CHARAKTER I HISTORIA POSTACI
Rodzina Leonela z dziada pradziada wywodzi się z terenów, które niegdyś zwano Argentyną. Nikt z Riosów nigdy nie parał się uczciwą pracą - ich majątek, nie najmniejszy zresztą, pochodził tylko i wyłącznie z przekrętów, prania brudnych pieniędzy i handlu bronią, a gdyby prześledzić nieco dogłębniej ich dochody, można by dojść do wniosku, że także narkotykami. Nieważne, czy w okresie przed wojną, czy tuż po, gdy o niektóre towary było trudno. Zawsze znalazło się coś, czym z powodzeniem można było handlować.
Stan dobrobytu trwał jednak do momentu, w którym ojca Leonela w końcu na tym przyłapano, a tym samym udowodniono mu machlojki. Z rodzinnych terenów wylądował wraz z żoną na Rode, gdy to było jeszcze kolonią karną. Carmen Rios zaszła w ciążę dość późno - wtedy, gdy Rode nie było już kolonią, a uzyskało prawa miejskie. Zostali tam jednak mimo nienajlepiej rysującej się przyszłości. Zbyt dużo czasu minęło, by mogli bezkarnie wrócić do Argentyny, powątpiewali też, by było do czego wracać, tym bardziej że odnaleźli swój kąt. Gdy na świat przyszedł Leonel, nie przelewało im się, jak zresztą wszystkim mieszkańcom. Jakoś sobie radzili dzięki pracy ojca w fabryce. Sprawy przybrały gorszy obrót, gdy zmarł ze względów zdrowotnych, bo akurat nie było w miasteczku nikogo, kto mógłby mu pomóc.
Gdy zostali z matką sami radzili sobie nieco gorzej. Leonel starał się matce pomagać jak mógł, towarzysząc w polowaniach miasteczkowym myśliwym, a potem sprzedając zdobycze na targowisku. To tam nauczył się strzelać. Lubił te wypady do lasu, choć nie zawsze udawało im się coś znaleźć. Niejednokrotnie też któryś myśliwy go oszukał czy przegonił - bywało różnie. Czasem trzeba było uciekać przed dziką zwierzyną. Tamten czas nauczył go pewnego szacunku do natury i po dzień dzisiejszy zwierzynę ma w zwyczaju traktować lepiej, niż większość ludzi.
W końcu i jego matka odeszła z tego świata, zostawiając go żyjącego już na własną rękę. Do dwudziestego trzeciego roku życia zajmował się głównie polowaniami. Miał wtedy święty spokój, bliskość natury i jedzenia w bród. Jednak gdy w 2208 roku zwolniło się miejsce na posterunku i na gwałt szukano kogoś, kto uzupełni brak w kadrze, zgłosił się. Wychowany przez las i ciężką pracę nie miał z tym większego problemu, przynajmniej początkowo, gdy jeszcze był pełen zapału. Jednak siedemnaście lat pracy jako glina odbiło się na nim w końcu. Brak perspektyw w Rode i jego trudny charakter sprawiły, że stał się strasznie cyniczny, choć właściwie ten jego cynizm oscyluje na granicy hedonizmu - po której akurat stronie stoi zależy od tego, jak mu bardziej pasuje. Raczej stroni od ludzi, choć nie dałby nikomu z Rode niezasłużenie zrobić krzywdy. W jego życiu było trochę kobiet, głównie przyjezdnych. Ma problemy z emocjonalnym zaangażowaniem, unika więc co głębszych relacji z kobietami z Rode. Miasteczko jest zbyt małe, by można było sobie pozwolić na niedopowiedziane sytuacje. Choć więc jest ironiczny i nieprzystępny, wywiązuje się ze swoich obowiązków najlepiej, jak może. A przecież doświadczenie w tym już ma. Miał wiele okazji, by wyjechać, zakorzenił się tu jednak na dobre podobnie jak wcześniej jego ojciec. Mało kto już pamięta o tym, kim był jego rodziciel i sam Leonel niechętnie o tym mówi. Ma wrażenie, że za późno już dla niego na zmianę otoczenia i męczy go to, choć oczywiście nikomu by się do tego nie przyznał. Wszystkie myśli i wątpliwości zachowuje zawsze dla siebie, z zewnątrz pozostając nieporuszonym. Ma stalowe nerwy i ciężko go sprowokować, choć niejednokrotnie jego wyszczekanie narobiło mu problemów. Nigdy nie bał się mówić tego, co właśnie miał na myśli, co nie znaczy jednak, że tak zawsze robi.