CHARAKTER I HISTORIA POSTACI
Raphael urodził się w Nowym Jorku jako najmłodszy z potomstwa. Syn  znanego senatora i jego uroczej żony zaangażowanej w prace społeczne i wydawanie kolejnych bali mających na celu uświetnienie kariery politycznej jej męża, który nawiasem mówiąc nie był kryształowej uczciwości.
Dzieciństwo Raphaela nie wyróżniało się niczym szczególnym. Utarczki i zabawy z rodzeństwem oraz odebranie gruntownego wykształcenia. Bradfordowie kładli spory nacisk na wszechstronne wykształcenie swoich dzieci, na naukę dobrych manier i na to by te potrafiły się odnaleźć w politycznym środowisku, bo taką świetlaną przyszłość dla swoich dzieci zaplanowali.
Raphael ukończył więc uniwersytet, jednocześnie korzystając garściami z uroków młodzieńczego życia. W wieku około dwudziestu lat odziedziczył majątek po swoim dziadku, który uczynił go całkowicie niezależnym. I pozwolił mu zupełnie nie martwić się o przyszłość.
Po ukończeniu studiów aktywnie zaangażował się w działalność polityczną idąc w ślady ojca i starszych braci. Im bardziej jednak brnął w to wszystko, tym bardziej czuł się nie na miejscu i przekonywał się, że taka przyszłość mu nie odpowiada. Przyzwyczajony od dzieciństwa do myśli, że zostanie znanym politykiem nie bardzo potrafił z tego zrezygnować.  Męczył się więc jeszcze przez jakiś czas, będąc wewnętrznie rozdartym i usiłując zagłuszyć te uczucia coraz częściej brał udział w szaleńczych imprezach organizowanych przez śmietankę  Nowego Jorku.
Po jednej z takich imprez obudził się w swoim apartamencie, powlókł się do łazienki i spojrzał w lustro. Patrzyła na niego zapita twarz ze zmęczonym spojrzeniem i  dochodziły do tego luki w pamięci dotyczące nocy. Dotarło do niego, że musi coś zmienić. W przeciwnym wypadku sam siebie zniszczy. Ten dzień stanowił przełomowy moment.
Raphael porzucił swoją karierę i zatrudnił się w policji. Wywołało to oczywiście ogromny sprzeciw jego ojca i spore awantury ale mężczyzna nie ugiął się pod presją rodziny bo w końcu poczuł, że znajduje się na swoim miejscu.
Początki pracy w policji nie były łatwe musiał odnaleźć się w nowym środowisku i zapracować sobie na szacunek współpracowników, którzy nie oszukujmy się na początku mieli go za kompletne popychadło. Zawziętość Raphaela nie pozwoliła mu jednak odpuścić i zrezygnować z nowej drogi.  Wraz z upływem czasu wszystko się poukładało, a on sam mógł spokojnie wykonywać nową pracę, zdobywając doświadczenie i awansując.
Niestety byłoby to zbyt piękne by mogło być prawdziwe, jak to się mówi. Starszy brat Raphaela wpakował się w poważne kłopoty. Praktycznie otarł się o skazanie za morderstwo. Udało mu się tego uniknąć dzięki pomocy Raphaela, który ten jeden raz zmanipulował dowody i uratował zszarganą reputację rodzinną. Tym samym wrócił w łaski ojca, tyle że wiedział już, iż niestety przy kolejnej “okazji” będzie znowu na niego naciskał. Zrozumiał, że musi się wynieść z Nowego Jorku. W przeciwnym wypadku nigdy nie wyrwie się z tego kręgu.
Tym sposobem wylądował na posterunku w Rode. Już bardziej zapadłej dziury nie mógł wybrać, ale tutaj macki jego rodziny nie mogły go dosięgnąć.  Życie w byłej koloni karnej okazało się zupełnie czymś innym, niż to do czego przywykł ale po trzech latach mieszkania tutaj nikt by nie powiedział, że jeden z jego przodków nie został tutaj karnie sprowadzony.
Bradford w odróżnienia od poprzedniego życia obecnie nie prowadzi zbyt bujnego życia towarzyskiego. Ot od czasu do czasu spotkania ze znajomymi ewentualnie jakaś randka kończąca się w wiadomy sposób. Niespecjalnie przywiązuje się do ludzi.
Raphael w ciągu lat przeszedł sporą metamorfozę. Od rozbawionego “złotego dziecka” do nieco cynicznego mężczyzny. Jest zawzięty i uparty co dosyć znacząco pomaga mu w wykonywanym zawodzie. Unika poważnych zobowiązań, traktując kobiety nieco instrumentalnie a do tego ma całkiem nieźle rozwinięte ego, co chyba jest rodzinną cechą Bradfordów.