddler. Klasnął odzianymi w rękawiczki rękoma. - Nie dajmy się zbałwanić. - rzucił pierwsze co mu na myśl przyszło. Fakt, faktem, on już bałwanem był. Bezsprzecznie! Rozejrzał się czujnie, a kiedy miał już postąpić do przodu zobaczył w tłumie osób przy barierce znajomą twarz, której nie mógł do końca przypisać do imienia. Gdzieś z tyłu głowy wiedział, że Erin to Erin, ale bardzo dawno jej nie widział. Do tego w zimowym wydaniu. Już do końca bitwy na śnieżki będzie mu siedzieć w głowie!
W porównaniach o rycerzach i damach serca zatopił się tylko na chwilę, kiedy zwijał z ziemi trochę śniegu. Zlepił kulkę i wycelowawszy pi-razy-drzwi, rzucił w spóźnialską Jenny. A potem czmychnął kawałek dalej, zbierając amunicję i chroniąc się przed uderzeniem.

Suchary Paddlera były tak zacne, że aż otarł łezkę wzruszenia spod oka. Zamieć-emy. Zbałwanić. No za ten suchar, dam ci puchar, milordzie! Vincent z radością przywitał zarówno Charlesa i Theo w swojej drużynie. W sumie on to nie miał za dobrego cela, ale nie wiedział jeszcze, że Karol wcale nie był lepszy ehehe. Zapewne Max ich rozgromi, ale tu chodziło o dobrą zabawę, prawda.
- Panowie. Wchodzimy - rzucił tekstem rodem z pierwszego odcinka "Przyjaciół" (Taki ultra stary serial z XXI wieku)
Uśmiechnął się szelmowsko, rzucił śnieżką prosto w Rosę i sam czmychnął za paletę, by tam stosować ostrzał z ukrycia.

Charlesowi nie udało się wytrącić ciasteczek bo na całe szczęście Artem w chwili przytomności umysłu schował je do kieszeni. Uśmiechnął się do Max w której widział jedyną szansę na wygraną. Pani Myśliwa z pewnością da popis swoich umiejętności. Widok Jenny zaskoczył lecz nie był niespodzianką, już po błysku w oku na słowo bitwa, wiedział że przybędzie dokopać miejscowym. Z ulgą przyjął fakt wybrania tej samej drużyny co on. Wyszczerzył się do niej i skorzystał jeszcze ze swobody rozejrzenia się po gapiach. Dostrzegając Erin, pomachał jej, ciesząc się, że wróciła do zdrowia po traumatycznych przeżyciach w lesie. Mało brakowało, a pożegnałaby się z nogą. Gdy bitwa się zaczęła, Artem zebrał trochę śniegu i przypuścił atak na Charlesa, po czym się wycofał, za Max hehe. Zamierzał trzymać się gdzieś z boku, na tę chwilę *.

* - będę dopiero późnym wieczorem.

Theo taktycznie rozeznał się po polu bitwy. Paleta była z pewnością udogodnieniem, ale nie na długo. Jego celność była doprawdy bardzo średnia, uznał zatem, że najlepszą taktyką będzie walić na odlew, a nóż w kogoś trafi. Grunt, żeby nie w swoich! Przyswoił, kto jest w jego drużynie, po czym pierwszym śnieżnym pociskiem wycelował w Max i Artema, skoro była ich dwójka. Większe prawdopodobieństwo, że kogoś jednak trafi.
Wycelowawszy, wykonał odwrót za paletę, obserwując w szparach między deskami rozwój sytuacji. Oczywiście trzymał się w bezpiecznej odległości od przerw pomiędzy deskami, na wypadek, gdyby ktoś miał cela tak skrupulatnego, by trafić dokładnie w to miejsce.

Kula trafiła prosto w zaspę, co łatwo można było przewidzieć - jedyne, co się Bucketowi naprawdę udawało, to w czasie gry w zbijaka w szkole trafić kilka razy w czułe punkty biednego Theodora. Raz nawet strącił mu z nosa okulary! Teraz traf chciał, że to w jego drużynie chłopak wylądował, a razem mieli szansę dokopać Maximie. Ironia losu. Uśmiechnął się szeroko do chłopaków.
- To ja może będę ładować amunicję? - Zarechotał, kiedy kątem oka spostrzegł, że oto Artemis we własnej osobie przyczaja się na niego z rewanżem. Nie zamierzał dać druhowi tej satysfakcji, dlatego rzucił się w zaspę, poza pole widzenia przeciwników, by tam dopiero zacząć obmyślać strategię. Dość solidnie uklepał pierwszą poważną kulę i taki oto pocisk wycelował w Jenny. Wcale nie z myślą o dowcipie, jakiego padł ofiarą! Zamachnął się tak zdecydowanie, że omal nie zgubił czapki!

No i teraz mogli zaczynać! Max nie miała pojęcia jak w boju poradzi sobie doktorek i Jenny, więc licząc najbardziej na Rosę, z którą już niejedną bitwę rozegrały, złapała za biały puch i podskoczyła do przyjaciółki, by szepnąć jej krótkie - Mateusz.
Musiały się pozbyć największego wroga!
Max zamierzała zejść z pola jako ostatnia, chociaż przeczuwała, że to na niej może skupić się pierwszy atak.
Jakie było więc jej zdziwienie, że panowie postanowili najpierw pozbijać resztę jej towarzystwa. Aż parsknęła śmiechem i rzuciła w Mateusza ale gdy doktorek schował się za nią a kula poleciała w ich kierunku, pociągnęła mężczyznę za sobą, za paletę.

Erin nawet nie zauważyła nadlatującego pocisku. A nawet jeśli, to pewnie nie dałaby rady uskoczyć. Kulka miękkiego puchu ciapnęła ją w szalik, tuż pod brodą, zasypując całą, piegowatą buzię płatkami śniegu i wymuszając wesoły śmiech. Max zawsze wiedziała, jak poprawić jej humor, z resztą atmosfera zabawy, bardzo szybko się jej udzielała.
Czując czyjeś spojrzenie na sobie, odwróciła głowę w tamtym kierunku i posłała Paddy'emu subtelny, ciepły uśmiech. Uniosła nawet dłoń, zawijając zawiniętego zawijasa palcami, w ramach pomachania mu, ale szybko stwierdziła, że rękawiczki bez palców, nie były najrozsądniejsze. Z resztą Matt miał teraz poważniejszy problem, skoro nadleciała zbłąkana kulka, która trafiła go w czerep.
A Erin w tym czasie zatrzymała spojrzenie na młodym lekarzu, który się nią opiekował. Momentalnie poczuła, jak policzki zaczynają ją piec z gorąca, zaś w brzuchu odezwała się istna symfonia burczenia.

Jennifer ledwo co pojawiła się na polu bitwy, ledwo wymieniła parę spojrzeń, a i już ją atakowano! Po prostu skandal pomyślała sobie. Zaskoczona nagłym rzutem w jej stronę, nie zdążyła zareagować na śnieżkę od Paddlera. Całe szczęście, że nie trafił jej w ucho, a jedynie w ramię, co dało się zauważyć jak śnieg rozprysł się na boki.
— NO HALO, NIE W SZCZEPIONKĘ — zakrzyknęła i oburzona pobiegła tworzyć śnieżki. Dzięki temu uchyliła się przed śnieżką od Charlesa, ale atakującego zauważyła. Posłała my nawet gest, wskazując palcami na swoje oczy, a potem na mechanika.
W każdym razie, panna Watson postanowiła dwie ulepione przez nią śnieżki wziąć i skierować swój atak najpierw na Theo, a następnie na Vincenta gdyby ten wyjrzał zza osłony, po czym wycofałaby się do zaspy po kolejne!

Zaśmiał się szczerze na widok protestującej Jenny. Kobieta wykonała zaraz manewr wymijający kulkę śnieżną posłaną w jej kierunku przez Charlesa. Nie miał chłopak szczęścia, w końcu pocisk leciał w dobrym kierunku! Możnaby sądzić, że lepiej w bitwie na śnieżki odnaleźliby się Baba z Dziadem. Lata praktyki bicia torebką i odpędzania strzelbą amatorów własnej wnuczki, są doświadczeniem nie do zbicia.
Tymczasem i Paddlera miała czekać sromotna porażka. Tak dotkliwa, że aż mu czapka z głowy spadła. Wymamrotał pod nosem mieszankę miękkiego przekleństwa podobnego do "kurzej stopki" i pozdrowienia prababci od strony ojca, schylił się i rozstawiwszy ręce na boki rozejrzał za oponentem. Oprawczynią okazała się być dziewczyna przy barierkach! Nie kto inny jak Erin. Zbierając z ziemi kolejno: czapkę, dumę i śnieg, rzucił kulką na oślep w kierunku przeciwnym do swojego truchtu.

Kostki dla Erin:
- 1,2- Paddler podbiega i przerzuca Cię przez ramię. Nie masz większej możliwości do manewru i zostajesz wniesiona na pole bitwy. Dostajesz też elfią czapkę.
- 3,4 - Paddler podbiega, chwyta Cię tak jakby chciał podnieść, ale coś idzie nie tak i padacie razem na śniegu (możesz wybrać w którym momencie!).
- 5 - Udaje Ci się uciec, ale ciągle jest za Tobą!
- 6 - Paddler zalicza glebę tuż przed Twoimi stopami.

O jakże wielka była pomyłka Paddlera! O jakże marny był los Erin, przypieczętowany tym, że dziewczyna roześmiała się dźwięcznie, trochę niczym dziecko, kiedy Matt oberwał śnieżką. I pal licho, że śnieżka nie była rzucona przez Erin, a nawet jeśli, to pewnie trafiłaby prędzej ją samą, niż kogoś innego. Zaślepiony furią odwetu i... Pewnie na jego zachowanie miało też wpływ to, że ciągle miał osmalone cholewki od smalenia ich do niej w dzieciństwie. Tak czy siak ruszył przez śnieg, niczym wielka stopa w kierunku rudawej van Rooy.
- Oh no... No, no, no, no! - powtórzyła kilka razy, czując, co się święci, zupełnie tak, jakby te słowa mogły go zatrzymać.
Dwa kroki w tył i nerwowe rozejrzenie się, za ewentualną drogą ucieczki, ale tej nie było, tak jak i czasu.
Paddy złapał ją w pasie i dźwignął bez najmniejszego problemu, przerzucając sobie przez ramię, na co Erin zareagowała piskiem, jakże babskim, a potem śmiechem. Nawet niespecjalnie protestowała, chociaż w tej pozycji jej tyłek był idealnym celem dla kolejnej śnieżki. Na szczęście przed totalnym upokorzeniem uratował ją pech Matthew...
Ten straciwszy równowagę pośliznął się i oboje wylądowali w miękkim śniegu, czyniąc przy tym dziwaczne wygibasy...

Zemszczę się kostkami, jeśli mogę:
1,2 - Erin wpada w śnieg na plecy, a Matt na nią, po chwili niezręcznego patrzenia sobie w oczy, Erin próbuje wstać, co owocuje zderzeniem się głowami. (decydujesz jak to będzie wyglądało)
3,4 - Paddy próbuje ochronić Erin przed bolesnym upadkiem, ale w efekcie rozpłaszcza się w śniegu, a ona upada tak nieszczęśliwie, że siada mu tyłkiem na twarzy, co jest jeszcze bardziej niezręczne, niż patrzenie sobie w oczy...
5,6 - Masz swobodę działania odnośnie ich wspólnego upadku.

Niby to zabawa dla dzieciaków, ale przecież w każdy gdzieś siedzi ukryte dziecko. Szczególnie, kiedy pogoda dopisuje, a śnieg przyjemnie trzeszczy pod butami.


ROZGRYWKA LICZYĆ BĘDZIE 3 RUNDY, PODCZAS KTÓRYCH UCZESTNICY RZUCAJĄ I UNIKAJĄ KULEK ŚNIEŻNYCH. PO TRZECH RUNDACH PODSUMOWANE ZOSTANĄ TRAFIENIA. WYGRYWA DRUŻYNA, KTÓRA BĘDZIE MIAŁA ICH WIĘCEJ.

---

---

VINCENT: celność + 2K6 > 12
ROSA: reakcja + 2K6 > 23
Jeśli oboje przekroczycie swoje progi, Rosie udaje się w ostatniej chwili skryć za drewnianą dechą. Gdyby nie ona, dostałaby prosto w nos! zimne resztki śnieżnej kulki rozbitej tuż obok może poczuć na swoim policzku, pokrywają one też mikołajową czapkę. O mały włos!

ARTEM: celność + 2K6 > 8
CHARLES: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli Artem przekroczy próg, trafia Charlesa zanim ten ląduje w zaspie. Jeśli oboje przekroczycie, rzut Artema wcale nie okazuje się niecelny. Bucket po prostu jest szybszy, a kula w ostatniej chwili przelatuje nad jego znikającym w zaspie zadkiem.

THEO, rzucasz na ślepo byle trafić, więc i próg powinieneś mieć wyższy. Jednak dobrze wybrałeś, duży, bo podwójny cel: celność + 2K6 > 15
MAX: reakcja + 2K6 > 22
ARTEM: reakcja + 2K6 > 19
Aby w pełni uniknąć trafienia Max i Artem muszą oboje przekroczyć próg. Jeśli tak się nie stanie, kula trafia w tego, komu wypadnie mniej oczek w kostce. Jeśli oboje nie przekroczycie: k6 losowe na to, w kogo trafia (parzyste- Max, nieparzyste- Artem). Bez względu na to, na kogo wypadkie, druga osoba dostaje resztkami kuli.

JENNY: celność + 2K6 > 12 (na Theo) i 15 na Vincenta, jeśli ten wyjrzy (za winklem jest trudniejszy do trafienia
THEO: reakcja + 2K6 > 12
VINCENT, jeśli wyjrzy zza winkla: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli i Jenny i Theo oboje przekroczą próg, wygrywa ten, komu wypadła większa ilość oczek w kostce.

MAX: celność + 2K6 > 26
MATT, który jest zajęty Erin: reakcja + 2K6 > 30
+ dla Matta na ślepy rzut, 2K6:
10- Vincent
5- Charles
3- Artem
8 - Rosa
4- Theo
9- Jenny
12- Max
2,6,7,11- pudło

---

BARDZO PROSZĘ o opisanie tego, gdzie znajduje się Wasza postać oraz komu w co celuje (nawet, jeśli rzuca na oślep, to proszę o info). Jeśli Wasz post będzie nieco dłuższy, proszę o oznaczenie wspomnianych rzeczy podkreśleniem. Ułatwi mi to dostosowanie kostek i wydarzeń.

Rzut w Rosę - 8 +5= 13 !
Unik Jenn - 7+7 = 14 !

Tego dnia Vincentowi aura sprzyjała. Nim schował się za paletą, rzucił celnie w Rosę. Nie wiedział jednak czy trafił, bo szybko czmychnął  za paletę. Zapewne zaraz wyda z siebie jakiś pisk, któy potwierdzi celność.
Pochylił się, by uformować kolejną morderczą kulkę. Śnieg był do tego wręcz idealny, nie za mokry, nie za sypki. Wyjrzał zza winkla, lecz widząc mknącą ku niemu pigułę rzuconą przez nieznajomą mu dziewczynę (Jenny), uchylił się.
Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie, pomyślał, wychylił się i rzucił w Jenny

Była z siebie zbyt zadowolona, to na pewno przez to! Za późno zareagowała gdyż zagapiła się na nurkującego w zaspie niczym śnieżna foka Charliego i nie zdążyła uchylić się przed śnieżką Edamsa. Dostała prosto w ramię, aż rozbity śnieg wleciał jej do nosa! Kichnęła i postanowiła zacząć się ruszać, żeby stanowić trudniejszy cel.
Nabrała śniegu, ulepiła z niego kulkę i rozejrzała się za najbliższym elfem. Tym okazał się Theo. Cisnęła więc w niego!

reakcja 19
celność 30

Ratowanie komuś tyłka zawsze źle się kończyło. Zawsze! Ale jeśli tylko Artem dzięki pomocy Max uniknie kuli, a ona sama dostanie, to dorzuci coś do masażowego długu doktorka! Na przykład kubek grzańca, którego zapach dolatywał na teren śnieżnej bitwy.
Czmychając za paletę, złapała za śnieg i formując kulę, wyściubiła nos po drugiej stronie swej ochrony. Próbując zdecydować kto tu jest najładniejszym celem, przez chwilę gniotła śnieg w dłoniach, obserwując co się tu wyprawia. Krótko zerkając w kierunku Mateusza i Erin, dała im spokój a kulę rzuciła w Karola.

Cytat :

ARTEM: celność + 2K6 > 8
CHARLES: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli Artem przekroczy próg, trafia Charlesa zanim ten ląduje w zaspie. Jeśli oboje przekroczycie, rzut Artema wcale nie okazuje się niecelny. Bucket po prostu jest szybszy, a kula w ostatniej chwili przelatuje nad jego znikającym w zaspie zadkiem.

3>8 nie trafia Karola

Artemis nie miał szczęścia tego dnia. Prawdopodobnie widok Erin go rozproszył i dalszy udział w zabawie stał pod znakiem zapytania. Nie poddawał się, zwłaszcza, że przy swoim boku miał taką dziunię jak Max Mason. Gdy schowali się za przeszkodę, wyciągnął rękę aby klepnąć ją pokrzepiająco po plecach. Wyszło jednak na to, że klepnął, ale w tyłek. Może nie poczuła przez ten mróz? Warleggan w każdym razie się zmieszał i ostrożnie wysunął zza miejsca w którym było bezpiecznie. Uformował kulę i rzucił nią w Vincenta.

11<12

Bucket pięknie uchylił się przed śmigającą w jego stronę śnieżną kulą... To nic, że ta poleciała w zupełnie inną stronę. Dumny, jak paw wychylił czerwony pyszczek zza pagórka z porządnie ubitą kulą w ręce. Ta poleciała w stronę Max, kiedy tylko ta postanowiła się wychylić, by w tym samym czasie uderzyć w niego. Po rzucie spróbował jak najszybciej ponownie ukryć się za swoją ukochaną zaspą, żeby nie oberwać śnieżką Masonówny.

Reakcja 9 + 22 = 31 > 30
Ślepy na traf: 9 - Jenny
Kostki Erin: 3

Uchylił się od strzału Max, co było po prawdzie nie lada wyzwaniem! Ta kobieta miała tyle pary w łapach, że to niemożliwe do opisania! Prawdziwa strongwomenka, postrach śnieżnych bitew i pojedynków na ręce. Mogłaby sama niedźwiedzia do domu gołymi rękami przytargać! Pogroził jej palcem i zapamiętał, że musi utrzeć jej nosa. Strzał, który wystosował doleciał do Jenny, w którą celował już wcześniej.
Kiedy w końcu zaczął udawać niespełna rozumu i porwał Erin z ziemi, musiało dojść do upadku. Chciał ją ratować przed nieprzyjemnymi skutkami spotkania z twardą ziemią, cały roześmiany wylądował na plecach, a ona... ona wylądowała tyłkiem na jego twarzy, co niesamowicie go zaskoczyło a w dalszej kolejności rozbawiło. Próbował ją nawet ugryźć w udo, o której to czynności efektach musiałaby powiedzieć sama zainteresowana. Kiedy udało im się jakoś wygramolić z tego uścisku - w jego wypadku uścisku jej ud - zaniósł się szczerym śmiechem, który opanował tylko na chwilę żeby na nią spojrzeć i przewrócić się na bok.
- Jak chcesz możemy to dokończyć później. - wyszczerzył się i przeturlał, coby nie dostać w papę od kolejnej, zaradnej kobiety. Wstał i pomógł jej wstać. - Dobrze cię widzieć. - dodał, co było rzeczywistą prawdą. Przyjemnie mu się zrobiło na sercu kiedy ją zobaczył. - A teraz wybacz, mam parę - przerwał i spojrzał na nią z wymownym uśmiechem. - tyłków do skopania.
Chciał ją jeszcze o coś zapytać, ale presja społeczeństwa bitwa na śnieżki go wołała. Musiał to dokończyć, bo jeszcze teraz tkwił w nim dzieciak, który podąża prawami niezrozumiałymi dla dorosłego świata. Teraz wszyscy byli dziećmi, które obrzucały się z uśmiechem po zaczerwienionych od mrozu policzkach, nosach i... tyłkach.
Jeszcze chwilę temu był przy samych barierkach, z dala od wojujących śniegiem śmiałków. Teraz podbiegł bliżej, zbierając wcześniej trochę śniegu jako amunicję i formując ją w zgrabną kulkę. Rzucił w Max tak potężnie jak tylko mógł, sam zaś schował się za zaspę i pobiegł dalej, nie zostając dłużej w jednym miejscu.

celność: 10 + 4 + 2 = 16 > 15
reakcja: 5 + 5 + 6 = 16 > 12

Przez szparę w palecie Theo obserwował, czy udało mu się trafić Mason albo towarzyszącego jej lekarza. Po chwili jednak zaniechał, bo Jenny postanowiła w niego wycelować. Postarał się jak mógł, zgrabnie ominąć lecący pocisk, wykonując bardzo efektowny ślizg w stronę zaspy. Chowając się za nią, zrobił sobie trzy śniegowe kulki na zapas, po czym wychylił się i cisnął w Jenny, by w końcu wylecieć i zza bezpiecznej zaspy, a trzymając po jednej kulce w ręku, zaczął zygzakiem biec z powrotem za paletę.

O Boże, jak to się mogło stać? Jak bardzo pokręcony musiał być umysł tego, kto kontrolował los, że Erin siadła swoimi... Na twarzy przyjaciela z dzieciństwa. Na początku, sparaliżowana tym zdarzeniem, czuła tylko, jak czerwieni się niczym cegiełka, ale kiedy Matt coś tam zaczął kombinować, odskoczyła jak oparzona, chcąc go nawet spoliczkować za późniejszy komentarz, który spowodował, że raczek, którego spaliła, zrobił się jeszcze bardziej czerwony, niczym oparzenie.
Szczęściem dla Paddy'ego, ten odsunął się na odpowiednią odległość, a zanim Erin zdążyła ochłonąć i pozbyć się tego, huczącego w jej głowie zapewnienia, że mogą do tego wrócić później, już Matt był zaangażowany, z powrotem w walkę na śnieżki.
Erin rzuciła tylko, kontrolne spojrzenie w kierunku Artemisa, by upewnić się, że nic nie widział, ale akurat wtedy on musiał klepnąć Max w tyłek... No koszmar na całej linii...
- High school all over again... - mruknęła do siebie, czując, jak śnieg musi parować z jej czerwonej buzi.

W przypadku Theo zrównane z progiem, w przypadku Vincenta - nieprzekroczone; 12 (7) rzut w Theo, 12 (7) rzut w Vincenta.

Chcąc nie chcąc, ze wstydem czy bez Jenny musiała przyznać, że wypadła z formy. Ostatni raz brała udział w zabawie prawie dekadę temu, a sportów zespołowych później nie uprawiała. Nie miała więc potrzeby czy też umiejętności całkowitej i ogarniętej współpracy w drużynie!
Mimo to, bawiła się dobrze. Jedną śnieżką rzuciła w stronę Theo, która tuż-tuż przy nim wylądowała, przez co informatyczka sapnęła z lekkim oburzeniem. Kolejna kula nie poleciała w kierunku, jaki sobie wyznaczyła. Westchnęła cicho, parsknęła i biegiem skierowała się do zaspy z zamiarem ulepienia kolejnych śnieżek. Wówczas dostała jedną (tą od Paddlera) w udo i aż zaklęła głośno, doskakując z pulsującym bólem w nodze do zaspy. Tam kobieta skryła się za górą śniegu z zamiarem ulepienia kolejnych śnieżek.
Jedna z nich miała polecieć w stronę Charlesa, kiedy to Jen zdecydowała się wychylić zza osłony.

---

---

POPROSZĘ O OZNACZANIE TRAFIEŃ PODKREŚLENIEM LUB KOLOREM. TAK CZYSTO TECHNICZNIE, TO MI PO PROSTU PRZYSPIESZY UZUPEŁNIANIE POSTA.

---

VINCENT: celność +2K6 > 12
JENNY: reakcja + 2K6 > 17
Jeśli Vincent przekroczy próg, Jenny dostaje w ramię śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

MAX: celność + 2K6 > 25
CHARLES (zaspa to zaspa, i Bucket albo się turla wychylając zza niej, albo podnosi. Jedno i drugie zabiera czas): CHARLES: reakcja + 2K6 > 15
Jeśli tylko Max przekroczy próg, Karol dostaje w czubek głowy. Jeśli oboje - Karol w ostatniej chwili unika śniżki, która spada tuż obok jego łokcia

ROSA, na którą nikt nie zwraca uwagi, więc ma czyste pole na dowolny rzut: celność + 2K6 > 16
THEO: reakcja + K6 > 13
Jeśli tylko Rosa przekroczy próg, Theo dostaje w ramię śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

ARTEM: celność + 2K6 > 7
VINCENT: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli tyko Artem przekroczy próg, Vincent dostaje w czoło. Jeśli oboje - wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

CHARLES: celność + 2K6 > 7
MAX: reakcja + 2K6 > 20
Jeśli tylko Charles przekroczy próg, Max dostaje w pierś twardą śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

MATT: celność + 2K6 > 25
MAX: reakcja + 2K6 > 20
Jeśli tylko Matt przekroczy próg, Max dostaje w ramię śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

THEO: celność + 2K6 > 17
JENNY: reakcja + 2K6 > 17
Jeśli tylko Theo przekroczy próg, Jenny dostaje w brzuch śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

JENNY: celność + 2K6 > 11
CHARLES: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli Jenny przekroczy próg, Charles dostaje w ramię śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

Celność 25
Reakcja 17

Brak szczęścia doktorka, najwidoczniej zaczął przechodzić na samą Max, bo ta nie dość, że nie potrafiła ustrzelić Mateusza, to jeszcze oberwała śnieżką (?). Autorka tak bardzo nie ogarnia, że po prostu lećmy dalej. Próbując wypatrzeć czubek głowy Karola, blondyna rozproszyła się klepnięciem. KLEPNIĘCIEM. W tyłek! Max prędko odwróciła się od swego celu i rzuciła Artemisowi ostrzegawcze spojrzenie.
- Co jest doktorku?
Zapytała, a mężczyzna prawie mógłby przysiąc, że widzi jak Mason chrupie marchewkę. Ale nie, bo zamiast rzucać śnieżką w drużynę przeciwną, trzasnęła śnieżką w kolegę, sama zaraz chyba obrywając. Jak ona się zemści! Zaskoczona przystanęła na moment i aż z oburzenia usta otworzyła.
- Zamorduje!
Krzyknęła rozglądając się za sprawcą swej kolejnej porażki. Łapiąc za śnieg, schowała się za Artemisem i rzuciła w stronę Mateusza, szepcząc doktorkowi coś na uszko, wcisnęła mu gotową kulkę w dłonie a sama przykucnęła za jego tyłkiem i zrobiła nową śnieżkę. Wypatrując wroga, tym razem rzuciła w Theo.

Reakcja I: 15=15
Celność: 5<7
Reakcja II: 10<12

Im dłużej siedział w tej nieszczęsnej zaspie, tym bardziej przemarzały mu jego stare kolana. Poza tym, że marznął, także nudził się, jak mops. Mniejsza, po prostu wstał i wybiegł zza górki, by teraz kluczyć od jednej zasłony do drugiej. Obserwując, co wyprawiają przeciwnicy ubił kolejną śnieżkę, która poleciała w Rosę. Niech jej nie będzie za łatwo!

reakcja: 5 + 1 + 6 = 12 < 13
celność: 10 + 3 + 3 = 16 < 17

Na złe mu wyszedł ten bieg. Chybił Jenny o zaledwie centymetry, ale miał do dyspozycji jeszcze zapas dwóch śnieżnych pocisków. Kiedy więc tylko dopadł przeszkody z palety, wychylił się zza niej i rzucił w Artema. Nie czekając na efekt rzutu, znowu wyskoczył zza drewnianej bariery i niczym króliczek duracella pobiegł z powrotem w stronę zaspy, gdzie śniegu było więcej i był mniej udeptany. Poza tym miał świadomość, że im więcej będzie się ruszał, tym ciężej będzie go trafić. Uważał, żeby po drodze nie wpaść na Karola, który doszedł chyba do podobnych wniosków.

Theo; reakcja - 17 (4)
Charles; celność - 9 (4)
Vincent; reakcja - 18 (5)

Jenny udało się zareagować wystarczająco szybko, aby nie dostać śnieżką od Theo; śnieżka od Vincenta przemknęła przez jej ramię.
Wycofała się do zaspy, skitrała za nią i po poprawieniu czapki przez naciągnięcie materiału na uszy, ulepiła kolejne kulki. Pociągnęła nosem raz jeszcze i pomyślała o tym, że umrze z przeziębienia lub nadmiaru świeżego powietrza.
Sapnęła ze zirytowaniem, gdy kula śmignęła gdzie indziej.
Dorobiła kolejne.
Następnie Jenny miała zamiar rzucić w któregoś elfa śnieżką; czysto losowo. Potem pewnie znowu skitra się za zaspą. Rozejrzałaby się po polu bitwy, aby ogarnąć dodatkowe przeszkody.

Artem unik -7 +8=16/ 12
Jenny rzut- 5 +8=13 /12

Vincent zauważył nadciągając a w jego kierunku pigułę, rzuconą przez współlokatora Charlesa. Był na tyle szybki by się schować, ale czy skutecznie ?
Również rzut w Jenny okazał się być celny, pytanie tylko czy Jenny była na tyle szybka by uniknąć trafienia?
Edams uśmiechając się szeroko, ulepił kolejną śnieżkę i nie wyściubiając nosa zza palety, dalej prowadził ostrzał na odległość. Rzucił w Max i szybko się schował z powrotem.

11 + 6 > 16 (trafiam w Theo)

Udało jej się trafić zajętego bieganiem tu i tam, niczym króliczek na baterie Theodora.
- Ha! - krzyknęła radośnie i pobiegła dalej. Nie było to wcale takie łatwe, bo po śniegu biega się trudniej. Na świeczniku były te same osoby: Max, Jenny, Theo i Charles, i to pomiędzy nimi rozgrywała się największa bitwa. Znowu nabrała śniegu żeby ulepić kolejną kulkę, którą cisnęła w Vincenta. Odpłaci mu się za tamto! Nie wiedziała jeszcze, że jej męski mężczyzna się na nią zaczaił. Na szczęście ze śnieżką, a nie na jej cnotę. Resztek trj drugiej skrupulatnie Rosę pozbawił.

Celność: 19+10=29>25 (wygrywamy w oczkach, Max trafiona)

Mateusz podskoczył, podekscytowany jak przedszkolak, kiedy zauważył, z2 trafił swoją przyjaciółkę w ramię, choć ta próbowała się wywinąć. Nie ma tak łatwo! 1:0 dla Paddlera, pomyślał i odskoczył gdzieś indziej. Tym razem, kiedy załadował amunicję po raz kolejny, rzucił kulką w Rosę .

7 - nie trafia w Vincenta

Artemis nie miał dobrej passy. Po nietrafieniu znajomego Charlesa, ponownie się schował przez co Theo musiał się obejść ze smakiem. Skitrany za przeszkodą, zaczął formować śnieżne kule z których mogła skorzystać również Max, o ile była w pobliżu. Nie zależało mu aż tak na wygranej, w końcu miała to być zabawa. Warleggan ostrożnie wychylił się zza przeszkody, na tyle aby ocenić sytuacje i zarazem szybko się schować gdyby rzucono w niego śnieżkami. Pierwszą śnieżkę rzucił w Theo, tak jak mówiła na uszko Max, a drugą posłał losowo w drużynę przeciwników po czym ponownie się schował.

Zawodnicy - wojownicy, z pełną pasją zaangażowali się w bitwę na śnieżki, a Erin obserwując wszystko, sama zaczęła żałować, że nie wzięła w niej udziału. Tyle frajdy to sprawiało!
- Dalej Max! - krzyknęła dodając jej otuchy po trafieniu i już chciała zrobić jakąś cheerleaderską figurę, ale uznała, że jednak nie będzie się już wygłupiać.
Za to objęła się mocniej ramionami i potupała nogami, rozgrzewając się nieco, będą musieli potem pójść na gorącą czekoladę.
Koło niej przebiegł Theo, w poszukiwaniu kolejnej zasłony, jego twarz od razu wydała się znajoma, ale Erin za grosz nie pamiętała dlaczego.

---

---

POPROSZĘ O OZNACZANIE TRAFIEŃ PODKREŚLENIEM LUB KOLOREM. TAK CZYSTO TECHNICZNIE, TO MI PO PROSTU PRZYSPIESZY UZUPEŁNIANIE POSTA.

---

Tak jak w poprzedniej rundzie- w razie remisu lub obu nie/przekroczonych progów, o wyniku decyduje ilość oczek kostki. Kto ma więcej, temu się udaje.

MAX: celność + 2K6 > 25
THEO: reakcja + 2K6 > 12

CHARLES: celność + 2K6 > 7
ROSA: reakcja + 2K6 > 20

THEO: celność + 2K6 > 17
ARTREM, który schowany jest za winklem: reakcja + 2K6 > 15

JENNY: losowa 2K6:
10- Vincent
5- Charles
3- Artem
8 - Rosa
4- Theo
9- Matt
12- Max
2- Erin
11,6- pudło
7- Taya

VINCENT: celność + 2K6 > 13
MAX: reakcja + 2K6 > 19

ROSA: celność + 2K6 > 18
VINCENT, który jest za winklem: reakcja + 2K6 > 12

MATT: celność + 2K6 > 24
ROSA: reakcja + 2K6 > 22

ARTEM: celność + 2K6 > 6
THEO: reakcja + 2K6 > 12

+ LOSOWE DLA ARTEMA ,który rzuca w drużynę przecianą, ale ktoś mu może wbiec w paradę, 2K6:
10- Vincent
5- Charles
3- Jenny
8 - Rosa
4- Theo
9- Jenny
12- Max
2- Erin
11,6- pudło
7- Taya

JENNY: celność + 2K6 > 11
CHARLES: reakcja + 2K6 > 12
Jeśli Jenny przekroczy próg, Charles dostaje w ramię śnieżką. Jeśli oboje przekroczycie, wygrywa ten, kto wyrzucił więcej oczek.

5+6=11 ( nie trafia w Max)
7+3=10 (nieprzekroczone, Rosa trafia !)

I skończyła się dobra passa. Nie udało mu się trafić Max, która mogła siać postrach dalej. Rosa tymczasem mogła się zemścić i była duża na to szansa. Fortuna kołem się toczy!

reakcja: 5 + 6 + 6 = 17 > 12 Max nie trafia
celność: 10 + 3 + 5 = 18 > 17 może trafić Artema

Theo udało się zgrabnie umknąć przez pociskiem Max, co sprawiło mu radości co nie miara. Wszak jeszcze przed kilkunastoma laty, kulki wycelowane przez Mason zawsze lądowały tam, gdzie ich miejsce - najczęściej za Chambersowym kołnierzem.
Uzbroiwszy się w kilka kolejnych pocisków, pobiegł znowu za paletę, nie tracąc czujności, by w końcu wychylić się zza drewnianej barykady i tym razem wycelować w Rosę. Tak w ramach zemsty, która przecież podobno najlepiej smakuje na zimno! Po wypuszczeniu śnieżki, posłał Tayi buziaka.

21>20 Unik przed śnieżką Karola
15<18 Próg nieprzekroczony, ale o oczko w kostce więcej od Vincenta. Edams trafiony!
25>22 Unik przed śnieżką Mateusza - wstępnie, nie ma jeszcze rzutu Matta. (mam 9 oczek)

Prawdę powiedziawszy, tylko szczęśliwym trafem udało jej się dopaść Edamsa. Śnieżka, którą u posłała trafiła go w łokieć, kiedy się odwracał. Uchyliła się też sprawnie przez śnieżną kulką, którą cisnął w nią Bucket. Pokazała mu język i podbiegła bliżej, ażeby obsypać mu brodatą twarz zimnym puchem.
- O ty cwaniaku, nie ma tak łatwo! - zawołała.
Udało jej się unikąć też śnieżki, którą wystosował w jej stroną Paddler. Niewiele jednak brakowało!

Celność: 3<7
Reakcja: 9<12

Tradycyjnie już - jego próby ogarnięcia bitewnego zgiełku nie zdały się na nic. Śnieżna kula od Jenny trafiła Bucketa prosto w ramię, odznaczając się białym śladem, w Rosę nie trafił, ba! Śnieżka nawet nie otarła się o jej opakowane grubą kurtką ciało! Mimo to uśmiechnął się cwanie znad brązowego szalika i posłał Różyczce całusa.
- Najpierw musisz tu podejść! - Zakrzyknął, włączając wsteczny. Przebiegł tak ledwie parę metrów... I niemal wywinął orła na czymś ukrytym pod śniegowym puchem. Zachwiał się gwałtownie, wtedy dopadła go Pankhurstówna ze swoim śniegiem. Wreszcie mógłby przekonać jakieś dziecko, że jest prawdziwym Świętym Mikołajem, całą brodę bowiem przykrył śnieżny puch! Nie zamierzał pozostać jej dłużnym i sam nabrał śniegu w garści, który zaraz wylądował pod materiałem jej kurtki! Nim się zorientowała, przestała sięgać nogami do podłoża, krótką chwilę później już leżała w zaspie, a nad nią Bucket.

losowa - 7 - Taya
Charles - celność - 13 [8]

Panna Watson jak się zamachnęła to aż za bardzo chciała w kogoś trafić. Śnieżka świsnęła między ramionami uczestników zabawy, a ostatecznie trafiła w widownię. Dokładniej w pannę Crimson, która była niczemu winna. Jenny musiała podskoczyć, aby ogarnąć, kto stał się ofiarą, a dostrzegłszy ewentualne poruszenie oddali od razu uniosła rękę, pomachała i krzyknęła do Tayi:
— PRZEPRASZAM.
Następnie kobieta szybko wróciła do lepienia kolejnych śnieżek, żeby jedną z nich wycelować w Charlesa. Informatyczce, przynajmniej raz, coś się udało, więc kiedy rzuciła białą kulką, a ta uderzyła w ramię mechanika, szarpnęła ramieniem w dół z zadowoleniem.
Czym prędzej dobiegła do osłony z dwiema śnieżkami, aby ponownie rzucić.